WJerzy Samuel Bandtkie inna forma nazwiska: Bandtke, ps. i krypt.: B., Bezimienny z Wrocławia, Briefträger Hess, G. S. B., Georg Hess listonosz – polski bibliotekarz i bibliograf, filolog, historyk językoznawstwa i drukarstwa, językoznawca, leksykograf i edytor.
WStanisław Bąba – językoznawca, polonista, frazeolog, profesor Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Twórca poznańskiej szkoły frazeologicznej.
WPaweł Beręsewicz – pisarz, poeta, tłumacz, leksykograf. Pisze powieści, opowiadania i wiersze dla dzieci. Jest laureatem nagrody „Guliwera”, konkursu literackiego Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego.
WAleksander Brückner – polski slawista, historyk literatury i kultury polskiej.
WKrystyna Długosz-Kurczabowa – polska filolog, doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa. Zajmowała się gramatyką historyczną języka polskiego, polskim językiem religijnym, translatoryką biblijną. Pracowała w Zakładzie Historii Języka Polskiego i Dialektologii Instytutu Języka Polskiego na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
WWitold Jan Doroszewski – polski językoznawca, teoretyk języka, od 1930 profesor Uniwersytetu Warszawskiego, od 1930 członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, od 1947 członek Polskiej Akademii Umiejętności, następnie Polskiej Akademii Nauk; redaktor naczelny Słownika języka polskiego (1958–1969) i Słownika poprawnej polszczyzny (1973); popularyzator nauki o języku polskim, w latach 1932–1976 redaktor naczelny miesięcznika „Poradnik Językowy”; stworzył teorię języka, w której za przedmiot językoznawstwa uważał „człowieka mówiącego”, a nie relacje zachodzące wewnątrz języka.
WJan Aleksander Ludwik Karłowicz herbu Ostoja – polski etnograf, muzykolog, językoznawca, folklorysta, członek Akademii Umiejętności, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1890 roku.
WWojciech Kazimirski-Biberstein – arabista i iranista. Urodził się w rodzinie katolicko-prawosławnej. Uczestnik powstania listopadowego, po jego upadku wyemigrował wspólnie z Joachimem Lelewelem. W latach 1838-1839 odbył podróż do Persji, a następnie był tłumaczem (dragomanem) j. perskiego w poselstwie francuskim. Po 1850 r. Kazimierski uczestniczył w zasadzie we wszystkich podpisywanych przez Francję traktatach z Persją. Od 1858 r. był szefem wydziału we francuskim ministerstwie spraw zagranicznych. Będąc współpracownikiem księcia Adama Jerzego Czartoryskiego, a później i jego syna Władysława – odgrywał znaczącą rolę we wzbogacaniu orientalistycznych zbiorów – przechowywanych w Bibliotece i Muzeum Czartoryskich w Krakowie.
WJerzy Klus – polski muzyk, organista, nauczyciel, oraz leksykograf, twórca słownika polsko-niemieckiego.
WWładysław Kopaliński, właściwie Władysław Jan Stefczyk, przed II wojną światową Jan Sterling – polski leksykograf, tłumacz, wydawca, w latach 1949–1954 prezes i redaktor naczelny Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”.
WWincenty Korotyński – polski pisarz, poeta i dziennikarz.
WAdam Antoni Kryński – polski językoznawca, profesor Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1915–1919 i Lwowskiego w latach 1908–1914.
WCzesław Kudzinowski – profesor języka fińskiego, autor największego dotychczas wydanego słownika fińsko-polskiego i podręcznika gramatyki fińskiej.
WTadeusz Lehr-Spławiński – polski językoznawca, slawista, profesor UJ i rektor tej uczelni w latach 1938–1939 i 1945–1946, wiceprezes Komisji Intelektualistów i Działaczy Katolickich.
WSamuel Bogumił Linde – polski slawista, leksykograf, językoznawca, tłumacz, bibliograf, pedagog i bibliotekarz, autor monumentalnego Słownika języka polskiego (1807–1814), członek Rady Ogólnej Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w 1830 roku, członek Izby Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego w 1808 roku.
WAntoni Magier herbu Szeliga, kryptonim „A. M.” – pisarz, pamiętnikarz, leksykograf, fizyk i meteorolog, dyrektor Inspekcji Biletów Skarbowych i asesor Dyrekcji Biletów Skarbowych w czasie powstania kościuszkowskiego (1794).
WFranciszek Meninski, François à Mesgnien Meninski – językoznawca polski pochodzenia francuskiego, znawca języków Bliskiego Wschodu, gramatyk i leksykograf.
WPiotr Przemysław Müldner-Nieckowski – polski pisarz, lekarz, językoznawca, wydawca. Doktor nauk medycznych, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Niekiedy publikuje pod nazwiskiem Piotr Müldner lub jako PMN, pmn, Pemen.
WWładysław Marcin Niedźwiedzki – polski językoznawca, pedagog, etnograf i leksykograf, autor rozpraw z etnografii słowiańskiej i polskiej.
WIwo Cyprian Pogonowski – polski i amerykański inżynier budowlany i przemysłowy, autor atlasów i słowników, publicysta polonijny, krewny Stefana Pogonowskiego.
WStanisław Rospond – polski językoznawca, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, autor wielu prac onomastycznych wykorzystujących materiał polski i słowiański. Twórca klasyfikacji strukturalnej antroponimów i toponimów, słowotwórstwa onomastycznego oraz prac z zakresu antroponimii i etymologii.
WHieronim Spiczyński, inna forma nazwiska: Hieronim z Wielunia, Hieronim (Jarosz) Spyczyński, pseud.: Polyconius, H. P.(?), H. S. K. C.(?), H. S. S.(?) – patrycjusz i rajca krakowski, lekarz królewski, pisarz-botanik, poeta, tłumacz i wydawca.
WJan Stanko, znany również jako Johannes Stanconis – średniowieczny przyrodnik, przyrodoznawca i lekarz.
WStanisław Józef Leonard Szober – polski językoznawca i pedagog, leksykograf.
WJan Kajetan Trojański – polski filolog klasyczny, leksykograf. Profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.
WWacław Bartłomiej Twardzik – polski filolog językoznawca, polonista, mediewista, profesor.
WAleksander Maria Zdanowicz – polski historyk, filolog, pedagog i autor podręczników.