WJohann Beringer – niemiecki lekarz i paleontolog, znany jako ofiara jednego z najgłośniejszych oszustw w naukach przyrodniczych.
WCzaszka z Calaveras – sfałszowane szczątki prehistorycznego człowieka odnalezione rzekomo w 1866 roku w hrabstwie Calaveras w Kalifornii.
WCzłowiek z Nebraski – rzekomy gatunek prehistorycznej małpy człekokształtnej, jedna z najbardziej spektakularnych pomyłek w historii współczesnej nauki.
WCzłowiek z Piltdown – jedno z najbardziej znanych oszustw przeciw nauce, którego autorem był prawdopodobnie archeolog i paleontolog-amator, adwokat Charles Dawson – przedstawione w 1912, zdemaskowane ostatecznie w 1953 roku.
WFigurki z Acámbaro – rzekome starożytne zabytki, mające być dowodem na współistnienie ludzi i nieptasich dinozaurów w niedalekiej przeszłości.
WGigant z Cardiff – fałszywe znalezisko przedstawiające mierzącego 3 metry wysokości człowieka, będące jednym z najbardziej znanych fałszerstw w nowożytnej historii.
WIdole prillwickie, bałwanki przylwickie – nazwa grupy stu kilkudziesięciu figurek odkrytych rzekomo w II połowie XVIII wieku w Prillwitz nad jeziorem Tollensesee w Meklemburgii. Pierwsza informacja o ich odkryciu ukazała się w 1768 roku.
WInskrypcja z Paraíby (Parahyby) – rzekoma inskrypcja odkryta pod koniec XIX wieku na kamieniu w brazylijskim stanie Paraíba, mająca potwierdzać podróże Fenicjan do Ameryki Południowej.
WKamienie mikorzyńskie – dwa nieckowate kamienie żarnowe z domniemanymi wyobrażeniami słowiańskich bóstw i napisami runicznymi, odkryte rzekomo w latach 1855–1856 w wielkopolskim Mikorzynie.
WKamienie runiczne ze Spirit Pond – trzy rzekome kamienie runiczne, mające być pamiątką po podróżach wikingów do Winlandii, odkryte w 1971 roku w amerykańskim stanie Maine. Przez runologów uznawane są za niezbyt wprawne fałszerstwo.
WKamienie z Ica – rzekome zabytki prekolumbijskie pochodzące z peruwiańskiego regionu Ica, mające potwierdzać istnienie wysoko zaawansowanej starożytnej cywilizacji, współistniejącej z dinozaurami. Choć uchodzą za jedno z najbardziej absurdalnych oszustw archeologicznych, są przytaczane przez zwolenników kreacjonizmu i paleoastronautyki jako dowód popierający ich tezy.
WKamień Dziesięciorga Przykazań z Los Lunas – olbrzymi, ważący ponad 80 ton głaz znajdujący się w pobliżu miasta Los Lunas w amerykańskim stanie Nowy Meksyk, na powierzchni którego znajduje się rzekoma inskrypcja z paleohebrajskim tekstem Dekalogu.
WKamień runiczny z Heavener – rzekomy kamień runiczny mający być dowodem na osadnictwo wikingów w głębi Ameryki Północnej na długo przed Krzysztofem Kolumbem. Artefakt ma wymiary 3,7×3m i jest pokryty inskrypcją w piśmie runicznym.
WKamień z Bat Creek – domniemany zabytek prekolumbijski w postaci pokrytego tajemniczą inskrypcją kamienia, uważany powszechnie za fałszerstwo archeologiczne.
WKamień z Dighton – ważący 40 ton głaz pochodzący znad brzegu rzeki Taunton w Berkley w amerykańskim stanie Massachusetts. Pokryty jest tajemniczymi petroglifami, uważanymi przez badaczy za częściowe archeologiczne fałszerstwo. Obecnie umieszczony jest na ekspozycji w lokalnym muzeum.
WKamień z Grave Creek – rzekomy prekolumbijski zabytek, mający dowodzić kontaktów między Starym Światem a Ameryką w starożytności. Miał zostać odkryty w 1838 roku, gdy grupa archeologów-amatorów zaczęła rozkopywać indiański kopiec grobowy Grave Creek Mound, położony w zachodniej części Wirginii Zachodniej, niedaleko granicy z Ohio. Wkrótce potem w lokalnej prasie ukazała się anonimowa wiadomość o odkryciu w grobowcu sensacyjnych zabytków wykonanych przez najdawniejszych mieszkańców kontynentu amerykańskiego. Prawdopodobnie autorem artykułu był James Clemens, domniemany pomysłodawca fałszerstwa. Clemens z wykształcenia był fizykiem, a głośne oszustwo archeologiczne miało mu zapewne pomóc w kłopotach finansowych.
WKamień runiczny z Kensington – kamienna płyta z szarogłazu pokryta znakami runicznymi. Została odkryta w roku 1898 w okolicach Kensington w stanie Minnesota w Stanach zednoczonych.
WKoziołek lednicki – około 10- lub 13-centymetrowa dębowa rzeźba przedstawiająca stojącego rogatego kozła z ogonem, z jednej strony zaopatrzonego w spiralny róg, a z drugiej w długie ucho, z dwoma sterczącymi rogami i wyciętymi na brzuchu znakami w kształcie krzyżyków oraz trójkątną figurą przedzieloną na dwoje.
WKryształowa czaszka – artefakt w kształcie czaszki człowieka wykonany z kryształu kwarcu.
WKsiężniczka perska lub mumia perska – zmumifikowane zwłoki domniemanej perskiej księżniczki odkryte w pakistańskim Beludżystanie w październiku 2000 roku. Po ogromnym rozgłosie medialnym, jaki nadano znalezisku, w wyniku dalszych badań mumia okazała się archeologicznym fałszerstwem, w którym posłużono się najprawdopodobniej ciałem ofiary współczesnego morderstwa.
WOssuarium Jakuba – kamienna urna na kości pochodząca z ok. 63 r. n.e. zawierająca domniemane szczątki kostne Jakuba Sprawiedliwego, pierwszego biskupa Jerozolimy, członka rodziny Jezusa Chrystusa.
WPiramidy w Bośni – hipotetyczny zespół trzech piramid, którego odkrycie ogłosił w październiku 2005 mieszkający i pracujący w Stanach Zjednoczonych kontrowersyjny bośniacki archeolog-amator Semir Osmanagić. Piramidy mają się znajdować w pobliżu miejscowości Visoko pod pobliskimi wzgórzami Visočica i Križ, przykryte warstwą ziemi i porośnięte roślinnością. Ze względu na ich postulowane podobieństwo do budowli zachowanych w Teotihuacan w Meksyku, odkrywca nazwał je Bośniacką Piramidą Słońca, Bośniacką Piramidą Księżyca i Bośniacką Piramidą Smoka.
WŚwięte kamienie z Newark – rzekome starożytne zabytki odnalezione w 1860 roku w Newark w amerykańskim stanie Ohio, mające być dowodem na dawne zasiedlenie kontynentu amerykańskiego przez Żydów.
WTablice z Davenport – rzekome znaleziska odkryte w 1877 roku w amerykańskim stanie Iowa, mające być dowodem na istnienie w przeszłości na terenie Ameryki Północnej zaawansowanej cywilizacji dysponującej znajomością pisma i rozwiniętej wiedzy astronomicznej.
WWenus z Brizet – rzekomo antyczna rzeźba marmurowa przedstawiająca rzymską boginię Wenus, jedno z najgłośniejszych oszustw archeologicznych I połowy XX wieku.
WZwój Shapiry, Zwój Szapiry – rękopis zawierający biblijne teksty spisane w alfabecie paleohebrajskim. Jego istnienie ogłosił w 1883 roku handlarz antyków z Jerozolimy Mozes Szapira, od którego nazwiska pochodzi nazwa zwoju.