WGrafika – jeden z podstawowych obok malarstwa i rzeźby działów sztuk plastycznych. Obejmuje techniki pozwalające na powielanie rysunku na papierze lub tkaninie z uprzednio przygotowanej formy.
WAmbigram – grafika utworzona kaligraficznie lub obrazowo w taki sposób, że po obróceniu całości można odczytać ten sam lub inny tekst. W alfabecie łacińskim jedynymi „naturalnie ambigramowymi” literami są "H", "I", "N", "O", "S", "X" oraz "Z".
WATC, ACEO, – jest to artystycznie ozdobiona kartka o wymiarach 2,5×3,5 cala.
WChiaroscuro – termin stosowany czasem wymiennie ze "światłocieniem", ale kładący bardziej nacisk na różnice w natężeniu światła, podczas gdy "światłocień" oznacza ogólny rozkład świateł i cieni w dziele, dzięki którym uzyskuje się wrażenie trójwymiarowości.
WDrzeworytnie warszawskie – pierwsze w Polsce szkoleniowe ośrodki graficzne, zakładane w drugiej połowie XIX wieku przy drukarniach czasopism ilustrowanych.
WEmoji – piktogram stosowany przez użytkowników Internetu. Podobnie jak emotikony, emoji służą do wyrażania emocji poprzez wizerunki twarzy, ale w przeciwieństwie do nich obejmują również przedmioty, miejsca, rodzaje pogody, rośliny, zwierzęta i służą do uwydatniania wiadomości, co jest szczególnie ważne ze względu na duży napływ informacji na osiach czasu.
WForma drukowa, matryca drukująca – część urządzenia drukarskiego przyjmująca farbę w punktach obrazu drukowego, w celu przekazania tej farby na podłoże drukowe.
WGazetki ścienne – gazety tworzone i publikowane na tablicach, najczęściej w instytucjach kultury. Szczególnie popularne w drugiej i trzeciej ćwierci XX wieku w szkołach. Najczęściej ukazywały się one co tydzień, a w szkołach przybierały formę gazetek klasowych i ogólnoszkolnych. W II Rzeczypospolitej w szkołach istniały również „żywe gazetki”, które co kilka tygodni były odczytywane w świetlicach lub wieczorkach szkolnych przez autorów. Rozwój gazetek ścienny promowała redakcja Kuźni Młodych. Czasopismo to włączyło się do tworzenia Szkolnych Komitetów Redakcyjnych, które w terenie placówek oświatowych promowały czytelnictwo periodyku i zbierały teksty do czasopisma. W 1933 r. pojawił się pomysł stworzenia syndykatu pracy młodzieżowej, co miało wiązać się z zamknięciem większości szkolnych gazet drukowanych i zastąpienie ich gazetkami ściennymi.
WGilosz – zawiły rysunek ornamentowy wykonany z wielu cienkich linii krzywych, zestawionych w różnorodnych kombinacjach, posiadający cechy uporządkowania i konsekwencji oraz zbliżoną gęstość na całej powierzchni, stosowany jako trudne do podrobienia tło. Gilosz jest rysunkiem nienarzucającym się swoim wyglądem, zestawionym z jasnych linii, często kolorowych i umożliwia czytelne nadrukowywanie na nim tekstów nawet w małym stopniu pisma.
WŚwiatowy Dzień Grafika, ang. World Graphics Day - coroczne święto obchodzone 27 kwietnia, od 1995, w rocznicę powstania Międzynarodowej Rady Stowarzyszeń Grafików Projektantów (Icograda).
WGrafika warsztatowa (artystyczna) – współczesny termin oznaczający wszystkie techniki druku, poza technikami przemysłowymi, czyli poza poligrafią. Można przyjąć, że grafika warsztatowa to ogół artystycznych technik druku, aczkolwiek większość z nich miała w przeszłości znaczenie jak najbardziej praktyczne.
WGrawiura – rycina odbita z płyty metalowej, wykonana techniką druku wklęsłego. Określenie to stosowane jest głównie do odbitek technik wklęsłych litograficznych, takich jak np. kamienioryt czy kwasoryt. Najczęstszym błędem jest stosowanie tego terminu odnośnie do rycin wykonanych technikami druku wypukłego. Obecnie określenie to powoli wychodzi z użycia. Jest bardzo znaną techniką z XVI wieku.
WIdeogram – umowny znak graficzny, wyrażający określone pojęcie bez użycia liter. Ideogramami posługuje się współcześnie pismo chińskie, pismo japońskie i dawne pismo w Korei Południowej, a w starożytności także hieroglify egipskie i pismo klinowe. Nie informuje on o wymowie, stąd np. ten sam znak chiński może być w różnych dialektach języka chińskiego wymawiany odmiennie zachowując swoje znaczenie.
WKamień litograficzny, łupek litograficzny — odmiana spoistego kamienia wapiennego używana w formie płyt w litografii.
WObraźnik, ochweśnik – wymarły zawód polegający na wytwarzaniu obrazów, rycin i odbitek drzeworytniczych wykonanych głównie na papierze – przeważnie o tematyce dewocyjnej i religijnej, oraz ich domokrążnej sprzedaży.
WOleodruk – odbitka naśladująca obraz olejny, uzyskana na płótnie, papierze lub innym materiale w technice oleografii lub chromolitografii.
WPoezja konkretna – kierunek artystyczny łączący elementy poezji i sztuk wizualnych. Układ typograficzny jest tu tak samo ważny jak znaczenie słów, rym i rytm w tradycyjnej poezji. Poematy w postaci kompozycji wizualnych zbudowanych z układów liter i znaków typograficznych nie muszą być podporządkowane żadnym związkom semantycznym czy syntaktycznym. Poezja konkretna wyraźnie odcina się od odniesień do świata pozaliterackiego i jest asemantyczna. Jej treścią są zestawy liter, znaków diakrytycznych, cyfr czy nagranych dźwięków. Znaczenia implikowane przez tego typu poezję powstają w obrębie samego tekstu i istnieją jedynie w tym zamkniętym układzie.
WPolska szkoła plakatu – określenie powstałe w latach 60. XX w., używane wobec grupy polskich artystów-plakacistów, którzy zdobyli międzynarodowe uznanie. Zajmowali się oni wykonywaniem plakatów o tematyce politycznej, społecznej i kulturalnej.
WRycina – każda odbitka graficzna, np. drzeworyt, miedzioryt, litografia; określenie może być używane w odniesieniu do wszystkich technik.
WRysunek – kompozycja linii wykonana na płaszczyźnie, polegająca na nanoszeniu na powierzchnię walorów wizualnych przy użyciu odpowiednich narzędzi. Także dział sztuk plastycznych.
WSculpsit, sculp., sc. – formułka stawiana czasami przez rytowników, w podpisie dzieła, obok własnego nazwiska.
WSztych – rycina wykonana w metalowej płycie uzyskana jedną z wielu technik graficznych najczęściej poprzez rycie stalowym rylcem w metalowej płycie, np. miedzianej, następnie wcieranie farby w powstałe rowki, a po starciu farby z gładkiej powierzchni, odbicie rysunku na papierze.
WTwożywo – grupa artystyczna powołana w 1995 roku. W ostatnim, dwuosobowym składzie – Krzysztof Sidorek (1976) i Mariusz Libel (1978) – istniała w latach 1998–2011. Prace grupy cechuje duża doza zaangażowania w społeczne problemy. Twożywo inspiruje się konstruktywizmem, pop artem, futuryzmem, reklamą, poezją konkretną. Swoje prace z zasady prezentują w przestrzeni publicznej, by z przekazem móc dotrzeć do jak najszerszej grupy odbiorców. Tworzą plakaty, billboardy, murale, ilustracje prasowe. Rozwijają intensywnie również projekty internetowe, traktując internet jako równie istotny fragment przestrzeni publicznej co miejska ulica. Ich prace opierają się na przewrotnych grach słownych i prostej grafice, są zarazem aktualnym komentarzem do rzeczywistości, społecznych emocji i języka pustych politycznych sloganów. Niegdyś byli pionierami naklejek autobusowych (vlepek) i twórczymi kontynuatorami warszawskiego graffiti szablonowego
WWeduta – obraz, rysunek lub rycina, przedstawiające ogólny widok miasta lub jego fragment, często ze sztafażem. Inaczej pejzaż miejski, prospekt.
WWielka fala w Kanagawie , również: Wielka fala lub Fala – drzeworyt autorstwa japońskiego artysty Hokusaia, tworzącego w stylu ukiyo-e. Powstał ok. 1831 w późnym okresie Edo jako pierwsza praca z cyklu 36 widoków na górę Fudżi . Jest najbardziej znaną pracą Hokusaia oraz jednym z najbardziej rozpoznawalnych przykładów sztuki japońskiej na świecie. Przedstawia olbrzymią falę zagrażającą trzem łodziom na morzu u wybrzeża Kanagawy.