
Ajin – szesnasta litera wielu alfabetów semickich, m.in.: fenickiego, aramejskiego, arabskiego (ع) i hebrajskiego (ע). W gematrii reprezentuje liczbę 70. Aijn jest także dwudziestą pierwszą literą alfabetu perskiego.

Alef (א) – pierwsza litera alfabetów semickich, między innymi fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego i syryjskiego, odpowiadająca liczbie 1.

Alfabet paleohebrajski określany też jako starohebrajski – odmiana alfabetu fenickiego. Podobnie jak alfabet fenicki, z którym jest niemal identyczny, paleohebrajski zawierał 22 litery, z których wszystkie są spółgłoskami (abdżad). Był pisany od prawej do lewej. Miał wpływ na kilka sąsiednich królestw. Termin został w 1954 r. wprowadzony przez Salomona Birnbauma, który stwierdził: „Stosowanie terminu «fenickie» w odniesieniu do pisma Hebrajczyków nie jest zbyt odpowiednie; dlatego ukułem termin «paleohebrajskie»”.

Bet – druga litera alfabetów semickich, m.in. alfabetu fenickiego, hebrajskiego i syryjskiego.

Cadi – osiemnasta litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, syryjskiego, hebrajskiego o wartości numerycznej 90. Hebrajskie cadi odpowiada dzwiękowi [], w polskiej transkrypcji oddawana jako "c", w językach zachodnioeuropejskich "tz".

Chet – ósma litera alfabetów semickich, m.in. alfabetu fenickiego, alfabetu aramejskiego, alfabetu arabskiego, alfabetu hebrajskiego o wartości numerycznej 8.

Dalet (ד,د) – czwarta litera alfabetów semickich, m.in. alfabetu fenickiego, alfabetu aramejskiego, alfabetu arabskiego, alfabetu hebrajskiego, odpowiadająca liczbie 4.

Gimel – trzecia litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego (ǧīm), hebrajskiego.

He – piąta litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, syryjskiego (heh), arabskiego (hāʾ), hebrajskiego (hej).

Jod lub jud (י) – dziesiąta litera alfabetu hebrajskiego o wartości numerycznej 10. Odpowiada dźwiękom [j] lub [i].

Kaf – jedenasta litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego. W gematrii reprezentuje liczbę 20. W perskim alfabecie odpowiada jej litera ک.

Kof, kuf (ק) lub qāf (ق) – dziewiętnasta litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego. Odpowiada wartości numerycznej 100.

Lamed, lām — litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego. Odpowiada literze l. W gematrii reprezentuje liczbę 30.

Mem — jest trzynastą literą alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego. W hebrajskim odpowiada dźwiękowi [], jak np. meszuga משוגע (szalony) lub jeladim ילדים (dzieci).

Nun – czternasta litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego i hebrajskiego. W hebrajskim odpowiada dźwiękowi [], jak np. lifnej לפני (przed) lub tejman תימן (Jemen).

Pe (פ/ף) – siedemnasta litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego i hebrajskiego.

Resz – dwudziesta litera alfabetów semickich, m.in. alfabetu fenickiego, alfabetu aramejskiego, alfabetu arabskiego, alfabetu hebrajskiego o wartości numerycznej 200. W hebrajskim odpowiada dźwiękowi [r], jak np. rechow (ulica) רחוב.

Samech (ס) – litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, hebrajskiego. W gematrii reprezentuje liczbę 60.

Szin – dwudziesta pierwsza litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, arabskiego, hebrajskiego. Odpowiada dźwiękowi s lub sz. W języku hebrajskim ש dodany jako prefiks oznacza spójnik że.

Taw – dwudziesta druga i ostatnia litera alfabetów semickich: fenickiego, aramejskiego, hebrajskiego.

Tet – litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego.

Waw – litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego

Zajin zayn, zay — litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego i hebrajskiego.