WKatalog astronomiczny – uporządkowany zestaw danych dotyczących ciał niebieskich. Danymi tymi mogą być położenia obiektów na niebie, ich odległości, jasności, widma czy też zdjęcia, w postaci klisz lub elektronicznej. Najbardziej znanymi katalogami są Katalog Messiera i New General Catalogue.
WKatalog gromad Abella – katalog astronomiczny zawierający bogatsze gromady galaktyk zestawiony przez amerykańskiego astronoma George’a Abella.
WAlmagest, zwany też Mathematike Syntaxis, Mathematikes Sýntaxeos, Megále Sýntaxis, Megae syntaxis tes astronomia ; jeden z tłumaczy (Al-Hadżdżadż) nazwał go Kitab al-Midżisti, stąd wziął się tytuł Almagest – dzieło Klaudiusza Ptolemeusza napisane ok. roku 140, zawierające kompendium ówczesnej wiedzy astronomicznej, matematyczny wykład astronomii geocentrycznej.
WAtlas Coelestis – atlas nieba, stworzony na podstawie obserwacji pierwszego Astronoma Królewskiego Johna Flamsteeda, wydany pośmiertnie w 1729 roku.
WAtlas Osobliwych Galaktyk – katalog galaktyk stworzony przez amerykańskiego astronoma, Haltona Arpa. Spis zawiera 338 obiektów astronomicznych. Został opublikowany w 1966 przez California Institute of Technology. W katalogu znajdują się galaktyki o ciekawych kształtach, np. NGC 4038.
WKatalog Barnarda – katalog astronomiczny ciemnych mgławic zestawiony przez amerykańskiego astronoma Edwarda Barnarda.
WKatalog Caldwella – lista obiektów astronomicznych głębokiego kosmosu wybrana i zestawiona w 1995 roku przez brytyjskiego astronoma amatora Patricka Caldwella-Moore’a.
WHarmonia Macrocosmica – atlas nieba opracowany przez Andreasa Cellariusa i opublikowany w 1660 roku przez Johannesa Janssoniusa. Pierwsza część atlasu na miedzianych blachach przedstawia systemy świata Ptolemeusza, Mikołaja Kopernika i Tycho Brahe. Na końcu znalazły się klasyczne mapy gwiazd oraz chrześcijańskie konstelacje stworzone przez Juliusa Schillera w jego pracy Coelum Stellatum Christianum z 1627 roku. Ponieważ atlas oprócz systemu kopernikańskiego zawierał również przyjęty przez Kościół katolicki model świata, Harmonia Macrocosmica nie znalazła się na Indeksie ksiąg zakazanych.
WKatalog galaktyk karłowatych – katalog astronomiczny galaktyk karłowatych opublikowany w 1959 roku oraz uzupełniony w 1966 przez kanadyjskiego astronoma Sidneya van den Bergha. Pierwotna wersja katalogu zawierała 222 obiekty, wersja z 1966 roku – 243 obiekty.
WLista gromad otwartych należących do Drogi Mlecznej. Lista jest posegregowana według rosnącej rektascensji. Zawiera 2094 gromady otwarte sklasyfikowane do 2010 roku. Obecnie znamy około 2500 gromad otwartych w Drodze Mlecznej, lecz szacunkowo może ich istnieć nawet 30 000. Większość z nich ciągle pozostaje niewidoczna, gdyż skrywa się za gazem i pyłem naszej Galaktyki.
WKatalog Melotte – astronomiczny katalog gromad gwiazd znajdujących się na obu półkulach nieba. Katalog ten zestawił brytyjski astronom Philibert Jacques Melotte na podstawie analizy płyt fotograficznych wykonanych przez Johna Franklina-Adamsa. Katalog został opublikowany w 1915 roku w czasopiśmie „Memoirs of the Royal Astronomical Society”. Składa się z 245 obiektów, głównie gromad otwartych oraz kilkudziesięciu kulistych. Oprócz gromad katalog ten zawiera również kilka asocjacji gwiazdowych. Obiekty katalogu są oznaczone jako Melotte + numer katalogowy lub Mel + numer katalogowy, np. "Melotte 15" lub "Mel 15". Większość obiektów, które znalazły się w katalogu była skatalogowana we wcześniejszych katalogach astronomicznych – Katalogu Messiera, New General Catalogue i jego suplementach Index Catalogue.
WKatalog Messiera – katalog astronomiczny zawierający obiekty na niebie, którego pierwsza wersja została opublikowana przez Charles’a Messiera w 1774. Pomysł skatalogowania obiektów nasunął się astronomowi podczas przygotowań do obserwacji powrotu komety Halleya. Messier natknął się przy tej okazji na Mgławicę Kraba (M1) i zauważył, że z wyglądu można ją pomylić z kometami. Wkrótce znalazł więcej dziwnych mglistych obiektów. Ponumerował je, dodając z przodu literę M, co miało mu posłużyć do celów praktycznych. Ostateczna wersja Messiera wydana w 1784 zawiera 103 obiekty. Od tego czasu jeszcze 7 innych obiektów, odkrytych później przez Messiera i jego przyjaciela Pierre’a Méchaina, zostało dodanych do listy, ostatni w 1966.
WOznaczenie Flamsteeda – sposób oznaczania gwiazd, w którym każda z nich jest definiowana przez liczbę oraz łacińską dopełnieniową nazwę gwiazdozbioru, w którym się znajduje. Liczba gwiazd z oznaczeniem Flamsteeda wynosi 2554.
WKatalog Palomar – katalog astronomiczny zawierający 15 gromad kulistych odkrytych w programie Palomar Observatory Sky Survey w latach 50. XX wieku.
WTablice alfonsyńskie – średniowieczne tablice, w których znajdują się dane do obliczania pozycji Słońca, Księżyca i planet względem gwiazd stałych.
WTablice rudolfińskie – katalog astronomiczny wydany w 1627 roku przez Johannesa Keplera.
WKatalog Terzana – katalog astronomiczny zawierający 11 gromad kulistych ukrytych za galaktycznym centrum Drogi Mlecznej, widocznych w podczerwieni, odkrytych przez francuskiego astronoma Agopa Terzana. Początkowo, w wyniku błędu, katalog ten zawierał 12 gromad przy czym gromada Terzan 5 znalazła się w nim po raz drugi jako Terzan 11. Błąd ten został naprawiony poprzez zmianę nazwy gromady Terzan 12 na Terzan 11.
WUppsala General Catalogue (UGC) – katalog astronomiczny zawierający 12 921 galaktyk widocznych z półkuli północnej. Został opublikowany w 1973 przez Petera Nilsona.
WUranometria – atlas nieba przygotowany przez niemieckiego astronoma Johanna Bayera i wydany w 1603 roku w Augsburgu przez Christophorusa Mangusa. Był to pierwszy atlas nieba, który obejmował całą sferę niebieską. Zawierał 51 map, po jednej dla każdej z 48 konstelacji Ptolemeusza, jedną zawierającej 12 konstelacji nieznanych Ptolemeuszowi nieba południowego oraz dwie planisfery z opisami Synopsis coeli superioris borea i Synopsis coeli inferioris austrina.
WKatalog van den Bergha – katalog astronomiczny mgławic refleksyjnych zestawiony przez kanadyjskiego astronoma Sidneya van den Bergha.
WZwarte Grupy Hicksona – katalog astronomiczny zawierający 462 galaktyki uważane za istniejące w zwartych grupach, zestawiony przez kanadyjskiego astronoma Paula Hicksona.