
Budda, właśc. Siddhartha Gautama urodzony jako książę około 560 r. p.n.e. we wsi Lumbini na terenie dzisiejszego Nepalu. Pierwszą część swojego życia spędził na doświadczaniu przyjemności, otoczony zbytkiem i luksusem. Znudzony dotychczasowymi doświadczeniami wyszedł z pałacu i za jego murami zobaczył wiele cierpienia. To skłoniło go do tego, aby podjąć decyzję o porzuceniu dotychczasowego życia i staniu się wędrownym mnichem. Pewnego dnia pod drzewem Bodhi oddał się kilkudniowej medytacji, w trakcie której osiągnął oświecenie. Resztę życia poświęcił podróżom po Indiach i nauczaniu ludzi. Nadrzędnym celem nauk Buddy była pomoc ludzkości w uwolnieniu się z cierpienia. Oświeceniem Budda określa uwolnienie się od permanentnego cyklu odradzania i śmierci (samsary) oraz od cierpienia, które jest immanentną cechą ludzkiej natury.

Adibuddha – pierwotny, samoistny Budda.

Akszobhja (sanskryt: dosłownie "Nieporuszony"; język chiński: 阿閦如来 Āchùrúlái; język japoński: Ashuku nyōrai – jeden z pięciu dhjanibuddów. W krajach therawady określany jest po prostu jako Budda w przeciwieństwie do krajów mahajany nie używa się nazwy Akszobhja. W Tybecie bywa nazywany też Wadżrasana.

Budda Nieograniczonego Światła – najbardziej czczony z tzw. buddów medytacyjnych, a więc niehistorycznych. Jego nazwa określa go jako źródło życia i światła. Jest władcą Zachodniego Raju – Sukhawati. W buddyzmie Diamentowej Drogi jest jednym z Pięciu Dhjanibuddów.

Amoghasiddhi –jest jednym z pięciu Dhjanibuddów.
Bhajszadźja – leczniczy, uzdrawiający aspekt buddy. Najwcześniejsze wzmianki znajdujemy w Sutrze Buddy Medycyny Bhaiṣajyaguruvaidūryaprabharāja Sūtra

Buddowie medytacyjni - Pięciu dhjanibuddów – w buddyzmie wadźrajany, znanych również jako pięciu buddów mądrości, pięciu wielkich buddów lub pięciu dżina, reprezentuje pięć właściwości Buddy. Buddowie ci są częstym tematem mandal wadźrajany.

Budda Dīpankara lub Dīpaṃkara – pierwszy z buddów przeszłych czasów, który według buddyjskiej tradycji przepowiedział przebudzenie Siakjamuniego.

Budda Maitreja (skt. Maitreya मैत्रेय, pali Metteyya; chiń. Mílè – według przekazów buddyjskich będzie to następca Buddy Siakjamuniego, piąty budda naszej epoki, który jako bodhisattwa obecnie przebywa w niebiosach Tuszita w Wewnętrznej Świątyni Pałacu Siedmiu Klejnotów.

Ratnasambhawa – w buddyzmie Diamentowej Drogi jest jednym z Pięciu Dhjanibuddów.

Samantabhadra. Samantabhadra oznacza z sanskrytu "zawsze dobry" lub "niezmienna dobroć".

Samantabhadri – jest małżonką i żeńskim odpowiednikiem Samantabhadry / Kuntuzangpo, pierwotnego Buddy starszych szkół buddyzmu tybetańskiego.

Budda Siakjamuni, właściwie Siddhartha Gautama z rodu Śakjów – indyjski książę, filozof i reformator religijny, twórca buddyzmu.

Sitatapatra, Sitatapatra Aparadźita – w mahajanie, a zwłaszcza w buddyzmie tybetańskim manifestacja bodhisattwy Awalokiteśwary.

Tahō Nyorai – budda „Wielu Skarbów”, uosabia obiektywną rzeczywistość i reprezentuje buddów przeszłości; postać z Sutry Lotosu, budda, który pojawia się w Wieży Skarbów, w czasie Ceremonii w Powietrzu, aby nieść świadectwo prawdy nauk Buddy Siakjamuniego.
Wadźradhara – w buddyzmie tybetańskim symboliczna wizualizacja tzw. pierwotnego Buddy (Adi-budda). Nazwa znaczy dosłownie "Trzymający wadżrę" co symbolizuje jego ponaddualistyczną naturę. Z rozdzielenia aspektów Wadźradhary na pierwiastek męski i żeński powstaje para bóstw Samantabhadra i Samantabhadri.

Wajroćana – zgodnie z buddyjską doktryną Trikai jest buddą stanowiącym ucieleśnienie Dharmakai, i który może dzięki temu być postrzegany jako uniwersalny aspekt historycznego Buddy Gautamy Siddharty. Przedstawiany jako jeden z Pięciu Buddów Mądrości, Wajroćana zajmuje środkowe miejsce.

Widjaradża – są królami mistycznej lub magicznej wiedzy symbolizującej moc i zwycięstwo pięciu Dżinów (Zwycięzców) nad namiętnościami pożądaniami.