
Pierwsza linia kolejowa (wąskotorowa) na terenie dzisiejszej Albanii powstała w 1890 i została zbudowana przez Włochów. Służyła do przewozu surowców mineralnych, wydobywanych w rejonie Selenicy na wybrzeże Morza Jońskiego. Linia funkcjonowała krótko, podobnie jak lokalne połączenia zbudowane w 1916 przez armię austro-węgierską, stacjonującą na terenie Albanii. Linia austro-węgierska służyła do przewozu zaopatrzenia wojskowego i łączyła Szkodrę z Durrësem i Lushnją.


Sieć kolejowa Monarchii Naddunajskiej była jedną z największych i najgęstszych w Europie, choć technicznie ustępowała niektórym krajom. System kolejowy zaczął się rozwijać, podobnie jak na całym kontynencie, w latach 20. XIX wieku. Początkowo były to koleje konne, następnie parowe, a na przełomie XIX i XX wieku weszły do użycia maszyny napędzane elektrycznie.

W utworzonym w 1830 r. w południowych Niderlandach Królestwie Belgów budowa kolei stała się szybko wielkim narodowym zadaniem, mającym pchnąć kraj na drogę nowoczesnego rozwoju. W krótkim czasie powstał wielki system kolei państwowej, który w apogeum rozwoju dał Belgii największą gęstość sieci kolejowej na świecie.

Pierwsze linie kolejowe w Holandii powstały z pewnym opóźnieniem w stosunku do innych państw zachodnioeuropejskich. Opóźnienie to spowodowane było istnieniem wydajnego systemu kanałów i żeglownych rzek, czyniących alternatywne rodzaje transportu mało ekonomicznymi. Do dzisiaj żegluga śródlądowa w Holandii przewozi kilkadziesiąt procent towarów, a kolej ma charakter przewoźnika pasażerskiego.


Mimo późnego pojawienia się kolei na półwyspie koreańskim, w południowej części podzielonego kraju istnieje obecnie jeden z najnowocześniejszych i najefektywniej pracujących systemów szynowych na świecie. Sieć kolejowa Korei Południowej („Hanguk”) liczy 3390 km długości linii. Udział kolei w przewozach stopniowo malał wraz ze wzrostem motoryzacji: w 2002 r. wynosił 11,3% w sektorze towarowym i 21,3% w sektorze pasażerskim. Ten drugi wskaźnik jest bardzo wysoki wśród krajów wysoko rozwiniętych. Koleje południowokoreańskie mają też bardzo wysoki stopień wykorzystania linii kolejowych, jak również dużą intensywność ruchu pociągów pasażerskich. Symbolem nowoczesności kraju stała się w 2004 r. kolej dużych prędkości KTX, bazująca na technologii francuskiego TGV. Początkowe niezadowalające wyniki przewozowe KTX z biegiem lat się polepszają: w pierwszych miesiącach 2007 r. przewożono dziennie ponad 100 tys. osób, a 56,4% podróży dłuższych niż 300 km w korytarzu Seul – Pusan odbywało się koleją. Wprowadzenie pociągów KTX, które częściowo jeżdżą klasycznymi liniami, stanowiło bodziec do rozpoczęcia elektryfikacji linii międzyregionalnych.

Malta Railway – system transportu kolejowego na Malcie, istniejący w latach 1883–1931 i składający się z jednej linii kolejowej łączącej stolicę Malty – Vallettę z Mdiną. Długość linii wynosiła 11,5 kilometra. Po początkowych dobrych wynikach finansowych linia zaczęła przynosić straty, pogłębiające się dodatkowo ze względu na konkurencję ze strony otwartej później linii tramwajowej oraz autobusów. Linię zamknięto w 1931 roku, a dwa lata później dokonano jej fizycznej likwidacji.



Kolej przeobraziła charakter gospodarczy Szwajcarii, która z kraju pasterskiego i rolniczego stała się krajem przemysłowym.

