WArminianizm – pojęcie oznaczające zarówno tendencję teologiczną w kalwinizmie, jak i protestancki ruch religijny, których początek datuje się na przełom XVI i XVII wieku.
WCałkowite zepsucie, także całkowita niezdolność – doktryna chrześcijańska w ramach soteriologii protestanckiej, przyjmowana zarówno przez wyznania reformowane, jak i arminiańskie, stanowiąca pierwsze z założeń teologicznych zarówno w kanonie kalwińskim, jak i remonstranckim.
WDiabeł – w judaizmie i chrześcijaństwie ogólna nazwa złych, upadłych aniołów; inne określenia: szatan, demon.
WEpoka mesjańska – podstawowa nadzieja mesjanizmu, zapowiadającego przyszły okres na Ziemi, w którym królował będzie mesjasz, przynosząc poznanie Boga, powszechny pokój, braterstwo, bez żadnego zła. W pewnych ujęciach, jak w chrześcijaństwie, epoka mesjańska jest ostatnim etapem rozwoju Królestwa Bożego.
WGrzech pierworodny – w teologii chrześcijańskiej oznacza pierwszy grzech Adama i Ewy w raju, popełniony pod wpływem pokusy szatana. Polegał on na uniesieniu się pychą i okazaniu nieposłuszeństwa wobec Boga poprzez spożycie z drzewa poznania dobra i zła owocu zakazanego.
WInfralapsarianizm – jest w chrześcijańskiej teologii reformowanej, jednym z dwóch możliwych i ortodoksyjnych poglądów doktrynalnych odnośnie do teoretycznej kolejności Bożych postanowień podejmowanych przed założeniem świata w kwestii predestynacji.
WPrzebóstwienie − pojęcie występujące zwłaszcza w prawosławnej teologii apofatycznej; określa dobrowolne dopuszczenie człowieka przez Boga do współudziału w Jego życiu i boskiej naturze drogą pewnego uczestnictwa przez podobieństwo.
WSola fide – doktryna chrześcijańska przyjęta w protestantyzmie, według której grzeszny człowiek może przyjąć Boże przebaczenie jedynie w wierze w Jezusa Chrystusa. Punktem wyjścia doktryny Marcina Lutra nazwanej sola fide było uznanie, że każdy człowiek jest grzeszny i w wyniku tego oddzielony od Boga. Z powodu swojej grzeszności nie jest w stanie zrobić nic, by uratować się od Bożego gniewu i potępienia. Bóg jednak udziela darmo przebaczenia i usprawiedliwienia tym, którzy uwierzą w Jezusa Chrystusa. Słowo "tylko" (sola) użyte jest w celu podkreślenia, że uczynki człowieka nie stanowią podstawy dla jego usprawiedliwienia.
WSoteriologia – dział teologii chrześcijańskiej, którego przedmiotem jest zbawienie oraz Jezus Chrystus jako Zbawca. W buddyzmie termin znany z terminologii mahajany tłumaczącej proces realizacji stanu Buddy dostępny „czującym istotom”, np. według doktryny jogaczara
WSprawiedliwość przypisana – w soteriologii protestanckiej oznacza sprawiedliwość Bożą, której zasługami człowiek wierzący dostępuje usprawiedliwienia przed Bogiem. Akt prawny, na drodze którego usprawiedliwienie zostaje osiągnięte, określa się jako przypisanie sprawiedliwości.
WSupralapsarianizm – jest w chrześcijańskiej teologii reformowanej, jednym z dwóch możliwych i ortodoksyjnych poglądów doktrynalnych odnośnie do teoretycznej kolejności Bożych postanowień podejmowanych przed założeniem świata w kwestii predestynacji.
WWizja uszcześliwiająca /(łac.) visio beatifica/ - w teologii chrześcijańskiej ostateczne bezpośrednie samoudzielanie się Boga poszczególnym osobom. Wizja ta ma miejsce wtedy, gdy dana osoba osiąga - jako członek odkupionej ludzkości w obcowaniu świętych - doskonałe zbawienie w jego całej pełni, czyli niebo. Określenie wizja podkreśla intelektualny wymiar tego zbawczego doświadczenia, choć obejmuje ono całościowe ludzkie przeżycie rozkoszy, szczęścia płynącego z widzenia Boga ostatecznie twarzą w twarz, a nie niedoskonale przez wiarę.
WZbawienie – uwolnienie się z niekorzystnego stanu lub okoliczności. Szczególnie istotny w chrześcijaństwie i judaizmie akt wybawienia ludzi przez Boga.