12 Wojny

Blitzkrieg – termin oznaczający błyskawiczne uderzenie wojskowymi siłami zbrojnymi na dany kraj.

II wojna trzydziestoletnia – określenie używane przez niektórych historyków wobec wojen lat 1914–1945 toczonych w Europie i w skali globalnej, na podobieństwo wojny trzydziestoletniej, toczonej w Europie w latach 1618–1648, która też nie była jednolitym konfliktem zbrojnym. Wychodzą oni z założenia, że dwie wojny światowe, które były toczone w tych latach stanowią tak naprawdę jeden globalny konflikt zbrojny, zaś okres „międzywojenny” (1919–1939) to jedynie dwudziestoletnie „zawieszenie broni”. Cechą wspólną tych konfliktów jest fakt, że były one prowokowane przez imperialistyczną politykę Niemiec wymierzoną w Wielką Brytanię, oraz że brały w nich udział wszystkie mocarstwa ówczesnego świata: Francja, Rosja/ZSRR, USA, oraz – w różnych konfiguracjach: Włochy i Japonia.

Wojna jądrowa – użycie broni jądrowej na masową skalę w trakcie działań wojennych. Ten hipotetyczny sposób prowadzenia wojny charakteryzuje się ogromnymi zniszczeniami infrastruktury, licznymi ofiarami wśród żołnierzy oraz cywilów, długotrwałym skażeniem środowiska. Taki typ wojny nie miał nigdy miejsca w historii ludzkości. Wielu teoretyków upatruje w nim ostateczną zagładę gatunku ludzkiego.

Wojna pozycyjna – wojna, podczas której obie walczące strony zajmują silnie umocnione pozycje. Między walczącymi stronami znajduje się tzw. ziemia niczyja, nad którą żadna ze stron nie ma kontroli. Wyparcie przeciwnika, a tym samym przesunięcie linii frontu, jest bardzo utrudnione. Wojna taka charakteryzuje się małą ruchliwością frontu, długotrwałymi walkami zaczepno-obronnymi oraz małym tempem działań zmierzających do przełamania obrony nieprzyjaciela. Wojna pozycyjna była charakterystyczna podczas I wojny światowej dla frontu zachodniego. W tej wojnie obie strony wierzyły, że przewaga liczebna pozwoli na odniesienie ostatecznego zwycięstwa, mimo zwiększonej siły obrony, wyposażonej w zmechanizowany sprzęt bojowy. Wojna ta przynosiła ogromne straty w ludziach.

Ranny w walce – osoba poszkodowana w boju, która w wyniku wrogich działań lub działania czynników zewnętrznych nie doznała obrażeń śmiertelnych. W terminologii armii państw NATO na oznaczenie rannych w walce stosowany bywa także akronim WIA pochodzący od angielskiego terminu wounded in action.

Wojna totalna – działania wojenne, których celem jest całkowite zniszczenie przeciwnika. Jest to wojna, w której stosuje się wszelkie metody i środki do osiągnięcia celów, nie uznając ograniczeń moralnych i prawnych. Ponadto odrzuca się umowy międzynarodowe i układy, które utrudniają osiągnięcie celów. Wojna totalna jest prowadzona przeciwko całej ludności wrogiego kraju. Uderza w siły zbrojne, społeczeństwo, gospodarkę i kulturę przeciwnika, jest prowadzona przy pełnym zaangażowaniu społeczeństwa i pełnym poświęceniu środków gospodarczych. Skutkiem lub nawet celem wojny totalnej może być również ludobójstwo całych grup społecznych lub narodów.

"Wojna trzeciej fali" – termin ten został użyty w publikacji Wojna i antywojna A. H. Toffler, w odniesieniu do wojny przeprowadzonej przez wojska koalicyjne w Zatoce Perskiej w latach 1990-1991. Wskazywano na przełomowe zmiany w prowadzeniu działań – koncentracji na precyzji w określaniu celu oraz dostosowywaniu do niego środków tak aby zminimalizować straty; wiedza, informacje, dane zaczynają rywalizować z bronią.

War Plan Red – strategiczne plany Stanów Zjednoczonych do hipotetycznej wojny z Wielką Brytanią.

Wojna hybrydowa – strategia wojenna łącząca działania konwencjonalne, nieregularne, cybernetyczne, terroryzm i przestępczość, w tym samym czasie i na tym samym polu bitwy, celem osiągnięcia celów politycznych. Wojna taka często jest prowadzona bez oficjalnego wypowiedzenia. Jej charakter ma pozwolić agresorowi na całkowite lub częściowe uniknięcie za nią odpowiedzialności. Zagrożenie hybrydowe jest definiowane jako jakikolwiek adwersarz używający wyżej wymienionych kombinacji działań.

Wojna kokosowa – interwencja zbrojna wojsk Papui-Nowej Gwinei na prośbę władz Vanuatu na wyspie Espiritu Santo należącej do tego państwa w 1980 roku.

Wojna konwencjonalna (tradycyjna) – zadeklarowany, bezpośredni konflikt zbrojny pomiędzy zorganizowanymi siłami zbrojnymi dwóch lub więcej państw, prowadzony z użyciem broni konwencjonalnych, bez użycia środków broni masowego rażenia. Według niektórych definicji wojna konwencjonalna wyklucza użycie wszystkich broni masowego rażenia, według innych, wyklucza użycie broni jądrowej.

Wojny narkotykowe w Meksyku – konflikty toczone przez meksykańskie kartele narkotykowe pomiędzy sobą oraz przeciwko meksykańskim siłom rządowym od 2006 roku. Celem karteli jest przejęcie kontroli nad szlakami narkotykowymi do Stanów Zjednoczonych, natomiast celem sił rządowych jest likwidacja karteli. Wojny te co roku pochłaniają tysiące ofiar.