WBłękitny Koran – rękopis Koranu pochodzący z końca IX wieku lub początku X wieku, pisany kuficką formą arabskiej kaligrafii; prawdopodobnie powstał w północnej Afryce. Obecnie rozdzielony na kilka części, przechowywanych osobno w muzeach oraz prywatnych kolekcjach. Historia rękopisu obfituje w wiele niewyjaśnionych zagadek.
WEwangeliarz Ottona III – iluminowany ewangeliarz wykonany około 1000 roku w klasztorze Reichenau dla króla niemieckiego i cesarza rzymskiego Ottona III. Znajduje się w zbiorach Bayerische Staatsbibliothek w Monachium.
WFragmenty rylskie – zbiór pochodzących z niezachowanego kodeksu 8 luźnych pergaminowych kart i 3 urywków kart, zapisanych głagolicą. Zabytek języka staro-cerkiewno-słowiańskiego.
WKodeks Egberta – ottoński rękopis, będący zbiorem perykop. Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Miejskiej w Trewirze.
WKodeks z Rody, hiszp.: Códice de Roda, Códice de Meyá – średniowieczny manuskrypt zawierający informacje na temat Królestwa Nawarry i jego sąsiadów w IX wieku.
WKsięga z Deer – iluminowany łaciński ewangeliarz z X wieku, zawierający na marginesach najstarsze znane zapisy w języku szkockim gaelickim. Od 1715 roku stanowi własność Cambridge University Library.
WManuskrypt Juniusa, znany też jako Manuskrypt Cædmona – pochodzący z X wieku ilustrowany manuskrypt, zawierający cztery poematy w języku staroangielskim. Obecnie znajduje się w zbiorach Biblioteki Bodlejańskiej.
WMenologium Bazylego II – iluminowany bizantyński manuskrypt pochodzący z X wieku, zawierający menologium sporządzone dla cesarza Bazylego II Bułgarobójcy. Znajduje się w zbiorach Biblioteki Watykańskiej.
WMszał kijowski – głagolicki zabytek kanoniczny języka staro-cerkiewno-słowiańskiego datowany na X wiek. Liczy 7 kart o wymiarach 14,5 na 10,5 cm, zawierających słowiańskie tłumaczenie łacińskiego mszału archidiecezji salzburskiej, będące przypuszczalnie odpisem oryginału sporządzonego przez Cyryla i/lub Metodego w IX wieku. Zabytek jest jedynym reprezentantem odmiany morawsko-panońskiej języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. Jego cechami charakterystycznymi są:z w miejsce žd np. dazь zamiast daždь c w miejsce št np. oběcělъ zamiast oběštalъ palatalne sonanty miekkie C i spółgłoski szumiące grupa šč l wstawne znaczki nadliterowe interpretowane jako muzyczne bądź akcentowe
WRegistrum Gregorii – rękopis zawierający zbiór listów papieża Grzegorza Wielkiego, wykonany ok. 983-985 roku przez anonimowego autora. Miniator ten nazywany bywa umownie Mistrzem Registrum Gregorii, a uważany jest za jednego z najwybitniejszych artystów okresu ottońskiego.
WZabytki fryzyńskie, Zabytki fryzyjskie, Fragmenty fryzyńskie lub Fragmenty fryzyjskie – najstarszy zachowany tekst w języku słowiańskim, pochodzący z VIII wieku, którego X-wieczny odpis odkryto w 1803 roku w bawarskiej Fryzyndzie. Odpis ten, zapisany minuskułą karolińską w alfabecie łacińskim, przechowywany jest w monachijskiej Bayerische Staatsbibliothek.
WZwój Jozuego – datowany na X wiek rękopiśmienny pergaminowy zwój, zawierający tekst starotestamentowej Księgi Jozuego według przekładu Septuaginty. Na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa oznaczony numerem 661.Przechowywany jest w Bibliotece Watykańskiej.