WKsiążka kucharska – zbiór przepisów kulinarnych, opisujących sposób przygotowywania danych potraw. Współczesne książki kucharskie są na ogół ułożone według jakiegoś tematu przewodniego i zawierają przepisy np. kuchni narodowych czy regionalnych bądź spełniające wymagania danej diety. Mogą też zawierać przepisy na określony typ potraw, np. ciasta, sałatki, przetwory z owoców czy potrawy mięsne. Obecnie są często ilustrowane fotografiami pokazującymi gotowe dania.
W365 obiadów za pięć złotych – książka kucharska autorstwa Lucyny Ćwierczakiewiczowej, wydana po raz pierwszy w 1860 roku i wielokrotnie wznawiana pod różnymi tytułami: 365 obiadów za 5 złotych, 365 obiadów Lucyny Ćwierciakiewiczowej, 365 obiadów. Kolejne wydania były poprawiane i rozszerzane.
WCodex Alimentarius – jest to zbiór przyjętych w skali międzynarodowej norm żywności, kodeksowych praktyk, zaleceń i wytycznych wykorzystywanych przez urzędowe służby kontroli, przemysł rolno-spożywczy oraz środowiska naukowe.
WCompendium ferculorum, albo zebranie potraw – pierwsza zachowana polska książka kucharska, wydana w Krakowie w 1682 roku. Krańcowe daty powstania książki to 1670-1677 rok. Następny egzemplarz po pierwodruku (1682) był wydany dopiero w 1730 r. W latach 1682-1821 opublikowano ok. 20 wydań Compendium ferculorum. Pierwsze dwa wydania były wydrukowane gotycką, często słabo odbitą czcionką. Ciekawe jest, że w kolejnych, nowszych egzemplarzach tej książki przepisy się nie zmieniały, ale zmieniano na różne sposoby tytuł, być może po to, by korzystała z niej większa ilość czytelników, z niższych warstw społecznych. Autor, Stanisław Czerniecki był cenionym pisarzem i kuchmistrzem, a jego dzieło sławne do XIX w. W końcu XVII w. książka była nawet przełożona na język rosyjski, o czym wiadomo z artykułu brytyjskiego slawisty Henryego Leeminga ,,A 17th Century Polish Cookery Book and its Russian Manuscript” Slavonic and East European Review (1974), rękopis obecnie znajduje się w Rosyjskiej Bibliotece Państwowej w Moskwie. Później jednak jego przepisy staropolskie przez czytelników zostały uznane za niezrozumiałe.
WGospodarz paryski – pochodzący z końca XIV wieku rękopiśmienniczy poradnik dla kobiet, napisany w formie pouczeń kierowanych przez paryskiego mieszczanina Arnulfa do jego piętnastoletniej, nowo zaślubionej żony. Zawiera duży dział poświęcony prowadzeniu gospodarstwa domowego, przez co stanowi znaczące źródło historyczne dokumentujące życie zamożnego paryskiego mieszczaństwa na początku panowania Karola VI. Ze względu na bogaty zbiór przepisów kulinarnych jest też jedną z zachowanych średniowiecznych książek kucharskich, a jednocześnie pierwszą dotyczącą kuchni mieszczańskiej, nie zaś pańskiej.
WJak gotować: Praktyczny podręcznik kucharstwa – książka kucharska autorstwa Marii Disslowej (1870–1936), wydana w 1931 roku przez Wydawnictwo Polskie R. Wegnera w Poznaniu. Drugie wydanie ukazało się w 1938 roku. Po wojnie ukazały się wznowienia w Paryżu, Norymberdze (1949), Warszawie (1989) i Poznaniu.
WWincenta lub Wincentyna Zawadzka z domu Żółkowska – autorka książki kucharskiej Kucharka litewska, wydanej po raz pierwszy w 1854 roku pod pseudonimem W.A.L.Z. i wielokrotnie później wznawianej.
WKucharz doskonały – druga zachowana do naszych czasów polska książka kucharska.
WKucharz krakowski – poradnik kucharski autorstwa Kazimiery Krumłowskiej która używała pseudonimu Maria Gruszecka.
WO sztuce kulinarnej ksiąg dziesięć – książka kucharska z przepisami kuchni starożytnego Rzymu. Jako jej autor podawany jest Apicjusz, ale dzieło to jest kompilacją kilku źródeł dokonaną w IV–V wieku n.e. Najstarsze zachowane manuskrypty De re coquinaria pochodzą z IX wieku.
WPrzewodnik Michelin – seria przewodników po krajach świata, wydawanych przez francuskie przedsiębiorstwo Michelin. Pierwsza edycja, opisująca Francję, ukazała się w 1900 roku.