WAbu Rajhan Muhammad al-Biruni, – wszechstronny uczony pochodzenia chorezmijskiego, wychowany w kulturze arabskiej.
WEutychiusz, imię świeckie Sa'id ibn Batriq – chalcedoński patriarcha Aleksandrii w latach 933–940.
WGrzegorz z Tours, właśc. Jerzy Florentyn z łac. Georgius Florentius – prawnuk św. Grzegorza z Langres, pierwszy historyk Franków, biskup Tours od 573 roku i święty Kościoła katolickiego.
WHermann z Altaich, Hermann von Altach – średniowieczny historyk, zakonnik.
WHetum z Korykos – ormiański mnich i historyk żyjący na przełomie XIII i XIV wieku. Urodził się pod koniec I połowy XIII wieku w rodzinie królewskiej rządzącej Armenią Mniejszą. Zawarte w jego dziełach opisy Wschodu miały olbrzymi wpływ na wyobrażenia Europejczyków, zdaniem części uczonych porównywalny oddziaływaniem relacji Marco Polo i Odoryka de Pordenone. Zmarł przed 1320 rokiem.
WAbu al-Hassan Ali ibn Muhammad ibn Muhammad lub Ali 'Izz al-Dīn ibn al-Athīr al-Jazari, arab. عزالدین ابن – arabski bądź kurdyjski historyk z przełomu XII i XIII wieku. Autor kilku bardzo cennych prac historycznych. Potocznie znany pod skróconym nazwiskiem Ibn al-Asir lub al-Athir.
WJerzy Mnich również Jerzy Hamartolos (Grzesznik), Jerzy Monachos – mnich bizantyński, autor Zwięzłej kroniki.
WKoriun – pierwszy dziejopisarz używający języka ormiańskiego. Jego dzieło Żywot Mesropa zawiera wiele informacji dotyczących ewangelizacji Armenii i stworzenia alfabetu ormiańskiego. Niektórzy współcześni historycy uważają, że Koriun był z pochodzenia Gruzinem (Iberia Kaukaska lub miał mieszane pochodzenie, gruzińsko- ormiańskie. Koriun był wychowankiem Mesropa Masztoca. Wiadomo że nauki pobierał również w Bizancjum a do Armenii powrócił w 432 roku. Był bliskim przyjacielem Eznika z Kolb. Został mianowany biskupem Iberii i oprócz pracy duszpasterskiej i misjonarskiej zajmował się także przekładami na język ormiański. Przypisuje mu się przetłumaczenie trzech, apokryficznych ksiąg Machabeuszy. Koriun jako pierwszy podał informację jakoby Mesrop Mesztoc był twórcą alfabetu gruzińskiego. Po śmierci Masztoca Koriun współpracował z Howsepem, jednym z najważniejszych, ormiańskich liderów duchownych. Na jego polecenie zaczął spisywać biografię Mesropa. Zakończył prace jeszcze przed bitwą pod Awarajr, którą datuje się na 451 rok i która doprowadziła do znacznych zmian w regionie. Prace Koriuna zostały przetłumaczone między innymi na rosyjski, angielski, francuski i niemiecki.
WPaweł Orozjusz – teolog chrześcijański i historyk urodzony w Bracara Augusta. W roku 414 uciekając przed Wandalami przeprawił się do północnej Afryki, następnie przez Egipt udał się do Palestyny, gdzie polemizował z Pelagiuszem. Powrócił do Afryki w roku 416. W dorobku ma wiele pism teologicznych, ale najważniejszym dziełem jest Siedem ksiąg historii przeciwko poganom w których dowodzi, że czasy pogańskie obfitowały w więcej nieszczęść niż czasy jemu współczesne. Księga I obejmuje czasy "od początków świata" do założenia Rzymu, II do zdobycia Rzymu przez Galów i bitwy pod Kunaksą, III do podziału monarchii Aleksandra Wielkiego, IV do upadku Kartaginy, V do schyłku republiki, VI do narodzin Chrystusa, VII do 417 r. Chronologia została przejęta z kroniki Euzebiusza z Cezarei. Orozjusz mając do dyspozycji wyłącznie historyków pogańskich nadawał wybranym przez siebie faktom interpretację chrześcijańską. Korzystał z dzieł Justyna, Liwiusza i Tacyta.
WRaszidoddin – perski mąż stanu i historyk, uważany za jednego z najwybitniejszych historyków średniowiecza.