W

Broń biała – ogół broni służącej do walki wręcz, zadającej obrażenia przy wykorzystaniu siły ludzkich mięśni.

W

Carroccio – rydwan, wóz bojowy zaprzężony w woły, używany przez armie średniowiecznych republik i księstw włoskich. Była to prostokątna platforma na pełnych, drewnianych kołach, na której umieszczano sztandar miasta i ołtarz polowy, gdzie kapłan odprawiał mszę przed bitwą, i z której trębacze zagrzewali wojsko do boju.

W

Czakram, także szakra lub szakram – rodzaj broni pochodzącej z Indii, służącej do rzucania. Ma kształt płaskiej metalowej obręczy z ostrą krawędzią zewnętrzną, średnicy. Technika rzutu czakramem jest dyskusyjna, nie jest jasne czy rozkręcano go na palcu, czy ciskano jak dysk, z zamachem całego ciała.

W

Jaszcz - jednoosiowy pojazd służący, przede wszystkim w artylerii konnej, do przewożenia amunicji artyleryjskiej.

W

Proca – historyczna broń miotająca, składająca się ze sznura lub rzemienia, w środku długości którego znajduje się miseczka na pocisk, wykonana ze skóry lub tkaniny. Robiono je też z rozdwojonego patyka i sznura. Miotano z niej kamieniami lub pociskami z suszonej gliny albo odlewanymi z ołowiu. Aby z niej wyrzucić pocisk, należy trzymać końce sznurka w jednej ręce i kręcić nimi coraz szybciej. Gdy sznurek nabierze odpowiedniej prędkości, należy wypuścić z ręki jeden koniec sznura, uwalniając w ten sposób pocisk. Celne miotanie z procy wymaga dużego doświadczenia i wyczucia. Popularnie procą nazywana jest broń działająca na innej zasadzie – proca neurobalistyczna.

W

Reflektor przeciwlotniczy – rodzaj lampy z reflektorem parabolicznym o dużej średnicy i źródłem światła dużej mocy.

W

Rydwan – pojazd konny, najczęściej dwukołowy zaprzężony w dwa lub cztery konie, zwykle z tyłu otwarty.

W

Rydwan z kosami – zmodyfikowany rydwan konny który na kołach zamontowane miał kosy obracające się wraz z nimi. Rzymski historyk Tytus Liwiusz tak opisał jego budowę:

W

Taczanka – dwuosiowy pojazd zaprzęgowy, uzbrojony w ciężki karabin maszynowy.

W

Wachlarz bojowy – dalekowschodnia, a w szczególności japońska broń obuchowa w postaci wachlarza wykonanego z metalu lub metalem wzmocnionego. Wachlarze bojowe służyły przede wszystkim jako oznaka rangi oficerskiej, lecz mogły też posłużyć jako broń.