Władysław BieńkowskiW
Władysław Bieńkowski

Władysław Bieńkowski, ps. Kwiek, Nartowski – polski publicysta, socjolog i polityk, w latach 1945–1946 podsekretarz stanu w Ministerstwie Oświaty, w latach 1948–1956 dyrektor Biblioteki Narodowej, w latach 1956–1959 minister oświaty, poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL II, III i IV kadencji, współpracownik Komitetu Obrony Robotników.

Bolesław FaronW
Bolesław Faron

Bolesław Faron – polski historyk literatury specjalizujący się w historii literatury polskiej, profesor nauk humanistycznych, krytyk, publicysta, polityk, przedsiębiorca. Minister oświaty i wychowania w latach 1981–1985.

Henryk JabłońskiW
Henryk Jabłoński

Henryk Jan Jabłoński – polski historyk oraz polityk okresu PRL.

Joanna Michałowska-GumowskaW
Joanna Michałowska-Gumowska

Joanna Michałowska-Gumowska – polska nauczycielka i działaczka Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, minister oświaty i wychowania (1985–1987).

Henryk SamsonowiczW
Henryk Samsonowicz

Henryk Bohdan Samsonowicz – polski historyk, mediewista i nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych. W latach 1980–1982 rektor Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1989–1991 minister edukacji narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Kawaler Orderu Orła Białego.

Stanisław SkrzeszewskiW
Stanisław Skrzeszewski

Stanisław Skrzeszewski – polski polityk komunistyczny, nauczyciel, doktor filozofii, minister oświaty, minister spraw zagranicznych (1951–1956), szef Kancelarii Sejmu (1957–1969). W latach 1956–1957 sekretarz Rady Państwa, poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm PRL I kadencji.

Wacław TułodzieckiW
Wacław Tułodziecki

Wacław Tułodziecki – polski nauczyciel i polityk, dyrektor Instytutu Głuchoniemych w Warszawie. Minister oświaty (1959–1966) oraz poseł na Sejm PRL II, III i V kadencji.

Czesław WycechW
Czesław Wycech

Czesław Wycech – polski działacz ruchu ludowego, nauczyciel, historyk, działacz Polskiego Państwa Podziemnego, marszałek Sejmu II, III, IV i V kadencji, minister oświaty od 1945 do 1947, przewodniczący Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w latach 1957–1974. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.