
Historia Chełma – na podstawie badań archeologicznych, przeprowadzonych w takich miejscowościach jak m.in. Łowcza, Bukowa, Okuninka stwierdzono, że początki osadnictwa na ziemiach, na których znajduje się Chełm, sięgają epoki paleolitycznej. Odkryte przedmioty wskazują, że istniał tu nieprzerwany ciąg osadniczy na przestrzeni kolejnych epok. Na terenie samego Chełma osadnictwo rozpoczęło się na początku naszej ery. Mieszkała tu wówczas ludność kultury przeworskiej. W X wieku na Wysokiej Górce istniał gród drewniano-kamienny. Na przełomie VII i VIII wieku tereny miasta obejmował związek plemienny Lędzian z siedzibą w Sandomierzu. Tereny międzyrzecza Wieprza i Bugu zostały wzmocnione przez wybudowanie sieci grodów – nazwanych później Grodami Czerwieńskimi.
Duch Bieluch – legendarny opiekun chełmskich Podziemi Kredowych, strażnik ukrytych tam skarbów. Według legendy jest on duchem widniejącego na herbie Chełma białego niedźwiedzia.

Cyrkuł chełmski – jednostka terytorialna Nowej Galicji w latach 1796–1803, powstała na części obszaru zagarniętego przez Austrię wskutek III rozbioru Polski.

Okręg wyborczy nr 7 do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (1993–2001) obejmował województwo chełmskie. W ówczesnym kształcie został utworzony w 1993. Wybieranych było w nim 3 posłów w systemie proporcjonalnym.

Stalag 319 – niemiecki obóz jeniecki działający od lipca 1941 do kwietnia 1944 w Chełmie.

Województwo chełmskie – jedno z 49 województw istniejących w latach 1975–1998. Położone było we wschodniej Polsce, przy granicy z Ukrainą. Sąsiadowało z województwami: bialskopodlaskim, lubelskim i zamojskim. W nowym podziale administracyjnym, od 1999 roku ziemie dawnego województwa znalazły się w całości w nowym i większym województwie lubelskim. Siedzibą władz województwa chełmskiego był Chełm.

Województwo chełmskie zostało utworzone na sejmie grodzieńskim 23 listopada 1793 r. z ziemi chełmskiej, ziemi łukowskiej i pozostającego przy Polsce jednego z dwóch skrawków województwa bełskiego z Dubienką.