
Władysław Henryk Franciszek Abraham – polski prawnik i uczony, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie.

Oswald Marian Balzer – polski historyk ustroju i prawa polskiego, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1898 roku, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie.

Martyn Barwinski – ksiądz greckokatolicki, profesor Uniwersytetu Lwowskiego oraz jego rektor w latach 1837–1838.

Adolf Abraham Beck – polski neurofizjolog, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie; współodkrywca prądów czynnościowych mózgu (1890) i pionier elektroencefalografii.

Leon Biliński herbu Sas – polski polityk, ekonomista, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, dr honoris causa prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego z 1900, minister skarbu Austro-Węgier i Polski.

Euzebiusz Czerkawski – rektor Uniwersytetu Lwowskiego, poseł-wirylista do Sejmu Krajowego Galicji i Rady Państwa, c.k. radca szkolny.

Ludwik Ćwikliński – polski filolog klasyczny, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, minister oświaty w rządzie austriackim.

Józef Delkiewicz – duchowny greckokatolicki, historyk kościoła, rektor Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1867–1868, poseł-wirylista do Sejmu Krajowego Galicji.

Bronisław Dembiński – polski historyk, profesor uniwersytetów Lwowskiego, Warszawskiego i Poznańskiego, rektor Uniwersytetu Lwowskiego, działacz państwowy.

Jan de Dobra Dobrzański herbu Sas – polski pedagog, profesor, w latach 1834–1835 rektor Uniwersytetu Lwowskiego, adwokat krajowy.

Antoni Władysław Gluziński – polski lekarz internista, patolog, klinicysta i nauczyciel.

Jakiw Hołowacki, ukr. Яків Федорович Головацький, pol. Jakub Hołowacki lub Głowacki, ros. Яков Федорович Головацкий – ukraiński działacz narodowy, badacz galicyjskiego folkloru, profesor Uniwersytetu Lwowskiego w katedrze Literatury i Języka Ruskiego, następnie jeden z liderów moskalofilstwa.

Modest Hryniewiecki, właśc. Mychajło – bazylianin, duchowny unicki, prokurator orderu bazyliańskiego, protoihumen na Galicję klasztorów bazyliańskich, profesor katedry dogmatyki Uniwersytetu Lwowskiego w Studium Ruthenum, dziekan wydziału teologii, rektor tegoż Uniwersytetu w roku akademickim 1822/1823, działacz nauki i kultury ruskiej.

Hryhorij Jachymowycz, ukr. Григо́рій Яхимо́вич, pol. Grzegorz Jachimowicz – greckokatolicki biskup pomocniczy lwowski i tytularny biskup Pompeiopolis w latach 1841–1848, greckokatolicki biskup przemyski w latach 1848–1860, arcybiskup metropolita lwowski od 1860. Jeden z przywódców narodowego ruchu ukraińskiego – w 1848 był inicjatorem powstania i przewodniczącym Głównej Rady Ruskiej.

Jakub Gierowski ukr. Яків Геровський – ksiądz greckokatolicki, profesor, doktor teologii, rektor Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1841-1842.

Maurycy Kabat – polski prawnik, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego.

Henryk Karol Klemens Kadyi – polski profesor anatomii opisowej oraz patologii. Przyczynił się do podniesienia weterynarii do rangi studiów uniwersyteckich.

Antoni Kalina – polski slawista, etnograf, etnolog, ludoznawca, działacz społeczny, członek Akademii Umiejętności.

Józef Komarnicki – rektor Uniwersytetu Lwowskiego w roku 1896, greckokatolicki poseł-wirylista do Sejmu Krajowego Galicji.

Onufry Krynicki, ukr. Онуфрій Криницький – ksiądz greckokatolicki, ukraiński działacz społeczny.

August Edler Kunzek von Lichton, fizyk, profesor i rektor uniwersytetu lwowskiego, profesor uniwersytetu wiedeńskiego.

Wenedykt Łewyćkyj ukr. Венедикт Левицький, pol. Benedykt Rudolf Lewicki – duchowny greckokatolicki, pedagog, działacz społeczny. Tajny radca (1847).

Antoni Małecki – polski historyk literatury, historyk-mediewista, językoznawca, filolog klasyczny, heraldyk, dramaturg, slawista, rektor Uniwersytetu Lwowskiego, profesor uniwersytetów: Jagiellońskiego, Lwowskiego, oraz w Innsbrucku, poseł na Sejm Krajowy Galicji.

Antoni Józef Manastyrski (Monastyrski) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup przemyski od 1863 do 1869.

Antoni Izydor Mars – polski lekarz, położnik i ginekolog. Profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, członek Wydziału Stronnictwa Prawicy Narodowej w 1910 roku.

Franciszek Masoch (Massoch), Franz Masoch – austriacki lekarz, chirurg, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, kolekcjoner obrazów, honorowy obywatel Lwowa. Jego wnukiem był Leopold von Sacher-Masoch.

Joseph Mauss – historyk, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego.

Marceli Paliwoda – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor prawa kanonicznego, rektor Uniwersytetu Lwowskiego, teolog.

Leonard Piętak – polski prawnik, profesor, dziekan i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, poseł-wirylista do Sejmu Krajowego Galicji i Rady Państwa, minister ds. Galicji przy rządzie Cesarstwa Austriackiego w Wiedniu.

Roman Pilat – polski historyk literatury, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, członek Akademii Umiejętności w Krakowie, twórca lwowskiej szkoły historycznoliterackiej, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie.
Tadeusz Zygmunt Pilat – prawnik polski, specjalista prawa administracyjnego, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, poseł na galicyjski Sejm Krajowy, członek Akademii Umiejętności w Krakowie.

Bronisław Leonard Radziszewski – polski chemik, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego.

Antoni Rehman – polski geograf, geomorfolog, geobotanik i podróżnik. Związany swą pracą naukową z Krakowem i Lwowem. W publikacjach niemieckojęzycznych można spotkać także: Anton Rehmann. Niesłusznie uważany czasem za botanika austriackiego ze względu na to, iż Lwów w owych czasach znajdował się pod okupacją austriacką. Mimo to prawdą jest, że publikował dużo w języku niemieckim oraz w czasopismach austriackich.

Edward Rittner – polski prawnik, specjalista prawa kanonicznego i małżeńskiego, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, minister dla Galicji. Poseł do Sejmu Krajowego Galicji V, VI, VII kadencji (1882–1901).

Klemens Sarnicki – bazylianin, teolog, biblista, rektor Uniwersytetu Lwowskiego w roku 1881, poseł-wirylista do Sejmu Krajowego Galicji IV i VI kadencji.
Łukasz Ostoja Solecki herbu Ostoja – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny przemyski w latach 1881–1900, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego.

Stanisław Starzyński – polski prawnik i polityk, znawca prawa konstytucyjnego, profesor, dziekan Wydziału Prawa i rektor Uniwersytetu Lwowskiego.

Kazimierz Twardowski – polski filozof, psycholog i logik, twórca lwowsko-warszawskiej szkoły filozofii, encyklopedysta. Laureat Nagród Naukowych m. Łodzi za 1936 rok, Towarzystwa Naukowego we Lwowie i m. Lwowa (1937).

Kazimierz Wais – teolog, doktor filozofii, psycholog, prałat domowy Ojca św.

Zygmunt Węclewski – polski filolog klasyczny.

Joseph Maximilian Ritter von Winiwarter – austriacki prawnik, rektor i dziekan Uniwersytetu Lwowskiego, honorowy obywatel miasta Lwowa.

Tadeusz Wojciechowski – polski historyk, słowianoznawca, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, współzałożyciel i prezes Towarzystwa Historycznego we Lwowie, członek Akademii Umiejętności. Specjalizował się we wczesnej historii polskiego średniowiecza.

Franciszek Ksawery Abgaro Zachariasiewicz – Ormianin, duchowny katolicki, rektor uniwersytetu we Lwowie w latach 1825–1826, biskup diecezjalny tarnowski w latach 1836–1840, biskup diecezjalny przemyski w latach 1840–1845.

Wawrzyniec Żmurko – polski matematyk, profesor Uniwersytetu Lwowskiego i Politechniki Lwowskiej, wynalazca konograficznych przyrządów geometrycznych, uważany za prekursora lwowskiej szkoły matematycznej.