
Feliks Aspis – polski prawnik i polityk żydowskiego pochodzenia, sędzia Wydziału II Najwyższego Sądu Wojskowego, pułkownik ludowego Wojska Polskiego, odpowiedzialny za skazanie na śmierć w latach 1945–1956 oficerów Wojska Polskiego.

Juliusz Bardach – polski historyk ustroju i prawa, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN. Autor prac z zakresu ustroju i prawa dawnej Litwy, parlamentaryzmu polskiego, historii porównawczej prawa.

Zygmunt Bauman – polski socjolog, filozof, eseista, jeden z twórców koncepcji postmodernizmu – ponowoczesności, płynnej nowoczesności, późnej nowoczesności. Profesor nauk humanistycznych. Przez wiele lat pełnił funkcję kierownika Katedry Socjologii na University of Leeds, od 1990 był profesorem emerytowanym tej uczelni. Specjalizował się w teorii kultury. Laureat wielu nagród krajowych i międzynarodowych.

Wiktor Borowski – polski działacz komunistyczny żydowskiego pochodzenia, członek Centralnego Wydziału Zawodowego Komunistycznej Partii Polski, oficer polityczny ludowego Wojska Polskiego w stopniu porucznika, redaktor naczelny Życia Warszawy (1944–1951), zastępca redaktora naczelnego Trybuny Ludu (1951–1967), dziennikarz.

Włodzimierz Brus, właściwie Beniamin Zylberberg(er) – polski ekonomista żydowskiego pochodzenia, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Oksfordzkiego.

Józef Czaplicki właściwie Izydor Kurc (Kurtz) – funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (1944–1954), Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego (KdsBP) (1955–1956) i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL (1956–1957) w stopniu pułkownika, członek Państwowej Komisji Bezpieczeństwa.

Józef Feldman – polski prokurator, polityk i żołnierz pochodzenia żydowskiego, pułkownik Wojska Polskiego, zastępca Naczelnego Prokuratora Wojskowego do spraw szczególnej wagi, członek PZPR.

Jan Gerhard, właśc. Wiktor Lew Bardach, ps. Gerard – polski żołnierz, pisarz i publicysta; w latach 1939–1940 żołnierz Wojska Polskiego we Francji, w latach 1941–1944 uczestnik francuskiego ruchu oporu, w latach 1945–1952 żołnierz ludowego Wojska Polskiego; poseł na Sejm PRL V kadencji z ramienia PZPR; prozaik i publicysta, w latach 1965–1971 redaktor naczelny tygodnika „Forum”.

Leon Grot vel Leon Machonbaum ps. „Grot” – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Emanuel Halicz, właśc. Halpern – polski i duński historyk, badacz dziejów XIX wieku, pułkownik Ludowego Wojska Polskiego.

Wiktor Herer – polski ekonomista, podpułkownik Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Juliusz Hibner właśc. Dawid Szwarc – generał brygady ludowego Wojska Polskiego, polityk komunistyczny, uczestnik hiszpańskiej wojny domowej. Dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (1948–1951), doktor fizyki. Bohater Związku Radzieckiego.

Henryk Holland – polski socjolog, dziennikarz, publicysta, kapitan ludowego Wojska Polskiego, działacz komunistyczny.

Wacław Komar, właśc. Mendel Kossoj, ps. Kucyk, Morski, Herbut, Nestor, Cygan – generał brygady ludowego Wojska Polskiego, szef Oddziału II Sztabu Generalnego i wywiadu cywilnego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego oraz dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Eliasz Koton – pułkownik Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Władysław Litmanowicz, właśc. Abram Wolf – polski szachista, dziennikarz, działacz i sędzia szachowy żydowskiego pochodzenia. Z wykształcenia prawnik, w latach powojennych sędzia w procesach stalinowskich, wydał wyroki śmierci na działaczy polskiego podziemia niepodległościowego.

Emil Merz – polski adwokat, funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, sędzia Sądu Najwyższego PRL.

Stefan Michnik – kapitan Ludowego Wojska Polskiego, sędzia i adwokat, działacz komunistyczny, informator i rezydent Informacji Wojskowej. Odpowiedzialny za sądowe zbrodnie komunistyczne.

Mieczysław Mietkowski, właściwie Mojżesz Bobrowicki – polski polityk komunistyczny, komunistyczny działacz związkowy, szef Zarządu Polityczno-Wychowawczego 1 Armii Polskiej w ZSRR, generał brygady bezpieczeństwa publicznego i wiceminister bezpieczeństwa publicznego (1945-1954).
Marian Muszkat – polski prawnik, pułkownik Wojska Polskiego, sędzia wojskowy, specjalista z zakresu prawa międzynarodowego, wojskowego oraz stosunków międzynarodowych.
Abraham Preminger – polski Żyd, żołnierz Armii Czerwonej, kapitan Ludowego Wojska Polskiego.

Edwin Gustaw Rozłubirski, ps. „Gustaw” – generał dywizji Sił Zbrojnych RP, podczas II wojny światowej żołnierz Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, uczestnik powstania warszawskiego, pisarz oraz działacz społeczny. Wieloletni członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w latach 1988–1990. W latach 1989–1999 prezes Związku Polskich Spadochroniarzy.
Leon Rubinsztein – polski działacz państwowy żydowskiego pochodzenia, wiceminister różnych resortów (1955–1961), funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej.

Josef Serczuk, Józef Sierczuk ps. Jożik – dowódca grupy żydowskich partyzantów działających wokół Lublina w czasie niemieckiej okupacji.

Maksymilian Marian Sznepf, właściwie Schnepf – pułkownik dyplomowany ludowego Wojska Polskiego.

Józef Światło, pierwotnie Izaak Fleischfarb – wysoki funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, m.in. wicedyrektor Departamentu X MBP. Obawiając się czystek po aresztowaniu Ławrientija Berii w 1953, uciekł na Zachód podczas podróży służbowej do Berlina Wschodniego.
Henryk Toruńczyk – pułkownik ludowego Wojska Polskiego, uczestnik wojny domowej w Hiszpanii i II wojny światowej. Organizator i dowódca Polskiego Samodzielnego Batalionu Specjalnego, pierwszy dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Jan Urban – polski dziennikarz i działacz socjalistyczny, sprawozdawca sejmowy. Poseł do Krajowej Rady Narodowej (1944–1946).
Jakub Wachtel – polski historyk żydowskiego pochodzenia, pułkownik Wojska Polskiego.

Helena Wolińska-Brus, pierwotnie Felicja Danielak, ps. „Lena” – polska działaczka komunistyczna pochodzenia żydowskiego, prokurator, polityk, nauczycielka akademicka, oskarżająca w procesach politycznych okresu stalinizmu w Polsce, w tym w tzw. mordach sądowych.