WFranciszek Barss – palestrant warszawski, publicysta, tłumacz i dyplomata emigracyjny.
WFranciszek Ksawery Michał Bohusz pseud. i krypt.: Weteran światły, dawniejszy dygnitarz W. X. L.; Xiądz X. B. P. K. W. P. W. T. S. G. W. X. X. S. T. i O. P. D., – ksiądz, doktor filozofii, klucznik wileński w latach 1752-1762, pisarz, pamiętnikarz, historyk i działacz społeczno-publicystyczny; przeciwnik Targowicy.
WMichał Hieronim Brzostowski herbu Strzemię (ur. 17 kwietnia 1762 w Nieświeżu – zm. 1806 w Wilnie), starosta miński, ostatni cześnik wielki litewski, marszałek guberni wileńskiej, kawaler maltański.
WMichał Chomętowski herbu Junosza – pułkownik wojsk polskich, jeden z przywódców Związku Rewolucyjnego podczas insurekcji kościuszkowskiej.
WIgnacy Giełgud herbu własnego – strażnik wielki litewski w latach 1789-1793, członek Sztabu Generalnego Wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1792 roku, generał dywizji armii Księstwa Warszawskiego,, zasłużony działacz polityczny i wojskowy z Litwy.
WWawrzyniec Gucewicz herbu Syrokomla – polski architekt, przedstawiciel klasycyzmu, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, uczestnik powstania kościuszkowskiego.
WJakub Krzysztof Ignacy Jasiński inna forma nazwiska: Jasieński – polski szlachcic herbu Rawicz, generał lejtnant wojsk litewskich, działacz polityczny, poeta, inżynier.
WMichał Franciszek Karpowicz, krypt.: X. M. F. K. P. G.; X. M. F. K. P. G. i P., – duchowny katolicki, kaznodzieja, poeta, członek Zgromadzenia Misji, zastępca kierownika Wydziału Instrukcji Deputacji Centralnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w powstaniu kościuszkowskim.
WJan Kiliński – pułkownik powstania kościuszkowskiego, uczestnik spisków powstańczych, należał do Rady Miasta Warszawy od roku 1791, pamiętnikarz. Z zawodu był szewcem.
WFeliks Franciszek Florian Władysław Józef Bogumił Łubieński herbu Pomian – polski działacz polityczny, prawnik, starosta nakielski, rotmistrz wojsk koronnych 1789–1792, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, członek czynny Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk w Warszawie w 1829 roku.
WTomasz Maruszewski (1769-1834) – polski jakobin, działacz Kuźnicy Kołłątajowskiej, twórca i przywódca Związku Rewolucyjnego, przygotowującego wybuch insurekcji warszawskiej w czasie powstania kościuszkowskiego, wolnomularz.
WKarol Morawski herbu Dąbrowa – generał brygady Księstwa Warszawskiego, generał major wojsk rosyjskich.
WBenedykt Beniamin Morykoni herbu własnego, – pisarz wielki litewski w 1777 roku, szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1771 roku, poseł na sejmy, starosta piński.
WErazm Mycielski herbu Dołęga – polski pułkownik, uczestnik powstania kościuszkowskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
WFranciszek Ksawery Niesiołowski-Korzbok hrabia herbu Korzbok – polski generał powstania kościuszkowskiego, generał brygady armii Księstwa Warszawskiego, generał brygady Królestwa Polskiego, generał brygady powstania listopadowego, senator-kasztelan Królestwa Polskiego od 8 sierpnia 1831, poseł na Sejm w 1830.
WJózef Niesiołowski herbu Korzbok – ostatni wojewoda nowogródzki I Rzeczypospolitej, członek konfederacji targowickiej, starosta cyryński w 1746 roku, starosta preński i propojski w 1769 roku.
WFranciszek Piotr Potocki herbu Pilawa – hrabia austriacki 1777, członek Generalności konfederacji barskiej w 1771 roku, starosta szczerzecki, ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w latach 1791-1792, poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w latach 1789-1791, szef regimentu Potockich.
WIgnacy Kajetan Prozor herbu własnego – generał major ziemiański powiatu kowieńskiego w insurekcji kościuszkowskiej, rotmistrz Kawalerii Narodowej
WJózef Sierakowski – mieszczanin warszawski, rzeźnik, działacz insurekcji kościuszkowskiej.
WAlojzy Sulistrowski herbu Lubicz – podstoli wielki litewski w 1786 roku, pisarz wielki litewski, członek Rady Najwyższej Rządowej Litewskiej w czasie powstania kościuszkowskiego, kierownik Wydziału Porządku Rady Najwyższej Narodowej, zastępca radcy-pełnomocnik Rady Najwyższej Narodowej na Litwie w 1794 roku.
WAntoni Tyzenhauz herbu Bawół – generał wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego, członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z powiatu rzeczyckiego, chorąży wileński w latach 1777-1816, starosta rohaczewski, prezydent Wilna w 1792 roku.
WIgnacy Tyzenhauz herbu Bawół(ur. w 1760, zm. w 1822 roku) – generał major Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego, szef Regiment Gwardii Pieszej Wielkiego Księstwa Litewskiego od 1793 roku, konsyliarz powiatu lidzkiego konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w konfederacji targowickiej w 1792 roku, członek Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1812 roku, starosta posolski. W 1801 roku wybudował pałac w Rakiszkach na Litwie.
WStanisław Węgrzecki – prawnik, prezydent Warszawy, senator-kasztelan Królestwa Polskiego od 8 sierpnia 1831 roku, jakobin polski, plenipotent skarbu koronnego, członek loży wolnomularskiej Świątynia Mądrości.
WStanisław Wojczyński (Woyczyński) – polski generał, członek Izby Najwyższej Wojennej i Administracji Publicznej w 1806 roku, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1792, insurekcji kościuszkowskiej, kampanii 1807, 1809, 1812, powstania listopadowego, wolnomularz, odznaczony w Księstwie Warszawskim Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari.
WJózef Rufin Wybicki herbu Rogala – polski pisarz i polityk, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1780 roku, napisał słowa Pieśni Legionów Polskich we Włoszech – późniejszego polskiego hymnu narodowego Mazurka Dąbrowskiego.
WJózef Zajączek książę herbu Świnka – polski i francuski generał, polityk; poseł województwa podolskiego na Sejm Czteroletni (1790–1792), sekretarz Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej (1791), jakobin polski, w czasie insurekcji kościuszkowskiej (1794) członek Rady Najwyższej Narodowej; od 1795 na emigracji we Francji, uczestnik wojen napoleońskich, od 1807 dowódca 2 Dywizji Księstwa Warszawskiego, w czasie inwazji na Rosję (1812) dowódca V Korpusu Wielkiej Armii; od 1815 namiestnik Królestwa Polskiego, senator wojewoda Królestwa Polskiego (1815); wolnomularz.
WIgnacy Wyssogota Zakrzewski herbu Wyssogota – pierwszy prezydent Warszawy, chorąży poznański 1790-1795, stolnik poznański 1787–1790, podczaszy poznański 1786–1787, poseł na Sejm Czteroletni, wolnomularz, odznaczony Orderem Orła Białego (1792) i Orderem Świętego Stanisława (1792).