WLeon Babiński – polski prawnik-cywilista, współorganizator polskiego sądownictwa w dwudziestoleciu międzywojennym, po II wojnie światowej związany z Politechniką Szczecińską.
WZygmunt Balicki – polski socjolog, psycholog społeczny, publicysta, polityk i jeden z czołowych ideologów Narodowej Demokracji, członek korespondent Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1891 roku.
WIgnacy Baranowski – polski lekarz, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Mecenas nauk przyrodniczych, filantrop, patriota. Doktor honoris causa medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim.
WKsawery Władysław Aleksander Konstanty Andrzej Leon Branicki — hrabia, polski przyrodnik, muzealnik, kolekcjoner.
WZygmunt Chełmicki – polski ksiądz rzymskokatolicki, działacz społeczny, publicysta i wydawca.
WRoman Stanisław Dmowski – polski polityk, publicysta polityczny, minister spraw zagranicznych, poseł na Sejm Ustawodawczy II Rzeczypospolitej, poseł II i III Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego. Współzałożyciel Narodowej Demokracji, główny ideolog polskiego nacjonalizmu. Polski działacz niepodległościowy, postulujący w pierwszym etapie zjednoczenie wszystkich ziem polskich i uzyskanie autonomii w ramach Imperium Rosyjskiego, a później odzyskanie niepodległości w oparciu o sojusz z Rosją i ententą, zaś w opozycji do państw centralnych. Związany z ruchem neoslawistycznym. Pod koniec I Wojny Światowej stał na czele Komitetu Narodowego Polski, który był uznany przez państwa Ententy za namiastkę rządu polskiego na emigracji i przedstawicielstwo interesów Polski. Delegat Polski na konferencję paryską w 1919 i sygnatariusz traktatu pokojowego w Wersalu. Zagorzały przeciwnik polityczny Józefa Piłsudskiego i jego projektu tworzenia państwa federacyjnego – wizji wielowyznaniowej i wielonarodowościowej Polski, twórca inkorporacyjnej koncepcji państwa narodowego, zakładającej polonizację ludności niepolskiej. Jeden z ojców niepodległej Polski.
WMarceli Godlewski – polski ksiądz katolicki, prałat, działacz społeczny, polityk endecki, członek Komitetu Narodowego Polskiego (1914–1917) oraz Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
WWładysław Dominik Grabski – polski polityk narodowej demokracji, ekonomista i historyk, minister skarbu oraz dwukrotny premier II Rzeczypospolitej, autor reformy walutowej.
WJan Harusewicz – polski lekarz i polityk.
WJan Fryderyk Heurich, Jan Heurich młodszy – polski architekt, przedstawiciel historyzmu i wczesnego modernizmu, w latach 1920–1921 minister sztuki i kultury; syn Jana Kacpra.
WWładysław Jabłonowski herbu Prus I, pseud. Gryf, J. A. Błoński, St. Ostroga, Władysław Jab – polski krytyk literacki, nowelista, działacz polityczny, senator II kadencji (1928–1930) wybrany z listy Związku Ludowo-Narodowego w województwie łódzkim.
WWiktor Jaroński, właśc. Wiktor Bernard Donat Jaroński – polski prawnik, polityk, działacz Ligi Narodowej i Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego, od 1906 do 1917 poseł do Dumy Państwowej. Autor deklaracji o solidarności narodu polskiego z Rosją w jej walce z Niemcami (1914).
WWalenty Hieronim Julian Kamocki herbu Jelita – polski lekarz, okulista.
WWładysław Teodor Kisiel-Kiślański – polski inżynier dróg i mostów, przemysłowiec i działacz społeczny, Prezes Rady i Zarządu Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920 roku.
WStanisław Kozicki – polski polityk i publicysta ruchu narodowego, współpracownik Romana Dmowskiego.
WEdward Krasiński, hr. h. Ślepowron – polski działacz społeczny, pamiętnikarz, wieloletni zarządca Biblioteki Ordynacji Krasińskich w Warszawie, od 1909 roku piąty i ostatni faktyczny ordynat opinogórski, którą to ordynację odziedziczył po krewnym, hr. Adamie Krasińskim (1870–1909). W 1922 roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 15 140 ha.
WStefan Krzywoszewski – polski prozaik, dziennikarz, dramaturg, klasyk tzw. „komedii mieszczańskiej”.
WZdzisław Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża – polski prawnik, polityk i działacz społeczny; prezydent Warszawy, członek Rady Regencyjnej, książę, właściciel dóbr w Małej Wsi. Odegrał wybitną rolę w czasach Królestwa Polskiego (regencyjnego).
WFranciszek Nowodworski – adwokat, sędzia, pierwszy prezes Sądu Najwyższego i prezes Trybunału Stanu w latach 1922–1924, polityk, publicysta i działacz społeczny.
WArtur Franciszek Michał Oppman, pseudonim „Or-Ot” – polski poeta okresu Młodej Polski, publicysta, varsavianista, w latach 1901–1905 redaktor tygodnika „Wędrowiec”, w latach 1918–1920 redaktor „Tygodnika Ilustrowanego”.
WStefan Józef Leon Przezdziecki herbu Pierzchała – polski ziemianin, hrabia, dyplomata i prawnik, dyrektor protokołu dyplomatycznego w latach 1919–1928, poseł na Sejm w latach 1928–1932, ambasador RP we Włoszech w latach 1929–1932. Kawaler Maltański.
WWładysław Stanisław Reymont, właśc. Stanisław Władysław Rejment – polski pisarz, prozaik i nowelista, jeden z głównych przedstawicieli realizmu z elementami naturalizmu w prozie Młodej Polski. Niewielką część jego spuścizny stanowią wiersze. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za czterotomową „epopeję chłopską” Chłopi. Jeden z najwybitniejszych i najważniejszych pisarzy w dziejach literatury polskiej.
WZygmunt Maria Filip Ludwik Jakub Wielopolski hrabia herbu Starykoń – polski polityk konserwatywny, zwolennik orientacji prorosyjskiej, kamerjunkier od 1897, a koniuszy dworu rosyjskiego w 1903, prezes Komitetu Narodowego Polskiego w Warszawie.
WJózef Wielowieyski – polski działacz niepodległościowy, prawnik, dyplomata, ziemianin, polityk, senator III kadencji w II RP.
WMaurycy Klemens Zamoyski herbu Jelita – polski polityk, dyplomata, działacz społeczny, wiceprezes Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu, członek Komitetu Narodowego Polskiego (1914–1917), hrabia, XV ordynat na Zamościu, w 1922 roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 190 900 ha.
WWładysław Żukowski h. Prus III – polski polityk, przemysłowiec i ekonomista.