W

Mikołaj Błociszewski, Mikołaj z Błociszewa herbu Ostoja – nadworny rycerz i poseł Władysława Jagiełły do rokowań z Krzyżakami, kasztelan santocki (1401–1415), sędzia ziemski poznański (1415–1419).

W

Mikołaj Czarnkowski herbu Nałęcz III – sędzia ziemski poznański.

W

Janusz I Starszy (warszawski) – od 1373/1374 r. książę warszawski, od 1381 r. w wyniku podziału książę na Warszawie, Nurze, Łomży, Liwie, Ciechanowie, Wyszogrodzie i Zakroczymiu, lennik Polski, od 1391 na Podlasiu (dożywotnio).

W

Janusz z Tuliszkowa – rycerz wielkopolskiej szlachty herbu Dryja.

W

Wojciech Jastrzębiec herbu własnego – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski od 1423–1436, biskup krakowski 1412–1423 i poznański 1399–1412, kanclerz koronny w latach 1412-1423, kanclerz królowej w 1397 roku, starosta Konina w latach 1403-1409.

W

Mikołaj Kurowski herbu Szreniawa – arcybiskup gnieźnieński w latach 1402-1411, włocławski w latach 1399-1402, biskup poznański w latach 1395-1399, kanclerz koronny, prepozyt poznański w 1395 roku, kantor gnieźnieński w 1393 roku.

W

Lingwen Semen Olgierdowicz – książę litewski, książę Nowogrodu Wielkiego i Mścisławia, przejściowo Smoleńska i Krzyczewa, z dynastii Giedyminowiczów.

W

Maciej Pałuka z Wąsosza herbu Topór – rycerz polski, wojewoda kaliski, podkomorzy i sędzia kaliski, dyplomata.

W

Moniwid herbu Leliwa – bojar (możnowładca) litewski, starosta wileński w latach 1396-1413, wojewoda wileński w latach 1413-1422, uczestnik bitwy grunwaldzkiej.

W

Sędziwój Ostroróg herbu Nałęcz – wojewoda poznański od października 1406 do 1441 roku; w latach 1426-1432 był starostą brzesko-kujawskim, a następnie starostą generalnym Wielkopolski. Syn kasztelana santockiego Dziersława Grocholi i jego żony Burnety.

W

Ościk Krystyn Syrpuciowicz „z Kiernowa” – syn Syrpucia, legendarnego przodka rodu Radziwiłłów. Został adoptowany przez polski ród na mocy Unii horodelskiej zyskując herb Trąby. Był kasztelanem wileńskim i senatorem I Rzeczypospolitej.

W

Henryk von Plauen – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1410-1413.

W

Siemowit IV (Ziemowit) – syn Siemowita III, od 1373/1374 w Rawie, od 1381 r. w wyniku podziału, książę na Rawie, Płocku, Sochaczewie, Gostyninie, Płońsku i Wiźnie, od 1386 r. dziedziczny lennik Polski, od 1388 r. w Bełzie, strata ziemi wiskiej w latach 1382-1401, strata Zawkrza w latach 1384-1399 i 1407-1411, strata Płońska w latach 1384-1399 na rzecz zakonu krzyżackiego.

W

Piotr Szafraniec z Pieskowej Skały i Łuczyc herbu Starykoń, określany też jako Piotr Szafraniec Starszy lub senior.

W

Witold Kiejstutowicz, imię chrzestne Aleksander – książę litewski z rodu Giedyminowiczów, w latach 1384–1389 książę grodzieński, brzeski, suraski, drohiczyński, wołkowyski, kamieniecki, w latach 1392–1401 namiestnik Litwy, od 1401 wielki książę litewski, syn Kiejstuta i kapłanki Biruty, brat stryjeczny króla Władysława II Jagiełły.

W

Władysław II Jagiełło – wielki książę litewski w latach 1377–1381 i 1382–1401, od 1386 mąż Jadwigi Andegaweńskiej i iure uxoris król Polski, najwyższy książę litewski 1401–1434. Syn Olgierda i jego drugiej żony Julianny, córki księcia twerskiego Aleksandra, wnuk Giedymina. Założyciel dynastii Jagiellonów.