WMennica w Bydgoszczy – zakład (mennica) zajmujący się produkcją (biciem) monet oraz medali czynny w latach 1594–1688 w Bydgoszczy. W latach 1627–1644 i 1677–1679 był to jedyny tego typu zakład czynny na terenie Korony Polskiej. W 1621 r. wybito w niej największą i najwartościowszą monetę doby staropolskiej.
WMennica w Lublinie – mennica koronna działająca w Lublinie w okresie panowania Zygmunta III, w latach 1595–1601, zorganizowana przez K. Rytkiera, zarządzana kolejno przez:D. Kostke, M. Reysnera, który urządził ją we własnej kamienicy zwanej „mincarnią” przy ulicy Olejnej, podkomorzego chełmskiego P. Orzechowskiego.
WMennica we Lwowie – mennica:ruska, w której bito: miedziane puły oraz srebrne kwartniki za panowania: Kazimierza III, Ludwika Węgierskiego, Władysława Opolczyka, za panowania Władysława II Jagiełły: półgrosze ruskie, półgrosze lwowskie, koronna, w której za panowania Jana II Kazimierza bito: ze sreber kościelnych, od maja 1656, do stycznia 1657 r.: szóstaki orty, w czasie dzierżawy G.B. Amurettiego (1660–1662) i Andrzeja Tymfa (1663) bito: półtoraki (1661), szóstaki (1660–1662), orty (1660), złotówki (1663–1664), talary (1661), dukaty (1661), dwudukaty (1660–1661).
WMennica w Łobżenicy – prywatna mennica, w miejscowości o tej samej nazwie. Zakład działał, według niepełnych źródeł, już pod koniec XVI w. (1584–1601?), na równi z mennicami poznańską i wschowską. Według wiarygodnych źródeł Łobżenica funkcjonowała:w latach 1612–1628, gdy biła denary i ternary (1623–1628), w 1630 r. – produkcja ternarów koronnych.
WMennica w Malborku – mennica:krzyżacka, w której bito szelągi za panowania: Konrada von Jungingena Ulryka von Jungingena Ludwika von Erlichshausena ziem pruskich, w której za panowania Stefana Batorego bito: szelągi (1584–1585), grosze (1584), trojaki (1585), dukaty (1585), koronna, w której za panowania Zygmunta III bito: trzeciaki (1596), szelągi, trojaki (1592–1594), szóstaki, dukaty, półportugały, portugały (1593), próbne 3 öre litewska, w której za Jana II Kazimierza bito w 1666 r. miedziane szelągi, sygnowane inicjałami GFH i TZH.
WMennica w Mitawie – lenna, kurlandzka mennica książęca w mieście o tej samej nazwie, w której bito za:Gotharda Kettlera: dwudenary (1578–1579), szelągi (1575–1577), talary, Fryderyka Wilhelma Kettlera: szelągi, trojaki, Jakuba Kettlera: szelągi, talary (1644–1646), dukaty (1644–1646), Fryderyka Kazimierza Kettlera : szelągi, półtoraki, szóstaki (1694), orty (1694), dukaty (1698), Karola Krystiana Wettyna : szelągi (1762), grosze (1762), szóstaki (1762), Ernesta Jana Birona : szelągi (1764), grosze (1763–1764), trojaki (1764–1765), szóstaki (1763–1764), orty (1764), dukaty (1764), Piotra Birona: talary (1780), dukaty (1780).
WMennica w Nagybánya – mennica z siedzibą w Siedmiogrodze, w której:w latach 1585–1586 Stefan Batory bił siedmiogrodzkie talary i dukaty, używając polskiej tytulatury monarszej: STEPHAN D G REX POLON MAG DVC L. RVS PRVS MAS SAM LIVO PRIN TRAN, w 1664 r. fałszowano boratynki na zlecenie ks. Michała Kazimierza Radziwiłła.
WMennica w Oliwie – mennica litewska, mieszcząca się na terenie opactwa Cystersów w Oliwie, w której w 1663 r. za panowania Jana II Kazimierza bito miedziane szelągi – boratynki – sygnowane inicjałami "GFH" zarządcy Jerzego von Horna. Emisja boratynek litewskich z Oliwy opiewała na kwotę 460 391 złotych polskich i 6 groszy.
WMennica w Olkuszu – mennica koronna w Olkuszu, korzystająca z zasobów kruszców z miejscowych złóż, usytuowana przy rynku miejskim, zarządzana przez:Piotra Zaborowskiego (1580), Mikołaja Hewela de Colpino (1592–1594), Kaspra Rytkiera (1592–1594),
WMennica w Poznaniu – działająca w mieście mennica:książęca, z której za pewne pochodzi większość typów denarów Bolesława I Chrobrego, miejska, w której bito: denary za panowania: Kazimierza Wielkiego, Ludwika Węgierskiego, Jadwigi, Władysława Jagiełły, za panowania Zygmunta III: denary, trzeciaki, koronna, w której bito: za panowania Stefana Batorego: szelągi (1583–1586). trojaki (1584–1587), dukaty (1586), za panowania Zygmunta III: denary. szelągi, grosze (1597–1598), trojaki (1588–1601). półtalary medalowe (1599), talary medalowe, dukaty, portugały (1592), za panowania Jana Kazimierza denary (1652–1653), szelągi (1652), trojaki (1654), szóstaki. orty (1651–1659), talary (1652), dukaty, dwudukaty.
WMennica w Rydze – mennica inflancka z siedzibą w mieście o tej samej nazwie, która po inkorporacji Inflant do Rzeczypospolitej i okresie 20-letniej autonomii, emitowała, wg stopy polskiej:denary (1582), szelągi, grosze (1581–1584), półtoraki, trojaki, dukaty, portugały.
WMennica w Toruniu – mennica działająca w Toruniu jako:
WMennica w Tykocinie – mennica litewska Zygmunta Augusta z siedzibą w Tykocinie, w której na szeroką skalę bito: półgrosze, grosze, półkopki litewskie oraz grosze koronne.
WMennica w Ujazdowie – mennica koronna i litewska mieszcząca się na zamku w Ujazdowie pod Warszawą, w której została zorganizowana przez Tytusa Liwiusza Boratiniego duża produkcja szelągów miedzianych, tzw. boratynek:koronnych w latach 1659–1661 i 1663–1666 oraz litewskich w latach 1660–1661.
WMennica we Wschowie – z siedzibą w miejscowości o tej samej nazwie:miejska mennica, w której bito denary za: Jadwigi Władysława II Jagiełły, Zygmunta III Wazy w latach: 1588–1593, 1595–1596, 1599–1600, 1602–1604, 1608–1610, 1612. mennica koronna, w której: Władysław II Jagiełło bił półgrosze, Zygmunt III Waza bił: szelągi, trojaki oraz szóstaki – sygnowane hakami zarządcy Walentego Jahnsa, różą zarządcy Hermana Rüdigera, gałązkami z jagodami dzierżawcy Jana Dittmara, inicjałami EK mincerza Ernesta Knorra oraz monogramem miejskim F. Jan II Kazimierz bił: miedziane szelągi (1650), grosze (1650), dwojaki, trojaki (1650), szóstaki (1650), orty (1650–1655), ½ talara (1651–1652), talary (1651–1652), ½ dukata, dukaty (1650–1655), dwudukaty – sygnowane inicjałami AT dzierżawcy Andrzeja Tymfa i MW – mennicy wschowskiej.