WAdam Dedio – kapitan marynarki, żołnierz powstania warszawskiego. Po maturze w 1937 r. został przyjęty do Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu potem w Bydgoszczy. W 1939 r. wraz ze szkołą był ewakuowany na Polesie do Pińska. Uczestniczył w stopniu bosmanmata podchorążego w wojnie obronnej 1939 r. w składzie batalionu morskiego Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” w bojach przeciwko Niemcom nazistowskim i Rosji sowieckiej, w tym w bitwie pod Kockiem, podczas której został ranny. Jeszcze we wrześniu 1939 r. był promowany do stopnia podporucznika marynarki przez gen. Franciszka Kleberga. 6 października 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozach dla jeńców wojennych w Meppen i w Ziegenheim koło Kassel. W 1940 r. został wysłany do pracy w gospodarstwie rolnym, skąd go uwolniono w czerwcu 1941 r. Po przybyciu do Krakowa niemal natychmiast nawiązał kontakt z ZWZ-AK. Trafił do słynnego oddziału „Wicher”, dowodzonego przez Józefa Świdę „Dzika”, niegdyś partyzanta mjr. „Hubala”. Nosił pseudonim „Kopiec”, był zastępcą „Dzika”. „Wicher” wszedł niebawem w skład 6. Dywizji AK.
WRobert Kasperski – polski komandor porucznik, dowódca Sztabu w Dowództwie Floty, więzień polityczny skazany w 1951 na karę śmierci za tzw. spisek komandorów.
WPiotr Franciszek Kołodziejczyk – polski wojskowy, wiceadmirał, dowódca 3 Flotylli Okrętów i Marynarki Wojennej, minister obrony narodowej w latach 1990–1991 i 1993–1994, poseł na Sejm X kadencji.
WKazimierz Kraszewski – komandor pilot, Kawaler Srebrnego Krzyża Virtuti Militari, ojciec Andrzeja Kraszewskiego.
WHenryk Matuszczyk – oficer dyplomowany polskiej Marynarki Wojennej, kontradmirał, nawigator morski.
WStanisław Mieszkowski – komandor Marynarki Wojennej, pośmiertnie mianowany kontradmirałem, szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej, dowódca Floty.
WAdam Mohuczy, ps. Pirat – polski kontradmirał i morski oficer pokładowy okrętów nawodnych. Od 1912 do 1918 służył w Imperatorskiej Marynarce Wojennej Rosji, a następnie w odrodzonej polskiej Marynarce Wojennej. Dowodził wieloma jednostkami pływającymi oraz dywizjonem torpedowców i dywizjonem ćwiczebnym. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej 1939. W 1931 roku zwolniony z zawodowej służby wojskowej, w 1939 roku zmobilizowano go do pełnienia funkcji prokuratora Morskiego Sądu Wojskowego. W trakcie II wojny światowej przebywał w obozie jenieckim w Woldenbergu. Po zakończeniu wojny był szefem Sztabu Głównego Marynarki Wojennej i pełniącym obowiązki Dowódcy Marynarki Wojennej. Następnie represjonowany, skazany w 1950 roku na 13 lat pozbawienia wolności. Zmarł 7 maja 1953 roku w więzieniu w Sztumie. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Zrehabilitowany w 1957 postanowieniem Naczelnego Sądu Wojskowego uchylającym wyrok. 29 czerwca 2018 Jego szczątki oraz ośmiu innych ofiar terroru komunistycznego spoczęły w Kwaterze Pamięci na Cmentarzu Marynarki Wojennej na gdyńskim Oksywiu. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 11 marca 2019 roku, mianowany pośmiertnie na stopień wiceadmirała.
WRomuald Nałęcz-Tymiński – kontradmirał Marynarki Wojennej, w czasie II wojny światowej dowódca niszczyciela ORP „Ślązak" i krążownika ORP „Conrad”.
WFranciszek Pitułko – komandor porucznik, uczestnik II wojny światowej, zastępca dowódcy niszczyciela ORP „Piorun”, a następnie dowódca ORP „Burza”, kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari.
WZbigniew Przybyszewski – polski komandor porucznik oraz żeglarz. Podczas kampanii wrześniowej w 1939 dowodził baterią nr 31 – cyplową, po II wojnie światowej był dowódcą 31 Dywizjonu Artylerii Nadbrzeżnej i szefem Służby Artylerii Marynarki Wojennej. Został skazany na karę śmierci pod fałszywym zarzutem działalności szpiegowskiej i zabity strzałem w tył głowy, następnie zrehabilitowany.
WJerzy Zbigniew Staniewicz – komandor Polskiej Marynarki Wojennej.
WJózef Michał Hubert Unrug – niemiecko-polski oficer marynarki niemieckiej, następnie polskiej, pochodzący z rodu Unrugów herbu własnego. Służył najpierw jako oficer w Kaiserliche Marine, gdzie podczas I wojny światowej był dowódcą okrętów podwodnych oraz flotylli podwodnej. Po wstąpieniu do odrodzonej polskiej Marynarki Wojennej, był pokładowym oficerem okrętów podwodnych. Od 1925 do 1939 był dowódcą Floty, a w czasie kampanii wrześniowej dowodził Obroną Wybrzeża. Zabrany do niemieckiej niewoli, po wyzwoleniu, pod koniec II wojny światowej, zajmował stanowisko I zastępcy szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej wcielonej pod dowództwo Admiralicji brytyjskiej. 21 września 2018 mianowany pośmiertnie na stopień admirała floty.
WMarian Wojcieszek – polski komandor, szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej RP 1949-1951, więzień polityczny okresu stalinizmu