W

Bolesław I mazowiecki (sandomierski) – książę sandomierski 1229-1232, od 1233 w północnym Mazowszu, od 1247 w całym Mazowszu prawobrzeżnym.

W

Bolesław II mazowiecki (płocki) – książę mazowiecki od 1262, do 1275 współrządy z bratem, od 1275 w wyniku podziału książę płocki, od 1294 w całości Mazowsza, w latach 1288–1289 w Sandomierzu, książę krakowski w 1288 oraz w 1289, w 1310 wydzielił synom dzielnice w Warszawie i Czersku.

W

Bolesław IV Kędzierzawy – książę mazowiecki od 1138, śląski w latach 1146–1163 i sandomierski od 1166. Książę krakowski i książę senior (zwierzchni) Polski w latach 1146–1173.

W

Bolesław V Wstydliwy – książę krakowski i sandomierski, ostatni przedstawiciel małopolskiej linii Piastów.

W

Helena znojemska – księżniczka morawska, księżna krakowska i sandomierska od około 1165 do 1194 oraz mazowiecka w latach 1186–1194, regentka w księstwach krakowskim, sandomierskim i mazowieckim w imieniu małoletnich synów Leszka Białego i Konrada mazowieckiego w latach 1194–1199/1200, córka Konrada II z dynastii Przemyślidów.

W

Henryk IV Prawy lub z łaciny Probus – książę wrocławski w latach 1270–1290, książę krakowski w latach 1288–1290, książę ścinawski w latach 1289–1290, minnesinger.

W

Kazimierz II Sprawiedliwy – książę wiślicki w latach 1166–1173, książę sandomierski od 1173, od 1177 książę zwierzchni Polski, od 1186 książę mazowiecki i kujawski. Syn Bolesława III Krzywoustego z rodu Piastów. Przydomek Sprawiedliwy nie był mu współczesny, pojawił się w XVI wieku.

W

Konrad II czerski – książę mazowiecki w latach 1264-1294, w wyniku podziału 1275 r. książę w Czersku, w 1289 r. książę sandomierski.

W

Leszek Biały – książę zwierzchni Polski w latach 1194–1198, 1199, 1206–1210 i 1211–1227, książę mazowiecki 1194–1200, książę kujawski 1199–1200 z dynastii Piastów.

W

Leszek Czarny – książę sieradzki od 1261 roku, łęczycki od 1267 roku, książę inowrocławski w latach 1273–1278, krakowski i sandomierski od 1279 roku. Był przyrodnim starszym bratem Władysława Łokietka.

W

Wacław II – król Czech w latach 1278–1305 oraz król Polski w latach 1300–1305 z dynastii Przemyślidów. Wprowadził do obiegu grosz praski oraz ustanowił w Polsce urząd starosty.

W

Władysław I Łokietek – król Polski w latach 1320–1333, książę na Kujawach Brzeskich i Dobrzyniu 1267–1275, udzielne rządy razem z braćmi 1275–1288, książę brzeski i sieradzki 1288–1300, książę sandomierski 1289–1292, 1292–1300 lennik Wacława II, regent w księstwie dobrzyńskim 1293–1295, książę łęczycki 1294–1300, książę wielkopolski i pomorski 1296–1300, na wygnaniu w latach 1300–1304, od 1304 w Wiślicy, od 1305 ponownie w Sandomierzu, Sieradzu, Łęczycy i Brześciu, od 1306 w Krakowie i zwierzchnictwo nad księstwami: inowrocławskim i dobrzyńskim, 1306 – 1308/1309 na Pomorzu, od 1314 w Wielkopolsce, od 1327 zamiana Sieradza i Łęczycy na Inowrocław i Dobrzyń, w 1329 utrata ziemi dobrzyńskiej, w 1332 utrata Kujaw. Był ojcem Kazimierza III Wielkiego.