W

Kultura apenińska – kultura epoki brązu występująca w południowej i środkowej części Półwyspu Apenińskiego w II tysiącleciu p.n.e.

W

Kultura halsztacka – kultura archeologiczna epoki żelaza, rozwijająca się w latach 800-450 p.n.e.

W

Kultura ceramiki impresso-cardium – krąg archeologicznych kultur epoki neolitu z terenów wybrzeży południowo-zachodniej Europy datowany na VII do V tysiąclecia p.n.e. Jedna z pierwszych kultur neolitycznych Europy. Nazwa pochodzi od charakterystycznego sposobu zdobienia glinianych naczyń poprzez odciskanie krawędzi muszli sercówki jadalnej "cardium".

W

Kultura lateńska – archeolodzy terminem La Tène określają zbiór cech kulturowych charakterystycznych dla ludności celtyckiej, jednak kultura lateńska nie jest jednoznacznie tożsama z kulturą Celtów, gdyż niektóre grupy ludności celtyckiej znalazły się poza oddziaływaniem kultury lateńskiej. Kultura lateńska wykrystalizowała się na miejscowym podłożu kultury halsztackiej.

W

Cywilizacja nuragijska – starożytna cywilizacja, zamieszkująca tereny położone w dzisiejszych Włoszech od około XVII wieku przed naszą erą do około II wieku p.n.e.

W

Kultura oryniacka – kultura narzędzi odłupkowych i klingowych, a także kościanych i rogowych, rozwijająca się w Europie, Azji, Afryce Północnej; w Polsce na południu i południowym zachodzie (Śląsku). Szerzycielem kultury jest Homo sapiens sapiens. W tym okresie pojawiają się pierwsze przedmioty ozdobne, figurki kobiece znane dziś pod określeniem paleolitycznej Wenus, malarstwo jaskiniowe, kult grzebania zmarłych i pierwsze trwałe domostwa.

W

Kultura pucharów dzwonowatych (KPDz) – kultura eneolityczna wywodząca się z Półwyspu Pirenejskiego. Prawdopodobnie powstała na podłożu kultury almerskiej.

W

Kultura terramare to kultura epoki brązu występująca w północnych Włoszech, głównie na Nizinie Padańskiej, w XV-XIII w.p.n.e.

W

Kultura Villanova, kultura willanowiańska – kultura wczesnej epoki żelaza. Odegrała decydującą role w dziejach Italii w okresie IX – VIII wiek p.n.e. Charakterystyczne dla tej kultury są urny stożkowo zdobione rytymi motywami geometrycznymi. Urny umieszczane były w grobowcach szybowych. Archeolodzy rozróżniają dwie główne grupy:północna na terenach wokół Bolonii południowa (nadmorska) obejmująca Toskanię i północne Lacjum – wyróżniająca się urnami z przykryciami w kształcie hełmu.