W

Bala – nazwa podatku płaconego rotacyjnie przez prowincje w sumeryjskim państwie III dynastii z Ur. Wraz z podatkiem gun mada, płaconym przez personel wojskowy z peryferiów państwa, podatek ten stanowił podstawę nowego systemu podatkowo-redystrybucyjnego wprowadzonego przez króla Szulgiego.

W

Dingir – sumeryjskie słowo na oznaczenie boga, istoty boskiej. Słowa tego używano również jako determinatywu, zapisując je przed imionami istot boskich, np. imię bogini Isztar zapisywano w sposób następujący: . Przed imieniem boga Anu determinatywu tego nie stawiano, gdyż znak An/Dingir był logogramem oznaczającym zarówno niebo, jak i reprezentującym boga Anu, a wszystko co łączyło się z Anu było z natury boskie.

W

Gun mada – nazwa jednego z podatków płaconych w sumeryjskim państwie III dynastii z Ur. Podatek ten płacony był w żywym inwentarzu przez personel wojskowy stacjonujący na peryferiach państwa. Chodziło tu przede wszystkim o podbite obszary leżące na wschód od rzeki Tygrys, gdzie władcy III dynastii z Ur utworzyli szereg osiedli wojskowych. Ściągany w formie podatku żywy inwentarz gromadzony był w mieście Drehem, gdzie następowała jego redystrybucja. Podatek gun mada wraz z podatkiem bala, płaconym przez prowincje państwa, stanowił podstawę systemu podatkowo-redystrybucyjnego wprowadzonego przez władców III dynastii z Ur.

W

Król czterech stron świata – bardzo prestiżowy tytuł używany przez potężnych władców starożytnej Mezopotamii. Po raz pierwszy użyty przez Naram-Sina z Akadu w XXIII wieku p.n.e., później został przyjęty przez sumeryjskich władców III dynastii z Ur, po czym przestał istnieć. Przywrócili go władcy babilońscy i asyryjscy. Ostatnim władcą, tytułującym się „królem czterech stron świata”, był Cyrus Wielki, król perski z dynastii Achemenidów.

W

Okres wczesnodynastyczny (starosumeryjski) – okres w dziejach starożytnej Mezopotamii, nazwany tak od spisu „dynastii”, czyli Sumeryjskiej listy królów – dokumentu wyszczególniającego, które miasta sprawowały hegemonię w Dolnej Mezopotamii. Początek okresu to jednocześnie granica między prehistorią a historią – pojawienie się źródeł pisanych innych niż spisy, czy wykazy przedmiotów – jego koniec wyznacza początek panowania Sargona z Akkadu. Datowanie ram czasowych okresu jest nieprecyzyjne, zależnie od przyjętej chronologii przyjmuje się np. 2800-2350 r. p.n.e. lub 2900-2300/2250 p.n.e.

W

Sumerowie – starożytny lud nieznanego pochodzenia, który pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. stworzył wysoko rozwiniętą cywilizację w południowej Mezopotamii – Sumer. Posługiwali się językiem sumeryjskim i pismem klinowym. Na początku II tysiąclecia p.n.e. Sumerowie zostali podbici przez napływających Amorytów i wchłonięci przez nowo powstałe państwo – Babilonię. Z czasem ulegli semityzacji.

W

Szkolnictwo sumeryjskie – system nabywania wiedzy w Sumerze. Decydujący wpływ na rozwój szkolnictwa sumeryjskiego miał rozwój gospodarki i aparatu urzędniczego. Podstawowym, aczkolwiek nie jedynym, zadaniem szkół sumeryjskich było przekazanie uczniom wiedzy z zakresu pisania i czytania. Świadczy o tym rozpowszechnione wśród Sumerów powiedzenie: Pisarz, którego ręka porusza się tak jak usta – oto prawdziwy pisarz.

W

Bitwa pod Uruk – jedna z decydujących bitew, w rezultacie której król Akkadu, Sargon Wielki, podporządkował sobie Sumer. Jedyna znana informacja o tej bitwie pochodzi z kopii inskrypcji z Nippur. Starcie miało miejsce około 2271 p.n.e., choć data ta nie jest pewna.