WI wojna meseńska – konflikt zbrojny między Spartą a Meseńczykami toczący się w drugiej połowie VIII w. p.n.e. Pauzaniasz datuje wojnę na lata 743-724 p.n.e., jednak trudno ustalić na ile odpowiada to rzeczywistości. Wojna była elementem ekspansji Sparty w kierunku zachodnim, po opanowaniu całej Lakonii. Nie wiemy czy wtedy udało się Spartanom opanować całą Messenię czy tylko żyzną równinę nad rzeką Pamisos, w każdym razie wojna zakończyła się zwycięstwem Sparty, a według Pauzaniasza pokonanym Messeńczykom narzucono trzy warunki:zakaz rewolty przekazywanie Spartanom połowy corocznych zbiorów z pól uczestnictwo w żałobie po śmierci ważnych Spartan
WTzw. pierwsza wojna peloponeska – konflikt w starożytnej Grecji, toczony w latach 460-446/445 p.n.e., pomiędzy największymi potęgami klasycznej Hellady – Atenami i Spartą oraz ich sojusznikami.
WLakonia – kraina historyczna w południowej starożytnej Grecji, położona w południowo-wschodniej części Półwyspu Peloponeskiego. Największym miastem była Sparta. Uczono tam mówić i odpowiadać na pytania możliwie jak najkrócej, dlatego ten styl nazywany jest lakonicznym sposobem mówienia.
WMesenia, Messenia – kraina historyczna w starożytnej Grecji w południowo-zachodniej części Półwyspu Peloponeskiego. Słynie z żyznej ziemi oraz ze swej marki oliwek Kalamatas, najwyższej jakości. W starożytności, jej stolicą było rozległe miasto Mesini, z zachowanymi do dziś dużymi fragmentami fortyfikacji.
WSparta – znaczące miasto-państwo (polis) starożytnej Grecji. Państwo nazywało się właściwie Lacedemon, a Sparta była jego stolicą nad rzeką Eurotas w Lakonii, na południowo-wschodnim Peloponezie.
WWojna beocka – wyzwoleńcza wojna miast greckich przeciwko dominacji Sparty. Wybuchła z chwilą buntu Teb i odejścia spartańskich garnizonów z Beocji. Teby stanęły na czele odnowionego Związku Beockiego, do którego przyłączyły się stopniowo wszystkie poleis w Beocji z wyjątkiem sojusznika Sparty – Orchomenos.
WWojna koryncka – konflikt zbrojny w starożytnej Grecji trwający w latach 395-387 p.n.e. pomiędzy Spartą i jej sojusznikami z Związku Peloponeskiego a koalicją czterech polis początkowo popieraną przez Persję Achemenidów. Bezpośrednią przyczyną wojny był lokalny konflikt w północno-zachodniej Grecji, w który zaangażowały się Teby i Sparta, natomiast głębszą przyczynę stanowiła ekspansjonistyczna polityka Sparty.
WWojna peloponeska zwana też wielką wojną peloponeską między Atenami i wspierającym je Ateńskim Związkiem Morskim a Spartą i Związkiem Peloponeskim. Powodem wojny była rywalizacja dwóch największych potęg greckich o hegemonię nad całą Grecją. Już pierwszy okres był niepomyślny dla Aten. Spartanie złupili Attykę. W Atenach, gdzie schronili się mieszkańcy całej Attyki, wybuchła groźna zaraza. Ofiarą jej padł m.in. Perykles. Po jego śmierci do głosu doszli przywódcy radykalnej grupy demokratów: najpierw Kleon, a następnie Hyperbolos. Jednym z ważniejszych sukcesów Aten było utrzymanie twierdzy Pylos i zdobycie wyspy Sfakterii, broniącej wstępu do Zatoki Pylońskiej.