
Bachtegan dawniej Najruz – słone jezioro w południowo-zachodnim Iranie, w ostanie Fars, we wschodniej części gór Zagros, około 160 km na wschód od miasta Sziraz. Powierzchnia jeziora wynosi około 350 000 hektarów, co czyni go drugim jeziorem pod względem wielkości w Iranie. Długie na ok. 100 km, szerokie do ok. 30 km. W okolicy słone bagna, miejscami pokrywy solne i gipsowe.

Hāmun-e Helmand, także Hāmun-e Hīrmand i Sistan Lake – bagniste jezioro w północno-wschodnim Iranie niedaleko granicy z Afganistanem, zasilane przez rzekę Helmand.

Darjacze-je Kaftar – jezioro w południowo–centralnym Iranie. Liczy, zależnie od źródła, 4700 lub 4800 ha powierzchni. Od 1994 uznawane przez BirdLife International za ostoję ptaków IBA.

Morze Kaspijskie – bezodpływowe słone jezioro reliktowe w Azji i w części północnej w Europie. Jest największym jeziorem świata z powierzchnią wynoszącą ok. 370 tys. km². Maksymalna głębokość to 1025 m. Zasolenie od słodkowodnej części północnej do 10–12‰ w części środkowej i południowej i do bardzo dużego, sięgającego nawet 300‰ w zamkniętej zatoce Kara-Bogaz-Goł. Czas wymiany wód wynosi 250 lat. W starożytności nosiło różne nazwy: Ocean Hyrkański, Morze Azarskie i Morze Kwalijskie. W epoce antycznej i przez znaczną część średniowiecza powszechnie uważano, że Morze Kaspijskie stanowi zatokę wielkiego oceanu północnego. Herodot natomiast pisał : Morze Kaspijskie jest morzem osobnym i nie łączy się z innym morzem. Bo np. całe morze, po którym jeżdżą Hellenowie, dalej morze leżące poza Słupami Heraklesa, tak zwane Atlantyckie, i Morze Czerwone – tworzą jedną całość. Morze Kaspijskie zaś jest inne, samo dla siebie; długość jego wynosi dla posługującego się wiosłem piętnaście dni jazdy, a szerokość, tam gdzie jest stosunkowo najszersze – osiem dni jazdy.
Maharlu – słone jezioro w południowo-zachodnim Iranie, w ostanie Fars, w południowej części gór Zagros, około 27 km na wschód od miasta Sziraz. Jezioro położone jest na wysokości ok. 1480 m, a jego maksymalna powierzchnia wynosi ok. 21 600 hektarów.

Namak – jezioro w północnym Iranie, położone na zachód od Wielkiej Pustyni Słonej, ok. 120 km na południe od Teheranu i ok. 100 km na wschód od miasta Kom, na wysokości 790 m n.p.m.

Darjacze-je Taszk – słone jezioro, położone jest w południowym Iranie. Jest to jedno z największych jezior w tym kraju. Po długich okresach suszy, które w tym regionie zdarzają się regularnie, lustro wody w zbiorniku znacznie się obniża. Zdarza się, że deszcze nie padają przez kilka lat. Wtedy, w wyniku intensywnego parowania wody jeziora mogą wyschnąć niemal zupełnie, zamieniając się w płytkie solnisko, z którego wystają fragmenty skalnego dna, otoczone warstwami soli oraz bajorami stagnującej wody bogatej w rozmaite sole. W okresach wilgotnych Taszk zamienia się w duży zbiornik o powierzchni kilkuset kilometrów kwadratowych, nad którym chętnie zimują ptaki wodne z północy.

Urmia – bezodpływowe, słone jezioro położone w północno-zachodnim Iranie na Wyżynie Armeńskiej. Położone jest w tektonicznym zagłębieniu śródgórskim na wysokości 1275 m. Największe w tym kraju, o zmiennej powierzchni od 3,9 do 5,9 tysiąca km² i głębokości maksymalnej do 16 m. Wysokie zasolenie od 15% do 23%, na brzegach solniska. Występują liczne skaliste wysepki. W pobliżu zachodniego wybrzeża miasto Urmia.