WHerb Brzozowic przedstawia Baranka Bożego na błękitnym tle, trzymającego złoty krzyż i biały proporzec. Herb jest symbolem miejscowego kościoła parafialnego św. Jana Chrzciciela lub pamiątką dawnego zawodu mieszkańców dzielnicy - hodowli owiec na folwarkach hrabiego Donnersmarcka.
WHerb Bujakowa, do 1994 roku samodzielniej gminy wiejskiej, a obecnie sołectwa miasta Mikołów, przedstawia postać świętego Mikołaja, który jest patronem miejscowego kościoła.
WHerb Chropaczowa – historyczny herb używany na pieczęciach gminy Chropaczów. Herb przedstawia postać św. Jana Nepomucena stojącego pod kapliczką.
WHerb Chyloni jest przykładem bardzo rzadko występującego w Polsce herbu dzielnicy miasta, która nie miała go w czasach gdy była ona oddzielną miejscowością. Przedstawia w polu czerwonym błękitna krzywaśń w lewo rozszerzająca się do dołu na niej koło wodne o sześciu dzwonach w kolorze brązowym. Czerwone tło nawiązuje do herbu Gdyni, błękitna krzywaśń symbolizuje rzekę Chylonkę, a koło wodne nawiązuje do młynów wodnych dawnej Chyloni.
WHerb Dąbia – do 1948 r. miasta, obecnie osiedla Szczecina. Pojawił się w XIV wieku, zastępując widniejący wcześniej na pieczęciach wizerunek ukazanego en face hełmu z klejnotem w formie kolistego pióropusza.
WHerb Grabowa – historyczny herb Grabowa, obecnie stanowiącego część Szczecina, w latach 1855-1900 samodzielnego miasta.
WHerb Kędzierzyna dzielnicy Kędzierzyna-Koźla - herb stanowi czerwoną tarczę, na której widnieje połowa złotego orła górnośląskich Piastów oraz połowę białej kolby laboratoryjnej. Herb już nie jest używany.
WHerb Słociny – wyobrażenie świętego Marcina, biskupa na stylizowanej literze S, symbolizującą nazwę dawnej wsi Słocina. U stóp Marcina stoi gęś, która obok księgi jest jednym z jego atrybutów. Korona u góry oznacza, że Słocina była niegdyś wsią królewską. W 1955 roku część wsi została przyłączona do Rzeszowa. W 1977 roku przyłączono dalszą część, aby w 2006 roku zakończyć ten proces. Obecnie Słocina jest dzielnicą Rzeszowa. Umieszczenie postaci świętego w herbie nawiązuje do kościoła pod jego wezwaniem znajdującego się w Słocinie. Kult świętego Marcina w Słocinie sięga XVII wieku. Ówcześni mieszkańcy wierzyli, że święty pomógł im przetrwać zarazę cholery.