WAndalgalornis – rodzaj nielotnego ptaka z rodziny Phorusrhacidae, żyjący od późnego miocenu do wczesnego pliocenu w Ameryce Południowej. Był stosunkowo niewielkim i lekko zbudowanym przedstawicielem Phorusrhacidae ze szczupłymi nogami. Mierzył około 140 cm wysokości i ważył około 40 kg, a jego czaszka mierzyła 37 cm długości. Analiza mechaniczna czaszki sugeruje, że przy ataku siła nacisku dzioba na jego czubku wynosiła około 133 N. Czaszka była stosunkowo słaba przy nacisku z boku, jednak wytrzymała na nacisk w kierunku pionowym. Ze względu na małą wytrzymałość czaszki na nacisk boczny Andalgalornis prawdopodobnie nie atakował dużej zdobyczy, która mogła uszkodzić jego dziób, lecz atakował niewielkie zwierzęta, które mógł bezpiecznie zabić i połknąć, lub atakował dziobem z góry, niczym siekierą, i wycofywał się, po czym atakował ponownie.
WArgentavis magnificens – wymarły gatunek znany z trzech stanowisk późnego miocenu, z centralnej i północno-zachodniej Argentyny. Największy znany nauce ptak latający, jaki kiedykolwiek żył na Ziemi. Do tej samej rodziny należały inne wielkie ptaki drapieżne, takie jak podobny do niego, młodszy teratornis.
WBullockornis planei – gatunek dużego ptaka nielotnego z rodziny Dromornithidae, zamieszkujący w miocenie Australię 15–12 milionów lat temu.Cechy gatunkuduży ptak o masywnym dziobie i uwstecznionych skrzydłach Wymiary średniewzrost do ok. 2,5–3 mmasa ciała do ok. 250–300 kg PożywienieNiepewne. Kształt czaszki sugeruje mięsożerność, ale pozostałe ptaki z tej rodziny były najprawdopodobniej roślinożerne. Mięsożerności może przeczyć również budowa nóg. Być może ptaki te były wszystkożerne. Hipotetyczna mięsożerność oraz rozmiary sprawiły, że nadano jej w języku angielskim potoczną nazwę Demon Duck of Doom, czyli „demoniczna kaczka zagłady”.
WDromornis stirtoni – gatunek wymarłego ptaka z rodziny Dromornithidae, największy kopalny nielot.
WFororak (Phorusrhacos) – rodzaj wielkich, wymarłych nielotnych ptaków z rodziny Phorusrhacidae, występujących w miocenie na terenie Patagonii, 20–14 milionów lat temu. Obejmuje jeden gatunek – Phorusrhacos longissimus.
WKelenken – rodzaj dużego drapieżnego ptaka z rodziny Phorusrhacidae, obejmującej również m.in. fororaka. Osiągał prawdopodobnie ponad trzy metry wzrostu, miał też największą czaszkę spośród wszystkich znanych ptaków – mierzyła ponad 71 cm długości. Gatunek typowy rodzaju, Kelenken guillermoi, został opisany przez Sarę Bertelli i współpracowników w 2007 roku, w oparciu o niemal kompletną czaszkę i kilka kości kończyn pochodzących z datowanych na środkowy miocen, około 15 milionów lat, osadów formacji Collón Curá w północno-zachodniej Patagonii. Nazwa rodzajowa Kelenken odnosi się do straszliwego ducha z wierzeń plemienia Indian Tehuelczów.
WPelagornis sandersi – gatunek wymarłego ptaka. Ptaki tego gatunku miały rozpiętość skrzydeł wynoszącą szacunkowo 6,4 metra, co czyni je największymi ptakami, które kiedykolwiek żyły na Ziemi.