58 Laureaci Międzynarodowej Leninowskiej Nagrody Pokoju

Siergiej Achromiejew ros. Сергей Фёдорович Ахромеев – radziecki dowódca wojskowy, szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR (1984–1988), marszałek Związku Radzieckiego (1983), członek Komitetu Centralnego KPZR (1983–1990), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 11. kadencji i na Zjazd Deputowanych Ludowych ZSRR (1989–1991), laureat Międzynarodowej Leninowskiej Nagrody Pokoju (1980), Bohater Związku Radzieckiego (1982).

Rafael Alberti – hiszpański poeta i dramatopisarz, członek „pokolenia 27”. Uznawany za jednego z najważniejszych pisarzy „srebrnego wieku” literatury hiszpańskiej.

Salvador Allende Gossens – chilijski polityk, w latach 1970–1973 prezydent Chile z ramienia lewicowej koalicji „Front Jedności Ludowej”, który został obalony przez wojskowy zamach stanu 11 września 1973, w trakcie którego prawdopodobnie popełnił samobójstwo.

Jorge Amado, właśc. Jorge Leal Amado de Faria – brazylijski pisarz modernistyczny, nazywany ojcem stereotypu, najsłynniejszy dwudziestowieczny brazylijski twórca literatury. Jeden z najbardziej płodnych powieściopisarzy współczesnych. Jego książki przeznaczone dla klas niższych i kolorowych zostały przetłumaczone na siedemdziesiąt języków.

Louis Aragon fr.: lwi aʀa'gɔ̃ – francuski powieściopisarz i poeta, długoletni zwolennik polityki partii komunistycznej, członek Académie Goncourt, przedstawiciel francuskiego surrealizmu.

Miguel Ángel Asturias – gwatemalski powieściopisarz, poeta, dziennikarz, opozycjonista i dyplomata. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1967 za wybitne osiągnięcia twórcze, u podłoża których leży zainteresowanie obyczajami i tradycją Indian Ameryki Łacińskiej. Na początku lat 50. XX wieku ambasador Gwatemali w Salwadorze, a od 1966 do 1970 we Francji. Znany głównie dzięki eksperymentalnej powieści El senor presidente opisującej rozpad więzi społecznych pod dyktatorskimi rządami.

Ahmad Ben Bella, Ahmad ibn Billa, arab. ‏أحمد بن بلّة‎ – pierwszy prezydent Algierii, przez wielu uważany za ojca państwa, urodzony w małym miasteczku Maghnia w zachodniej Algierii w sufickiej rodzinie; współzałożyciel Frontu Wyzwolenia Narodowego. W latach 1962–1965 był premierem Algierii, a od 1963 do 1965 prezydentem.

Leonid Iljicz Breżniew – radziecki polityk, działacz Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.

Friedrich Wilhelm Ernst Busch – niemiecki piosenkarz i aktor, żołnierz Brygad Międzynarodowych.

Fidel Alejandro Castro Ruz – kubański rewolucjonista, polityk i adwokat. Przywódca rewolucji kubańskiej. Faktyczny przywódca Kuby w latach 1959–2008. W 1959 roku objął stanowisko premiera, a w 1965 sekretarza rządzącej Komunistycznej Partii Kuby. W 1976 roku w wyniku reorganizacji rządu obok stanowiska premiera, objął przewodnictwo Rady Państwa. W latach 1979–1983 przewodniczący Ruchu państw niezaangażowanych. W 2006 roku przekazał władzę młodszemu bratu Raúlowi. W 2008 roku zrezygnował z najważniejszych stanowisk państwowych ze względu na zły stan zdrowia.

Romesh Chandra – indyjski działacz komunistyczny.

Nikita Siergiejewicz Chruszczow – radziecki polityk, działacz partyjny i państwowy, I sekretarz KC Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w latach 1953–1964 i premier ZSRR w latach 1958–1964. Generał porucznik Armii Czerwonej.

Luis Alberto Corvalán Lepe – chilijski polityk, sekretarz generalny Komunistycznej Partii Chile (1958–1989), więzień polityczny, w 1976 uwolniony i wymieniony na Władimira Bukowskiego. Pochodził z rodziny inteligencko-chłopskiej, jego ojciec był nauczycielem. Ukończył seminarium nauczycielskie w Chillán.

Miguel d'Escoto Brockmann – nikaraguański duchowny, teolog wyzwolenia, polityk i dyplomata.

Mahmud Darwisz - współczesny poeta i prozaik palestyński.

Angela Yvonne Davis – amerykańska aktywistka, autorka i feministka, była działaczka na rzecz emancypacji Afroamerykanów w USA, profesor uniwersytecka, związana m.in. z ruchem Czarnych Panter oraz ruchami na rzecz przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i walki o prawa obywatelskie, członkini Komunistycznej Partii USA do 1991 roku, później Komitetu Korespondencyjnego dla Demokracji i Socjalizmu (CCDS)(ang.).

Ostap Dłuski, ur. jako Adolf Langer, pseud. Jerzy, Czornyj, Malwin – polski działacz komunistyczny, od 1918 w Komunistycznej Partii Austrii, w latach 1926–1927 i 1934–1938 członek Sekretariatu Krajowego KC Komunistycznej Partii Polski, członek Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju w 1949, poseł na Sejm PRL. Budowniczy Polski Ludowej.

István Dobi – węgierski polityk, w latach 1949–1952 premier Węgierskiej Republiki Ludowej, a w 1952–1967 przewodniczący Rady Prezydialnej Węgierskiej Republiki Ludowej.

Coła Ninczewa Dragojczewa – bułgarska nauczycielka i komunistka, działaczka Bułgarskiej Partii Komunistycznej, w latach 1947-1957 minister poczt, telegrafów i telefonów – pierwsza kobieta-minister w dziejach Bułgarii.

William Edward Burghardt (W.E.B.) Du Bois czyt. [] lub [] – amerykański pisarz, socjolog, krytyk, intelektualista, działacz społeczny. Współzałożyciel Niagara Movement, NAACP oraz V Konferencji Panafrykańskiej w Manchesterze. Redaktor organu prasowego NAACP – "The Crisis". Zarzucano mu elitaryzm, komunizm, czarny separatyzm.

Kamal Dżumblatt, także Kamal Dżunbulat – libański polityk, pisarz i filozof, syn Fuada Dżumblatta, ojciec Walida.

Ilja Grigorjewicz Erenburg, – rosyjski pisarz żydowskiego pochodzenia, publicysta, poeta.

Vilma Espín Guillois – kubańska działaczka państwowa, rewolucjonistka, wieloletnia przewodnicząca Kubańskiej Federacji Kobiet, żona prezydenta Kuby Raúla Castro, bratowa przywódcy rewolucji kubańskiej i prezydenta Fidela Castro.

Faiz Ahmad Faiz – jeden z najbardziej znanych współczesnych rewolucyjnych poetów tworzących w języku urdu.

Charilaos Florakis – grecki działacz komunistyczny. Dowódca dywizji Armii Demokratycznej Grecji podczas wojny domowej 1946–1949. W latach 1972–1991 na czele Komunistycznej Partii Grecji, laureat Międzynarodowej Leninowskiej Nagrody Pokoju.

Indira Priyadarshini Gandhi, hindi इन्दिरा प्रियदर्शिनी गान्धी – indyjska polityk, premier Indii w latach 1966–1977 oraz 1980–1984. Trzeci w historii premier Indii i centralna postać Indyjskiego Kongresu Ludowego, jest drugim co do długości piastującym urząd premierem Indii i jedyną kobietą sprawującą funkcję premiera w Indiach. Została zamordowana przez sikhijskich fundamentalistów w odwecie za rządową operację Niebieskiej Gwiazdy.

Emanuil (Manolis) Glezos − grecki polityk, działacz społeczny, uczestnik antyhitlerowskiego ruchu oporu w ramach partyzantki ELAS, pisarz i historyk ruchu oporu, parlamentarzysta krajowy i europejski.

Dolores Ibárruri Gómez – hiszpańska polityk baskijskiego pochodzenia, również obywatelka ZSRR, współorganizatorka, długoletnia pierwsza sekretarz, a następnie przewodnicząca Komunistycznej Partii Hiszpanii, członkini parlamentu. Autorka używanego przez antyfaszystów zawołania ¡No pasarán!.

Renato Guttuso – włoski malarz i scenograf tworzący w XX wieku.

Dorothy Mary Crowfoot Hodgkin (ur. 12 maja 1910 w Kairze, zm. 29 lipca 1994 w Shipson-on-Stour) – angielska biochemiczka, krystalograf, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1964 roku za wyznaczenie struktury penicyliny i witaminy B12.

Jarosław Leon Iwaszkiewicz, ps. Eleuter – polski prozaik, poeta, eseista, tłumacz i librecista, współtwórca grupy poetyckiej Skamander, współpracownik „Wiadomości Literackich”, w latach 1955–1980 redaktor naczelny miesięcznika literackiego „Twórczość”, w latach 1959–1980 prezes Związku Literatów Polskich; dyplomata, w latach 1952–1980 poseł na Sejm PRL. Czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Budowniczy Polski Ludowej, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

János Kádár, właśc. János Csermanek – sekretarz generalny KC Węgierskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej, sprawujący władzę na Węgrzech w latach 1956–1988.

Urho Kaleva Kekkonen – fiński polityk, działacz Unii Agrariuszy, poseł do Eduskunty i jej przewodniczący w latach 1948–1950, minister w różnych resortach, premier w latach 1950–1953 i 1954–1956, prezydent Finlandii w latach 1956–1982. Jeden z autorów tzw. polityki finlandyzacji.

Rockwell Kent – amerykański malarz, grafik, pisarz. Tworzył głównie w dziedzinie grafiki i ilustracje. Pisał również książki podróżnicze, autobiograficzne.

Ołeksandr Ewdokimowycz Kornijczuk, ukr. Олександр Корнійчук – ukraiński dramatopisarz i działacz społeczno–polityczny, przedstawiciel realizmu socjalistycznego w sztuce radzieckiej. Od lutego do lipca 1944 pełnił funkcję ludowego komisarza spraw zagranicznych Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. W latach 1947–1953 i 1959–1972 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Najwyższej USRR. Bohater Pracy Socjalistycznej.

Lê Duẩn – wietnamski działacz komunistyczny. W latach 1930–1945 był członkiem Komunistycznej Partii Indochin, kilkakrotnie więziony. Od 1946 do 1954 był jednym z głównych przywódców ruchu oporu przeciwko wojskom francuskim w Wietnamie Południowym. W latach 1960–1976 piastował funkcję pierwszego sekretarza KC, od 1976 sekretarza generalnego KC i członka Biura Politycznego KC Komunistycznej Partii Wietnamu.

Artur Lundkvist, właściwie Artur Nils Lundkvist – szwedzki pisarz, prozaik, poeta i krytyk literacki. Członek Akademii Szwedzkiej.

Seán MacBride – polityk irlandzki.

Samora Moisés Machel – polityk mozambicki, współzałożyciel Frontu Wyzwolenia Mozambiku (FRELIMO), w latach 1968–1970 dowódca sił zbrojnych organizacji, od 1970 przewodniczący partii. Pierwszy prezydent kraju od 25 czerwca 1975 do 19 października 1986 roku. Zwolennik socjalistycznego modelu państwa. Wdowa po nim, Graça Machel, została później żoną Nelsona Mandeli.

Nelson Rolihlahla Mandela, wymowa xhosa: [] – południowoafrykański polityk, prezydent Republiki Południowej Afryki w latach 1994–1999, jeden z przywódców ruchu przeciw apartheidowi, działacz na rzecz praw człowieka, laureat Pokojowej Nagrody Nobla. W Republice Południowej Afryki nazywany również „Madiba”, a także „tata”, co często rozpisywano jako: „Ojciec Narodu”. Był zarówno najstarszym, jak i najdłużej żyjącym prezydentem RPA.

Giacomo Manzù, pseudonim Giacomo Manzoni − włoski rzeźbiarz oraz grafik.

António Agostinho Neto – angolski polityk i poeta, w latach 1975–1979 pierwszy prezydent niepodległej Angoli.

Oscar Niemeyer, właśc. Oscar Ribeiro de Almeida Niemeyer Soares Filho – brazylijski architekt, przedstawiciel światowej architektury modernistycznej; zaprojektował około 200 budynków i budowli.

Martin Niemöller – niemiecki pastor luterański, teolog i działacz antynazistowski. Był zwolennikiem niezależności ideowej i organizacyjnej Kościoła od państwa. Po II wojnie stał się radykalnym działaczem na rzecz pokoju i rozbrojenia.

Kwame Nkrumah, właśc. Francis Nwia-Kofi Ngonloma – ghański polityk, premier i prezydent Ghany, z zawodu nauczyciel, jeden z czołowych działaczy ruchu panafrykańskiego.

Julius Kambarage Nyerere – polityk tanzański, w latach 1964–1985 prezydent Tanzanii a wcześniej Tanganiki. Twórca państwa tanzańskiego, ideolog koncepcji afrykańskiego socjalizmu, Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Miguel Otero Silva – wenezuelski pisarz, prozaik oraz poeta, publicysta i polityk.

Linus Carl Pauling – amerykański fizyk i chemik, aktywny również w innych dziedzinach nauki oraz w polityce, dotychczas jedyny dwukrotny laureat indywidualnej Nagrody Nobla: w dziedzinie chemii (1954) i pokojowej (1962).

Chandrasekhara Venkata Raman – indyjski fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1930 za prace dotyczące rozpraszania światła i za odkrycie zjawiska nazwanego jego imieniem – efektu Ramana.

Mihail Sadoveanu – rumuński powieściopisarz, nowelista, dziennikarz i polityk.

David Alfaro Siqueiros, – meksykański malarz i grafik. Współtwórca i teoretyk narodowego programu sztuki meksykańskiej. Autor murali m.in. w Pałacu Kongresów w stolicy Meksyku, obrazów sztalugowych, drzeworytów, litografii.

Halina Skibniewska z domu Erentz – polska architekt i urbanistka, profesor doktor inżynier architektury, działaczka państwowa, posłanka na Sejm PRL IV, V, VI, VII i VIII kadencji, w latach 1971–1985 wicemarszałek Sejmu V, VI, VII i VIII kadencji.

Sukarno także Bung Karno – pierwszy prezydent niepodległej Indonezji.

Ludvík Svoboda – czechosłowacki wojskowy w stopniu generała armii, działacz komunistyczny i polityk. W latach 1944–1945 dowódca I Czechosłowackiego Korpusu Armijnego walczącego na froncie wschodnim II wojny światowej. Minister obrony narodowej Czechosłowacji w latach 1945–1950, wieloletni członek Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Czechosłowacji, wicepremier Czechosłowacji w latach 1950–1951. Prezydent Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej w latach 1968–1975. Trzykrotny Bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej, Narodowy Bohater Jugosławii (1946) i Bohater Związku Radzieckiego (1965).

Mikis Theodorakis, gr. Μίκης Θεοδωράκης – grecki kompozytor, jeden z najważniejszych i najbardziej znanych greckich kompozytorów XX wieku.

Tôn Đức Thắng – polityk wietnamski, członek Komunistycznej Partii Wietnamu, prezydent Demokratycznej Republiki Wietnamu w latach 1969–1976. Od 1976 do 1980 prezydent zjednoczonego Wietnamu.

Ahmed Sekou Touré – gwinejski polityk, działacz niepodległościowy, prezydent Gwinei.

Arnold Zweig – niemiecki pisarz i pacyfista.