WAdolf Fryderyk V Mecklenburg-Strelitz – wielki książę Meklemburgii-Strelitz.
WFrançois Achille Bazaine − francuski generał, od 1864 marszałek Francji.
WHans Hartwig von Beseler – niemiecki wojskowy, generał pułkownik, generał-gubernator warszawski, naczelny dowódca Polskiej Siły Zbrojnej.
WHerbert von Bismarck – niemiecki polityk, minister spraw zagranicznych w latach 1886−1890. Jego polityczna kariera była ściśle związana z ojcem, Otto von Bismarckiem.
WOtto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen – książę von Bismarck-Schönhausen, książę von Lauenburg; niemiecki polityk, mąż stanu, premier Prus, kanclerz Rzeszy zwany Żelaznym Kanclerzem. Przyczynił się do zjednoczenia Niemiec. W polityce wewnętrznej zwolennik ewolucyjnego konserwatyzmu. Uważany jest za jednego z najbardziej wpływowych i najwybitniejszych polityków europejskich XIX wieku.
WKarol Ludwik Napoleon Bonaparte, jako cesarz Napoleon III – prezydent Francji w latach 1848–1852, cesarz Francuzów w latach 1852–1870. Syn Ludwika, krótkotrwałego króla Holandii i Hortensji de Beauharnais – córki Józefiny, z jej pierwszego małżeństwa z wicehrabią Beauharnais.
WWładysław Borzobohaty – polski lekarz, powstaniec styczniowy.
WGeorges Ernest Jean-Marie Boulanger – francuski generał i polityk, minister wojny od 1886.
WKarl von Bülow − niemiecki feldmarszałek. Dowódca 2. Armii niemieckiej podczas I wojny światowej.
WGeorg Leo hrabia von Caprivi de Caprara de Montecuculi, kanclerz Rzeszy od 20 marca 1890 do 26 października 1894.
WNoël Marie Joseph Édouard, Vicomte de Curières de Castelnau – generał francuski, podczas I wojny światowej, jeden z propagatorów tzw. attaque à outrance, tj. działań ofensywnych za wszelką cenę, które miały prowadzi do szybkich sukcesów na polu walki.
WMarie-Alexis de Castillon, wicehrabia de Saint-Victor – francuski kompozytor.
WJean Albert hrabia de Pawenza Woroniez – francuski oficer polskiego pochodzenia, syn naturalny Janusza Woronicza, członka Wielkiej Emigracji i Françoise Paul.
WPaul Déroulède – francuski polityk, a także poeta, dramaturg i prozaik. Jako polityk prowadził działalność nacjonalistyczną i antyrepublikańską. Założyciel Ligi Patriotów.
WAuguste-Alexandre Ducrot – francuski generał.
WHermann von Eichhorn – niemiecki feldmarszałek.
WWładysław Folkierski – polski matematyk, inżynier budowlany, uczestnik powstania styczniowego oraz profesor uniwersytetu w Limie w Peru.
WHeinrich Theodor Fontane – niemiecki pisarz, dziennikarz, krytyk oraz farmaceuta. Był przedstawicielem poetyckiego realizmu.
WFryderyk Franciszek II – wielki książę Meklemburgii i Schwerinu; panował od 7 marca 1842 do 15 kwietnia 1883. Był synem wielkiego księcia Pawła Fryderyka i jego żony Aleksandry Hohenzollern.
WFryderyk III, urodzony jako Friedrich Wilhelm Nikolaus Karl von Hohenzollern – cesarz niemiecki i król Prus, wolnomularz, dowódca wojskowy w stopniu feldmarszałka. Panował jedynie 99 dni, od 9 marca do 15 czerwca 1888. Zmarł na zapalenie płuc niedługo po wykonanej tracheotomii z powodu raka krtani pod postacią tzw. guza Ackermana.
WJoseph Simon Gallieni – francuski generał, w 1921 mianowany pośmiertnie marszałkiem Francji.
WMax Karl Wilhelm von Gallwitz – niemiecki generał służący podczas I wojny światowej zarówno na froncie wschodnim, jak i zachodnim.
WRicciotti Garibaldi – włoski generał.
WJosias von Heeringen – niemiecki generał pułkownik.
WPaul Ludwig Hans Anton von Beneckendorff und von Hindenburg – niemiecki dowódca, feldmarszałek i polityk, w latach 1925–1934 prezydent Republiki Weimarskiej i III Rzeszy.
WFriedrich Heinrich Albrecht – książę i generał pruski, 1830–1849 mąż królewny niderlandzkiej Marianny Orańskiej.
WJoseph Jacques Césaire Joffre – francuski dowódca wojskowy, szef Sztabu Generalnego, wiceprezydent Wyższej Rady Wojennej, generał dywizji, naczelny wódz armii francuskiej (1914–1916) w czasie I wojny światowej, marszałek Francji (1916).
WHoratio Herbert Kitchener, 1. hrabia Kitchener KG, KP, GCB, OM, GCSI, GCMG, GCIE – brytyjski wojskowy, marszałek polny i polityk.
WAlexander Heinrich Rudolph von Kluck – pruski i niemiecki generał pułkownik, dowódca wojsk niemieckich podczas I wojny światowej. Zdobywca Brukseli w 1914.
WJan Koziełł-Poklewski ps. „Jakub Skała” – pułkownik Wojsk Polskich w powstaniu styczniowym, dowódca III Korpusu wojsk powstańczych w latach 1863-1864, komendant Warszawy.
WFernand Louis Armand Marie de Langle de Cary - generał francuski, dowódca armii francuskiej podczas I wojny światowej.
WMarie Edme Patrice Maurice de Mac-Mahon, diuk (duc) de Magenta (Marna), książę (prince) de Solferino – marszałek Francji i jej prezydent w latach 1873–1879. Mac Mahon był Francuzem pochodzenia irlandzkiego. Jest jedną z dwóch osób w historii pochodzącą z Irlandii, która była głową państwa na kontynencie.
WAugust von Mackensen – feldmarszałek niemiecki, dowódca wojsk niemieckich i austro-węgierskich podczas ofensywy pod Gorlicami i Tarnowem w maju 1915, zdobywca Belgradu w 1915 i Bukaresztu w 1916 roku.
WJean Auguste Margueritte – francuski generał, ojciec pisarzy Victora i Paula Margueritte.
WMichel Joseph Maunoury – pośmiertnie Marszałek Francji od 31 marca 1923.
WHelmuth Johannes Ludwig von Moltke (młodszy) – niemiecki polityk wojskowy, generał pułkownik.
WHelmuth Karl Bernhard von Moltke – pruski generał i feldmarszałek, reformator armii pruskiej, a potem Armii Cesarstwa Niemieckiego, baron, hrabia. Przez 30 lat był szefem sztabu generalnego – w okresie dążenia Prus do podporządkowania Niemiec, lata 1858–1871, i później do roku 1888. Moltke uznawany jest za twórcę nowoczesnej operacji wojskowej. Udało mu się pogodzić trzy zasadnicze czynniki operacyjne: siły, czas i obszar, które od tej pory stały się podstawowymi wyznacznikami operacyjności. Określany jako Moltke starszy, aby odróżnić go od jego bratanka Helmutha von Moltkego (młodszego). Amerykański historyk Max Boot pisze o Moltkem, że był bardzo wszechstronny: kochał muzykę, poezję, sztukę, archeologię i teatr, znał siedem języków. Był płodnym artystą, który wypełniał szkicowniki pejzażami i portretami.
WWilliam Muldoon – amerykański wrestler i zapaśnik irlandzkiego pochodzenia, promotor sportowy, trener zapaśników i bokserów, kulturysta, aktor teatralny, wojskowy, policjant, pierwszy przewodniczący New York State Athletic Commission i wynalazca piłki lekarskiej.
WChristoph Eberhard Nestle – niemiecki orientalista, biblista, krytyk i wydawca greckiego tekstu Nowego Testamentu oraz duchowny luterański.
WPaul Marie Cesar Gerald Pau – generał francuski.
WLudwig Wilhelm Carl Rehn – niemiecki chirurg.
WAlbrecht Theodor Emil Graf von Roon – pruski feldmarszałek i polityk, jedna z najważniejszych postaci okresu zjednoczenia Niemiec. W latach 1859–1873 był pruskim ministrem wojny, a w 1873 roku premierem Prus.
WFriedrich von Scholtz – generał artylerii. Od 1870 w wojsku. Uczestnik wojny francusko-pruskiej.
WLouis-Gaston de Sonis – francuski sługa Boży Kościoła katolickiego.
WAdrian Dietrich Lothar von Trotha – pruski generał piechoty.
WAlfred Graf von Waldersee – wojskowy pruski i niemiecki, feldmarszałek niemiecki, w latach 1888–1891 Szef Sztabu Generalnego armii niemieckiej.
WKarl Friedrich Wilhelm Leopold August Graf von Werder – pruski generał. Stopień generała-porucznika uzyskał po wojnie między Prusami i Austrią, zwanej niekiedy wojną siedmiotygodniową. Dowodził w bitwie pod Strasburgiem, pod Villersexel.
WWilhelm – książę Meklemburgii-Schwerinu, pruski oficer.
WWilhelm I Hohenzollern, urodzony jako Wilhelm Friedrich Ludwig von Preußen – regent, a później król Prus w latach 1861–1888 z dynastii Hohenzollernów, prezydent Związku Północnoniemieckiego w latach 1867–1871, a od 1871 cesarz niemiecki. Współtwórca II Rzeszy Niemieckiej. Wilhelm był drugim synem króla Fryderyka Wilhelma III Pruskiego i królowej Luizy z dynastii meklemburskiej.
WWilhelm Ludwig Friedrich Georg Emil Philipp Gustav Ferdinand von Hessen und bei Rhein – książę Hesji i Renu, generał piechoty.
WFryderyk August Everard Wirtemberski – książę wirtemberski, pruski generał kawalerii w randze feldmarszałka, uczestnik wojny siedmiotygodniowej oraz wojny francusko-pruskiej.
WMartin Wilhelm Remus von Woyrsch – pruski oficer piechoty, feldmarszałek królewski, w latach 1908–1918 powołany do Izby Panów, doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego, doktor, honorowy kawaler zakonu joannitów. W 1919 został honorowym obywatelem Wrocławia.