WOsmanowie – turecka dynastia, panująca w imperium osmańskim w latach 1299–1922.
WAbdülaziz – sułtan osmański w latach 1861–1876.
WAbdülhamid I – sułtan z dynastii Osmanów od 1774 do 1789 roku. Syn Ahmeda III i następca brata, Mustafy III.
WAbdülhamid II – sułtan Imperium Osmańskiego.
WAbdülmecid I ; po arabsku: عبد المجيد الأول – sułtan Imperium osmańskiego, następca swego ojca Mahmuda II od 2 lipca 1839 roku. Podczas jego rządów doszło do rozwoju nacjonalizmu w kraju i wzrostu wpływów europejskich mocarstw.
WAbdülmecid II – głowa rodu Osmanów w latach 1922–1944 i nominalny kalif, proklamowany i uznawany przez Republikę Turcji w latach 1922–1924.
WAhmed I – sułtan z dynastii Osmanów, panujący od 1603 do 1617 roku. Syn Mehmeda III, brat Mustafy I Szalonego, ojciec Osmana II, Murada IV i Ibrahima I.
WAhmed II – sułtan z dynastii Osmanów panujący w latach 1691-95.
WAhmed III – sułtan imperium osmańskiego w latach 1703-1730, czas jego rządów nazywany jest erą tulipanów.
WBajazyd I Błyskawica – sułtan osmański w latach 1389-1402.
WBajazyd II – sułtan osmański od 1481 do 1512 roku. Syn Mehmeda Zdobywcy i Greczynki Emine Gülbahar.
WBayezid, Bajazyd osm. لأمير بايزيد – książę (şehzade) osmański, syn Sulejmana Wspaniałego i sułtanki Hürrem. Brat sułtana Selima. Był gubernatorem prowincji, kolejno: Anatolia, potem Rumelia, Kütahya, a następnie Amasyi.
WBeyhan – córka Ayşe Hatun i Selima I, przyrodnia siostra Sulejmana Wspaniałego.
WCem, także Dżem, Jem, Zizim – pretendent do tronu Imperium Osmańskiego w XV w. Cem był trzecim synem sułtana Mehmeda II Zdobywcy i przyrodnim bratem sułtana Bajazyda II, a tym samym wujem sułtana Selima I. Przetrzymywany m.in. na dworze papieża Aleksandra VI Borgii. Zmarł w niejednoznacznych okolicznościach.
WGevherhan – księżniczka osmańska, córka Ahmeda I oraz jego ulubionej nałożnicy Kösem. Bratanica Mustafy I, siostra sułtanów: Osmana II (1618–1622), Murada IV (1623–1640) i Ibrahima I (1640–1648).
WIbrahim I – sułtan z dynastii Osmanów od 1640 r. do śmierci, syn Ahmeda I i Kösem, brat Osmana II i Murada IV, ojciec Mehmeda IV, Sulejmana II i Ahmeda II.
WMahmud I – sułtan Osmanów od roku 1730 aż do śmierci.
WMahmud II – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1808–1839. Syn sułtana Abdulhamida I.
WMehmed I – sułtan osmański od 1413, który zjednoczył imperium osmańskie po długoletniej wojnie domowej.
WMehmed II Zdobywca, محمد الفاتح – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1444–1446 i 1451–1481. Zasłynął jako zdobywca Konstantynopola. Odbudował miasto i uczynił je stolicą imperium osmańskiego.
WMehmed III – sułtan Imperium Osmańskiego z dynastii Osmanów panujący w latach 1595–1603. Syn sułtana Murada III i pochodzącej z Republiki Weneckiej sułtanki Safiye. Ojciec sułtanów Ahmeda I i Mustafy I Szalonego. Mehmed III urodził się w 1566, w ostatnich miesiącach panowania Sulejmana Wspaniałego. Obdarzono go przydomkami „Adli” i „Egri Fatihi”.
WMehmed IV – sułtan z dynastii Osmanów, panujący od roku 1648 do 1687.
WMehmed V – 35. sułtan Imperium Osmańskiego.
WMehmed VI, właśc. Mehmed Vahdettin lub Mehmed Vahideddin – ostatni sułtan Imperium Osmańskiego.
WMihrimah, osm. مهر ماه سلطان – córka sułtana Sulejmana Wspaniałego i jego żony Roksolany znanej też jako Hürrem. Jej imię bywa wymawiane również jako Mihrumah, Mihr-î-Mâh, Mihrî-a-Mâh lub Mehr-î-Mâh. Mehr-î-Mâh znaczy „Słońce (lit. łaskawość, współczucie, czułość, miłość) i Księżyc”.
WMurad I – sułtan z dynastii Osmanów panujący w latach 1362-1389. Był pierwszym władcą Osmanów, który używał tytułu sułtana.
WMurad II – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1421-1444 i 1446-1451.
WMurad III – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1574–1595. Ojciec Mehmeda III.
WMurad IV – sułtan z dynastii Osmanów, panował w latach 1623–1640. Syn Ahmeda I i Kösem, władzę otrzymał po abdykacji swego stryja, Mustafy I Szalonego, który był niedorozwinięty umysłowo lub chory psychicznie. Brat Osmana II i Ibrahima I.
WMurad V – sułtan Imperium Osmańskiego od 30 maja do 31 sierpnia 1876.
WMustafa, Şehzade Mustafa Muhlisi – syn sułtana Sulejmana Wspaniałego i jego konkubiny Mâhidevrân. Był władcą Manisy od 1533 do 1541, a następnie Amasyi od 1541 do 1553 roku. Mustafa był następcą tronu osmańskiego i bardzo popularnym księciem wśród mieszkańców Anatolii.
WMustafa I Szalony, ar. مصطفى الأول – sułtan z dynastii Osmanów, panował w okresie 1617–1618 i 1622–1623.
WMustafa II – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1695-1703.
WMustafa III – sułtan Imperium Osmańskiego w latach 1757-1774.
WMustafa IV – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1807–1808.
WOrchan, także Orhan lub Urchan – władca z dynastii Osmanów panujący w latach ok. 1324 – 1362.
WOsman I, osm. عُثمَان ʿUthmān – eponimiczny założyciel dynastii Osmanów, panujący w Imperium osmańskim od ok. 1299 do ok. 1324.
WOsman II – sułtan Imperium Osmańskiego w latach 1618–1622.
WOsman III – sułtan Imperium Osmańskiego w latach 1754–1757.
WŞah Huban, Şah – osmańska księżniczka, córka sułtana Selima I i jego pierwszej żony Ayşe Hatun, siostra przyrodnia Sulejmana Wspaniałego. W latach 1523 - 1541 małżonka Wielkiego wezyra Lütfiego. Nazywana była księżną Manisy.
WSelim III – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1789-1807.
WSelim I Groźny (Okrutny) – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1512–1520. Nazywany Yavuz, co znaczy okrutny. Syn sułtana Bajazyda II. Ojciec Sulejmana Wspaniałego.
WSelim II, Selim Opój, Selim Pijak – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1566–1574. Rozpoczął erę słabych, niezdolnych militarnie i politycznie sułtanów. Ogromny wpływ na niego miała jego pierwsza żona, Nurbanu. Był najmniej zdolnym z rodzeństwa i nałogowo pił.
WSulejman Çelebi – sułtan osmański w latach 1402–1410.
WSulejman II – sułtan Imperium Osmańskiego od 1687 do 1691.
WSulejman Wspaniały – sułtan osmański w latach 1520–1566. Był synem Selima I Groźnego i Ayşe Hafsy (Hafizy).
WValide Sultan – tytuł noszony przez „prawną matkę” panującego sułtana w imperium osmańskim. Tytuł ten został po raz pierwszy użyty w XVI wieku w odniesieniu do sułtanki Ayşe Hafsy, małżonki Selima I Groźnego i matki Sulejmana Wspaniałego, zastępując dotychczasowy tytuł mehd-i ülya. Tytuł był zwykle noszony przez żyjącą matkę panującego sułtana. Matkom, które zmarły przed wstąpieniem ich syna na tron, nigdy nie udzielano tytułu valide sultan. W szczególnych przypadkach tytuł valide sultan uzyskiwały babki, macochy lub nawet siostry panującego.