
Acamarachi także Cerro Pili – drzemiący stratowulkan w Andach w północnym Chile.

Acotango lub Cerro Acotango – najwyższy szczyt na granicy Boliwii i Chile. Należy do grupy Nevados de Quimsachata, do której należą też Humarata i Cerro Capurata. Stratowulkan jest dość mocno wyerodowany, ale wycieki lawy na północnym zboczu świadczą o tym, że morfologicznie jest dość młody.

Calbuco – stratowulkan na południu Chile położony na południowy wschód od jeziora Llanquihue i na północny zachód od jeziora Chapo w regionie Los Lagos. Wulkan i otaczający go obszar jest częścią rezerwatu Llanquihue. Jest często wybuchającym wulkanem andezytowym, którego lawa zawiera zwykle 55-60% SiO2. W późnym plejstocenie uległ zapadnięciu, a osuwisko z jego szczątków dotarło do jeziora.

Cerro Armazones – góra w paśmie Sierra Vicuña Mackenna, które jest częścią Kordyliery Nadbrzeżnej, zachodniego łańcucha Andów. Wierzchołek góry jest oddalony 130 km na południowy wschód od miasta Antofagasta w Chile. Przed rozpoczęciem budowy Ekstremalnie Wielkiego Teleskopu (ELT) szczyt miał wysokość 3046 m n.p.m. Znajduje się w odpowiedniej strefie dla astronomii optycznej, z racji tego że ma 89% bezchmurnych dni w roku. Aktualnie znajduje się tam 1,5 metrowy Hexapod-Telescope. 26 kwietnia 2010 roku rada Europejskiego Obserwatorium Południowego wybrała Cerro Armazones na miejsce budowy Ekstremalnie Wielkiego Teleskopu, który ma być ukończony około 2024 roku.
Cerro Bayo – wulkan na granicy argentyńsko-chilijskiej. Składa się z czterech blisko położonych stratowulkanów. Najwyższy szczyt znajduje się po stronie chilijskiej, choć główny wulkan znajduje się po stronie argentyńskiej.

Cerro Escorial - szczyt w centralnych Andach. Leży na granicy między Argentyną a Chile. Jest wygasłym stratowulkanem, uformowanym prawdopodobnie w epoce holocenu. Data ostatniej erupcji nie jest znana.

Cerro Juncal – szczyt w Andach centralnych na granicy Chile i Argentyny, pokryty kilkoma lodowcami.

Cerro Macá – stratowulkan położony w Andach. Jego wysokość wynosi około 2300 m n.p.m. Ostatnia erupcja Cerro Maca miała miejsce w około 410 r.

Cerro Michincha – stratowulkan na granicy Boliwii i Chile. Na wschód od niego leży Olca. Jedyną zarejestrowaną erupcją była ta z lat 1865-1867.

Cerro Paranal – wzniesienie o wysokości 2635 m n.p.m., zlokalizowane na pustyni Atakama w północnym Chile. Na szczycie znajduje się Obserwatorium Paranal z charakterystyczną jego częścią – systemem teleskopów Very Large Telescope oraz teleskopem VLT Survey Telescope. Szczyt jest oddalony o 120 km na południe od miasta Antofagasta i 12 km od wybrzeży Oceanu Spokojnego.

Cerro Torre – iglica skalna w Parku Narodowym Los Glaciares w Patagonii o wysokości 3133 m n.p.m. Jest najwyższym z czterech szczytów w grupie, w skład której wchodzą jeszcze: Torre Egger, Punta Herron oraz Cerro Standhard. Ze względu na zmienność pogody oraz budowę uznawana jest za jedną z najtrudniejszych technicznie gór świata.

Chaitén – wulkan w Chile, w Andach Południowych.

Cordón del Azufre – szczyt w Andach. Leży na granicy między Argentyną a Chile. Jest to wygasły wulkan.

Falso Azufre – szczyt w Andach. Leży na granicy argentyńsko-chilijskiej. Jest wulkanem, prawdopodobnie uformowanym w epoce holocenu. Data ostatniej erupcji jest nieznana.

Fitz Roy – szczyt w pobliżu wioski El Chaltén na południu Patagonii, na granicy chilijsko-argentyńskiej. Nazwa „Chaltén” wywodzi się z języka Indian Tehuelcze i znaczy „dymiąca góra”. Nazwa ta odnosi się do chmur często otaczających szczyt.

Incahuasi lub Nevado de Incahuasi – szczyt leżący na granicy argentyńsko-chilijskiej. Jest stratowulkanem, uformowanym najprawdopodobniej w epoce holocenu. Data ostatniej erupcji nie jest znana. Pierwszego wejścia dokonał niemiecki geograf Walther Penck w 1913 r. Leży w sąsiedztwie najwyższego wulkanu Ziemi – Ojos del Salado.

Irruputuncu – stratowulkan na granicy między Chile a Boliwią. Szczyt nie jest wybitny, ponieważ otoczony jest gruzem po licznych erupcjach. Na szczycie znajdują się dwa kratery. W 1995 r. miała miejsce pierwsza odnotowana erupcja.

Lanín – wygasły stratowulkan w Andach Południowych, znajdujący się na granicy między Argentyną i Chile. Wokół wulkanu utworzono Park Narodowy Lanín.

Lastarria lub Azufre – szczyt w Andach. Leży na granicy między Argentyną a Chile. Jest stratowulkanem.

Licancabur – symetryczny stratowulkan w południowej części granicy Chile i Boliwii.

Llaima, Volcán Llaima – czynny wulkan w Andach Południowych, w Chile, na wschód od miasta Temuco.

Llullaillaco – najwyższy na Ziemi czynny wulkan.
Maipo – czynny stratowulkan w Andach Południowych. Znajduje się on na granicy Argentyny i Chile, na południe od masywu Aconcagua. Jego wysokość wynosi 5264 m n.p.m. Leży około 90 km na południe od Tupungato i około 100 km na południowy wschód od Santiago. Ostatnia erupcja miała miejsce w 1912 r. U stóp wulkanu leży jezioro Diamante.

Marmolejo – wygasły stratowulkan w Andach, na granicy argentyńsko-chilijskiej. Leży zaraz obok wciąż czynnego wulkanu San José. Jest to najbardziej na południe wysunięty sześciotysięcznik na świecie.

Miñiques – kompleks wulkaniczny leżący w północnym Chile, w regionie Antofagasta. Należy do typu stratowulkanów. Zbudowany jest ze skał bazaltowo-andezytowych. Jego szczyt zawiera 3 kratery, częściowo wypełnione kopułą wulkaniczną i lawą. Około 8 km na północ od kompleksu wulkanicznego położone są jeziora Laguna Miscanti oraz Laguna Miñiques. Kiedyś było to jedno jezioro, aby zostało w przeszłości podzielone na dwie części przez wypływającą z wulkanu lawę.

Monte Darwin – najwyższy szczyt Ziemi Ognistej. Na wspinaczkę najlepiej wybrać grudzień, styczeń, luty lub marzec. Pierwszego wejścia w 1961 r. dokonali Eric Shipton, E. Garcia, F. Vivanco i C. Marangunic.
Monte San Valentín, inaczej Monte San Clemente – najwyższe wzniesienie w chilijskiej części Patagonii. Na górę można wejść z Lago Leones, od południowego wschodu, lub z Laguna San Rafael, od zachodu. Podejście jest długie i niebezpieczne, ze względu na częste złe warunki pogodowe; wielokrotnie podczas prób zdobycia dochodziło do wypadków. Pierwszego polskiego wejścia dokonali 9 grudnia 1999 Tomasz Schramm i Andrzej Śmiały.

Nevado Tres Cruces to góra w Andach. Ma dwa główne szczyty: Tres Cruces Sur - 6749 m i Tres Cruces Central - 6629 m oraz trzeci mniejszy szczyt, Tres Cruces Norte - 6030 m. Wszystkie trzy wierzchołki znajdują się na terenie Chile, zaś najwyższy z nich leży bezpośrednio na granicy argentyńsko-chilijskiej. Trasa wejściowa znajduje się po stronie chilijskiej, ponieważ od strony argentyńskiej góra jest niedostępna. Oba główne wierzchołki zostały zdobyte po raz pierwszy przez Polaków, uczestników drugiej polskiej wyprawy w Andy. 24 lutego 1937 roku na Tres Cruces Central weszli wspólnie Stefan Osiecki z Witoldem Paryskim. Dwa dni później, południowy szczyt zdobył samotnie Witold Henryk Paryski.

Ojos del Salado, Nevados Ojos del Salado – najwyższy wulkan na Ziemi (drzemiący); położony w Andach Środkowych, na granicy Argentyny i Chile. Ma wysokość 6893 m n.p.m. Jest drugim co do wysokości szczytem górskim na półkuli zachodniej, drugim na półkuli południowej oraz najwyższym szczytem Chile. Leży około 600 km na północ od Aconcagui. Według badań tefrochronologicznych ostatnia erupcja tego stratowulkanu miała miejsce w 750 ±250 roku naszej ery.
Olca – stratowulkan na granicy Chile i Boliwii. Leży między Cerro Minchincha, a Parumą. Ostatnia zarejestrowana erupcja miała miejsce ok. 1865 r.

Osorno – wysoki na 2659 m n.p.m., stożkowaty stratowulkan w Andach Południowych. Leży na południowo-wschodnim brzegu jeziora Llanquihue, ale góruje również nad jeziorem Todos los Santos. Wulkan Osorno przecina granica między prowincjami Osorno i Llanquihue w regionie Los Lagos w Chile. Znany jest na świecie jako symbol tamtejszego krajobrazu i zauważono, że jest podobny z wyglądu do góry Fudżi.

Palomo – stratowulkan położony na zachód od kaldery Caldera del Atuel, 130 kilometrów na południe od Santiago, w Chile. Wznosi się na wysokość 4860 m n.p.m. Pokryty jest śniegiem, poprzecinany lodowcami. Posiada podwójny krater, z którego w trakcie erupcji wypływały lawy bazaltowo-andezytowe i dacytowe. Brak jest danych o jego erupcjach w czasach historycznych, jednakże młoda morfologia wskazuje, iż ostatnia erupcja miała miejsce w holocenie.

Parinacota – stratowulkan na granicy chilijsko-boliwijskiej. Ostatnia erupcja Parinacoty miała miejsce ok. 230 r. n.e. ± 300 lat. Około 8000 lat temu erupcja spowodowała lawinę o objętości 6 km³. Ta lawina zablokowała niektóre odpływy wody w okolicy, przez co powstało jezioro Chungará.

Paruma – stratowulkan leżący na granicy Boliwii i Chile. Na zachód od niego leży wulkan Olca, a starszy wulkan Cerro Paruma leży na wschód. Ostatnio wulkan ten był aktywny w latach 1865-1867.

Pomerape – stratowulkan leżący na granicy boliwijsko-chilijskiej. Należy do grupy Nevados de Payachata razem z wulkanem Parinacota, leżącym na południe od niego. Wulkan uformował się w epoce plejstocenu. Ostatnia erupcja miała miejsce około 290 r. n.e ± 300 lat. Podawana wysokość szczytu różni się w zależności od źródła i waha się od ok. 6200 m n.p.m. do 6348 m n.p.m.

Socompa - stratowulkan w Andach na granicy argentyńsko-chilijskiej. Socompa jest znany z częstych lawin i osuwisk. Wulkan jest trudno dostępny. Dojazd wymaga dużej ilości czasu tak samo jak wspinaczka na szczyt.

Tinguiririca – aktywny stratowulkan w Andach. Znajduje się w Chile w pobliżu granicy z Argentyną, w regionie Libertador, w prowincji Colchagua, w gminie San Fernando. Ostatni jego wybuch miał miejsce w 1917 roku.

Torre Egger – jest jednym ze szczytów leżących na obszarze Lądolodu Patagońskiego Południowego w Ameryce Południowej. Jest położony na terenie będącym przedmiotem sporów między Chile i Argentyną, na zachód od szczytu Fitz Roy, między Cerro Torre, najwyższym punktem łańcucha czterech szczytów, a Cerro Stanhard. Swoją nazwę zawdzięcza włoskiemu alpiniście Toniemu Eggerowi, który zginął w czasie próby zdobycia sąsiedniego Cerro Torre.

Torres del Paine – masyw należący do grupy górskiej Cordillera del Paine leżący w Chile w Patagonii. Jest położony 400 km na północ od Punta Arenas i około 2500 km na południe od stolicy Chile: Santiago.

Tronador to wygasły stratowulkan w południowych Andach, położony na granicy Chile z Argentyną, niedaleko argentyńskiego miasta Bariloche. Góra uzyskała od okolicznych mieszkańców swą nazwę Tronador, ze względu na dźwięk upadających seraków. Wulkan, ze swoją wysokością 3470 m, jest o ponad 1000 m wyższy od otaczających go gór i z tego powodu stał się popularnym celem wspinaczkowym. Znajduje się w granicach dwóch parków narodowych: argentyńskiego Nahuel Huapi i chilijskiego Vicente Pérez Rosales, a na jego stokach jest ogółem 8 lodowców, które obecnie cofają się ze względu na ocieplenie górnej troposfery.

Tupungato – jeden z najwyższych szczytów w Ameryce Południowej. Stratowulkan powstały w plejstocenie. Leży w Andach na granicy argentyńsko-chilijskiej ok. 80 km na wschód od Santiago.

Villarrica – czynny wulkan w Chile. Należy do najaktywniejszych wulkanów tego kraju.

Volcan Hudson to stratowulkan w południowej części Chile. Miała tu miejsce jedna z największych erupcji XX wieku. Góra przykryta jest lodowcem. Na szczycie znajduje się kaldera po dawnej erupcji.