
Abdülaziz – sułtan osmański w latach 1861–1876.

Abdülhamid I – sułtan z dynastii Osmanów od 1774 do 1789 roku. Syn Ahmeda III i następca brata, Mustafy III.

Abdülhamid II – sułtan Imperium Osmańskiego.

Abdülmecid I ; po arabsku: عبد المجيد الأول – sułtan Imperium osmańskiego, następca swego ojca Mahmuda II od 2 lipca 1839 roku. Podczas jego rządów doszło do rozwoju nacjonalizmu w kraju i wzrostu wpływów europejskich mocarstw.

Ahmed I – sułtan z dynastii Osmanów, panujący od 1603 do 1617 roku. Syn Mehmeda III, brat Mustafy I Szalonego, ojciec Osmana II, Murada IV i Ibrahima I.

Ahmed II – sułtan z dynastii Osmanów panujący w latach 1691-95.

Ahmed III – sułtan imperium osmańskiego w latach 1703-1730, czas jego rządów nazywany jest erą tulipanów.

Bajazyd I Błyskawica – sułtan osmański w latach 1389-1402.

Bajazyd II – sułtan osmański od 1481 do 1512 roku. Syn Mehmeda Zdobywcy i Greczynki Emine Gülbahar.
Ibrahim I – sułtan z dynastii Osmanów od 1640 r. do śmierci, syn Ahmeda I i Kösem, brat Osmana II i Murada IV, ojciec Mehmeda IV, Sulejmana II i Ahmeda II.

Mahmud I – sułtan Osmanów od roku 1730 aż do śmierci.

Mahmud II – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1808–1839. Syn sułtana Abdulhamida I.

Mehmed I – sułtan osmański od 1413, który zjednoczył imperium osmańskie po długoletniej wojnie domowej.

Mehmed II Zdobywca, محمد الفاتح – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1444–1446 i 1451–1481. Zasłynął jako zdobywca Konstantynopola. Odbudował miasto i uczynił je stolicą imperium osmańskiego.

Mehmed III – sułtan Imperium Osmańskiego z dynastii Osmanów panujący w latach 1595–1603. Syn sułtana Murada III i pochodzącej z Republiki Weneckiej sułtanki Safiye. Ojciec sułtanów Ahmeda I i Mustafy I Szalonego. Mehmed III urodził się w 1566, w ostatnich miesiącach panowania Sulejmana Wspaniałego. Obdarzono go przydomkami „Adli” i „Egri Fatihi”.

Mehmed IV – sułtan z dynastii Osmanów, panujący od roku 1648 do 1687.

Mehmed V – 35. sułtan Imperium Osmańskiego.

Mehmed VI, właśc. Mehmed Vahdettin lub Mehmed Vahideddin – ostatni sułtan Imperium Osmańskiego.

Murad I – sułtan z dynastii Osmanów panujący w latach 1362-1389. Był pierwszym władcą Osmanów, który używał tytułu sułtana.

Murad II – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1421-1444 i 1446-1451.

Murad III – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1574–1595. Ojciec Mehmeda III.

Murad IV – sułtan z dynastii Osmanów, panował w latach 1623–1640. Syn Ahmeda I i Kösem, władzę otrzymał po abdykacji swego stryja, Mustafy I Szalonego, który był niedorozwinięty umysłowo lub chory psychicznie. Brat Osmana II i Ibrahima I.

Murad V – sułtan Imperium Osmańskiego od 30 maja do 31 sierpnia 1876.

Mustafa I Szalony, ar. مصطفى الأول – sułtan z dynastii Osmanów, panował w okresie 1617–1618 i 1622–1623.

Mustafa II – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1695-1703.

Mustafa III – sułtan Imperium Osmańskiego w latach 1757-1774.

Mustafa IV – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1807–1808.

Orchan, także Orhan lub Urchan – władca z dynastii Osmanów panujący w latach ok. 1324 – 1362.

Osman I, osm. عُثمَان ʿUthmān – eponimiczny założyciel dynastii Osmanów, panujący w Imperium osmańskim od ok. 1299 do ok. 1324.

Osman II – sułtan Imperium Osmańskiego w latach 1618–1622.

Osman III – sułtan Imperium Osmańskiego w latach 1754–1757.

Selim III – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1789-1807.

Selim I Groźny (Okrutny) – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1512–1520. Nazywany Yavuz, co znaczy okrutny. Syn sułtana Bajazyda II. Ojciec Sulejmana Wspaniałego.

Selim II, Selim Opój, Selim Pijak – sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1566–1574. Rozpoczął erę słabych, niezdolnych militarnie i politycznie sułtanów. Ogromny wpływ na niego miała jego pierwsza żona, Nurbanu. Był najmniej zdolnym z rodzeństwa i nałogowo pił.

Sulejman Çelebi – sułtan osmański w latach 1402–1410.

Sulejman II – sułtan Imperium Osmańskiego od 1687 do 1691.

Sulejman Wspaniały – sułtan osmański w latach 1520–1566. Był synem Selima I Groźnego i Ayşe Hafsy (Hafizy).