WSchronisko PTT na Bałgatule – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości 1269 m n.p.m., w dolinie Czarnego Czeremoszu u podnóża Rotunduła w Górach Czywczyńskich. Obiekt powstał po 1935 roku i był prowadzony przez prowadzone przez stanisławowski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, a następnie przejęty przez oddział PTT w Kosowie. Został urządzony w budynku dawnej gajówki, przejętym od Fundacji hr. Aleksandra Skarbka. W 1937 schronisko dysponowało 30 łóżkami. Zostało zniszczone podczas II wojny światowej.
WSchronisko PTT w Burkucie – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone na we wsi Burkut w Czarnohorze na wys. 1013 m n.p.m. Powstało w 1930 lub 1935 roku z inicjatywy stanisławowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Był to niewielki obiekt, wskutek czego podjęto decyzję o wybudowaniu nowego, większego budynku, który oddano do użytku w 1939 roku, krótko przed wybuchem II wojny światowej. Obiekt został zniszczony podczas wojny.
WSchronisko PTT im. dra Mieczysława Orłowicza na Chomiaku – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone poniżej szczytu Chomiaka w Gorganach na wys. ok. 1400 m n.p.m.
WSchronisko PTT pod Doboszanką – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone poniżej szczytu Doboszanki w dolinie (klauzie) Zubrynki w Gorganach na wys. ok. 1040 m n.p.m. Obiekt został zbudowany w 1938 roku przez Oddział Stanisławowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Posiadał 20 łóżek, a maksymalnie mogło pomieścić 30 osób.
WSchronisko w dolinie Łomnicy (Jali) – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone w dolinie rzeki Łomnicy w Gorganach na wys. 750 m n.p.m. Zostało wybudowane w 1926 roku przez Oddział Lwowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Otwarcie obiektu nastąpiło 16 czerwca 1927 roku. Posiadało 20 łóżek, a maksymalnie mogło pomieścić 30 osób. W jadalni znajdowało się łącznie 14 stołów i stolików, a jej ściany ozdabiały fotografie, m.in. autorstwa Zygmunta Klemensiewicza. Stosowane w nazwie Jala oznacza ujście potoku.
WSchronisko PTT w Dolinie Majdańskiego Potoku (Małmanstal) zwane również schroniskiem pod Czarną Górą – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości 650 m n.p.m. w dolinie Majdańskiego Potoku na terenie osady Małmanstal w Bieszczadach Wschodnich. Obiekt powstał około 1930 roku na dzierżawionym terenie i był prowadzony przez oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Drohobyczu. W 1934 roku PTT ostatecznie wykupiło parcelę z budynkiem. W 1937 roku schronisko oferowało 23 miejsca noclegowe.
WSchronisko w dolinie Mołody – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone w dolinie rzeki Mołody w Gorganach na wys. 840 m n.p.m.
WSchronisko w dolinie Świcy – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone w dolinie rzeki Świcy w Gorganach na wys. 930 m n.p.m. Zostało wybudowane w 1932 roku przez Oddział Lwowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego według projektu inż. Tadeusza Soleckiego, kosztem 30.000 złotych. Otwarcie obiektu nastąpiło 16 października 1932 roku. Posiadało 21 łóżek, a maksymalnie mogło pomieścić 34 osoby. Obok schroniska wybudowano garaż, ponieważ można było do niego dojechać samochodem. Obiekt nie przetrwał II wojny światowej.
WSchronisko PTN w Klimcu – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości 800 m n.p.m. we wsi Klimiec w Bieszczadach Wschodnich.
WSchronisko AZS pod Kopilaszem (Kopiłaszem) – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, prowadzone przez Sekcję Narciarską Akademickiego Związku Sportowego w Warszawie. Położone było na wysokości 1450 m n.p.m. na Połoninie Berczeska, na północny wschód od szczytu Kopilasza, poniżej tzw. "drogi Mackensena". Obiekt powstał około 1937 roku i do wybuchu II wojny światowej najprawdopodobniej nie został zagospodarowany w całości. Oferował 25 miejsc noclegowych w siennikach (1937).
WHarcerskie Schronisko Turystyczne Kostrzyca – nieistniejące schronisko turystyczne wybudowane w 1935 roku na południowym stoku Kostrzycy w Czarnohorze.
WSchronisko pod Kukulem lub na Kukulu – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości ok. 1200 m n.p.m. pod szczytem Kukula (Kukuła) od strony Worochty w Czarnohorze. Jego właścicielem był Związek Osadników.
WSchronisko KPW w Ławocznem – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości 684 m n.p.m. we wsi Ławoczne w Bieszczadach Wschodnich. Brak jest informacji o dokładnej dacie powstania schroniska, na pewno istniało w 1937 roku. Prowadzone było przez lwowski oddział Kolejowego Przysposobienia Wojskowego. Mieściło się w budynku kolejowym i oferowało 40 miejsc noclegowych.
WSchronisko KTN im. Zygmunta Klemensiewicza na Maryszewskiej – nieistniejące schronisko turystyczne otwarte w 1937 roku na południowym stoku Wielkiej Maryszewskiej w Czarnohorze. Budynek stał 650 metrów od i 50 metrów poniżej przełęczy.
WSchronisko PTT na Masnym Prysłupie – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne prowadzone przez stanisławowski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, następnie prowadzone przez oddział PTT w Kosowie. Położone na wysokości 1534 m n.p.m., na południowym stoku Masnego Prysłupa w paśmie Połonin Hryniawskich. Obiekt został urządzony w 1935 roku i posiadał 16 łóżek (1937). Został zniszczony podczas II wojny światowej.
WSchronisko PTT na Połoninie Niżnej – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone w dolinie Zubrynki na wysokości 1000 m n.p.m. w Gorganach, na południowych stokach Doboszanki.
WSchronisko w Orowie – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości 765 m n.p.m. we wsi Orów w Bieszczadach Wschodnich.
WSchronisko PTN im. II Karpackiej Brygady Legionów Polskich na połoninie Pantyr – schronisko turystyczne, które było położone na połoninie Pantyr w Gorganach na wys. ok. 1120 m n.p.m.
WSchronisko UTKT "Płaj" na połoninie Płyśce – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone na połoninie Płyśce poniżej szczytu Grofy w Gorganach na wys. ok. 1425 m n.p.m. Zostało wybudowane w latach 1933–1935 przez Ukraińskie Towarzystwo Krajoznawczo-Turystyczne "Płaj" na gruntach Zarządu Dóbr Stołowych Metropolii greckokatolickiej we Lwowie. Wybudowano je w znacznej części w czynie społecznym, a architektura nawiązywała do stylu bojkowskiego. Schronisko służyło turystom w latach 1935–1939. Nie miało ono stałego gospodarza, na już w 1938 roku wymagało remontu. Najprawdopodobniej zostało zburzone podczas walk z oddziałami UPA.
WSchronisko PTN pod Pikujem – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości 1120 m n.p.m., na północnym stoku Ostrego Wierchu w Bieszczadach Wschodnich. Obiekt określanym był również następującymi mianami:schronisko pod Ostrym Wierchem, schronisko na Ruskim Pucie, schronisko pod Dżurowym Żołobem.
WSchronisko PTT w dolinie Popadyńca – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne prowadzone przez stanisławowski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Górach Czywczyńskich. Położone było w dolinie Popadyńca na wysokości około 1330 m n.p.m., na północno-wschodnich stokach Łostuna Wielkiego. Obiekt został urządzony w 1935 roku w budynku przejętym przez PTT od Fundacji hr. Aleksandra Skarbka, wykorzystywanym wcześniej przez geologów i dysponował 30 łóżkami (1937). Został zniszczony podczas II wojny światowej.
WSchronisko na Przełęczy Tatarskiej im. gen. Tadeusza Kasprzyckiego to nieistniejące już polskie schronisko turystyczne na Przełęczy Tatarskiej (Jabłonickiej) wybudowane w 1932 r. przez Oddział Stanisławowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.
WSchronisko PTT na Przełęczy Wyszkowskiej – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone na Przełęczy Wyszkowskiej (Toruńskiej) w Gorganach na wys. 940 m n.p.m. Obiekt powstał w 1935 roku z inicjatywy Oddziału Lwowskiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W chwili otwarcia nie był jeszcze w pełni wykończony – prace przy nim trwały aż do wybuchu II wojny światowej. Posiadał 12 łóżek, a maksymalnie mogło pomieścić 24 osoby. Obiekt nie przetrwał działań wojennych.
WSchronisko WKN w Rafajłowiej – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone na we wsi Rafajłowa w Gorganach na wys. 760 m n.p.m. Zostało wybudowane w 1937 roku przez Warszawski Klub Narciarski przy udziale dotacji Wydziału Turystyki Ministerstwa Komunikacji. Zostało poświęcone 17 lutego 1938 roku podczas Marszu Szlakiem II Brygady Legionów. Autorem projektu był Wacław Weker, a budynek wzniesiono w stylu huculskiej "grażdy". Obiekt posiadał 160 miejsc noclegowych, jadalnię, świetlicę, kuchnię główną i turystyczną. Był wyposażony w centralne ogrzewania, bieżącą zimną wodę i natryski z ciepłą wodą. Schronisko spłonęło pod koniec 1944 roku podczas walk polskiej partyzantki z Niemcami.
WSchronisko UWFiPW w Rozłuczu – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości 624 m n.p.m. we wsi Rozłucz w Górach Sanocko-Turczańskich. Obiekt powstał w latach 1930-1931 z inicjatywy Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Przemyślu. Jego poświęcenie miało miejsce w dniach 10-11 stycznia 1931 i było połączone z zawodami narciarskimi. Obiekt oferował 180 miejsc noclegowych (1937).
WSchronisko PTT na połoninie Ruszczyna – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone na połoninie Ruszczyna pod Sywulą w Gorganach na wys. 1420 m n.p.m. Zostało wybudowane w 1938 roku przez Oddział Lwowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego według projektu inż. Tadeusza Soleckiego. Posiadało 16 łóżek, a maksymalnie mogło pomieścić 30 osób.
WSchronisko PTN w Siankach – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone w Siankach na wysokości 840 m n.p.m. w Bieszczadach.
WSchronisko UWFiPW w Siankach – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone w Siankach na wysokości 840 m n.p.m. w Bieszczadach.
WSchronisko PTT na Skupowej – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości 1300 m n.p.m., na północny zachód od szczytu Skupowej na terenie przysiółka Bereźniak. Obiekt powstał w 1935 roku i był prowadzony przez oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Kosowie. Dysponował 20 łóżkami.
WDom Turystyczny LPT w Sławsku – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone w Sławsku w Bieszczadach Wschodnich na wysokości 600 m n.p.m. Właścicielem schroniska była Liga Popierania Turystyki.
WSchronisko KTN w Sławsku – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone w Sławsku w Bieszczadach Wschodnich na wysokości 600 m n.p.m. Właścicielem schroniska było Karpackie Towarzystwo Narciarzy z siedzibą we Lwowie.
WSchronisko AZS pod Smotrcem – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone na połoninie w kotle doliny poniżej szczytu Smotrca w Czarnohorze. Najprawdopodobniej już w 1900 roku istniał w tym miejscu obiekt noclegowy, natomiast schronisko Akademickiego Zrzeszenia Sportowego z Warszawy wybudowano w latach 1932-39. Było ono położone na wysokości około 1700 m n.p.m., co czyniło je najwyżej położonym schroniskiem w przedwojennej Polsce. Jego gospodarzem był Ludwik Ziemblic, będący jednocześnie pracownikiem polskiego wywiadu.
WSchronisko PTN na połoninie Steryszora – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone na połoninie na północnych stokach Czarnej Klewy, zwanej również Steryszorą w Gorganach na wys. ok. 1420 m n.p.m. Zostało wybudowane w 1935 roku przez Przemyskie Towarzystwo Narciarskie. Posiadało 23 łóżka, a maksymalnie mogło pomieścić 30 osób.
WSchronisko PTT na Trościanie – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości 1230 m n.p.m., na południowym stoku Trościana w Bieszczadach Wschodnich. Obiekt powstał w 1933 roku w dawnym domku myśliwskim firmy Bracia Groedel i był prowadzony przez oddział Drohobycko-Borysławski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Drohobyczu. Dysponował 30 miejscami noclegowymi.
WDworek Czarnohorski PTT w Worochcie – nieistniejące już schronisko turystyczne, położone w miejscowości Worochta w Czarnohorze. Powstało w 1895 roku, a jego właścicielem był Oddział Czarnohorski Towarzystwa Tatrzańskiego z siedzibą w Kołomyi, który zakupił teren wraz z oficyną i stajnią. Schronisko rozbudowano w 1897 roku. Podczas I wojny światowej w budynku stacjonowały wojska rosyjskie, które zniszczyły jego wyposażenie.
WSchronisko PTT im. Henryka Hoffbauera pod Howerlą zwane także schroniskiem na Zaroślaku, to nieistniejące już polskie schronisko turystyczne w Czarnohorze.
WDworek Czarnohorski PTT w Żabiem – nieistniejące już schronisko turystyczne, położone w miejscowości Żabie w Czarnohorze. Powstało w 1893 roku, kiedy Oddział Czarnohorski Towarzystwa Tatrzańskiego z siedzibą w Kołomyi wydzierżawił willę Fundacji Skarbkowskiej. Działało do I wojny światowej, kiedy to obiekt służył jako magazyn dla wojsk austriackich, a następnie umieszczono tam żydowskich uchodźców. W 1919 roku upłynął okres 30-letniej dzierżawy budynku; Towarzystwo nie zawarło umowy na kolejne lata. Budynek dawnego schroniska spłonął w 1936 roku.