WA’nyêmaqên – pasmo górskie w środkowych Chinach, w prowincji Qinghai, stanowiące przedłużenie wschodniego Kunlunu. Najwyższym szczytem jest Maqên Gangri. Przez północno-wschodnią część pasma przepływa rzeka Huang He.
WAłatau Dżungarski – pasmo górskie w Azji Centralnej, na pograniczu Kazachstanu i Chin, na zachód od Bramy Dżungarskiej. Góry rozciągają się na długości ok. 450 km, najwyższy szczyt (Besbaskan) ma wysokość 4464 m n.p.m. Zbudowane z łupków, wapieni i piaskowców oraz skał magmowych – granitów, sjenitów, porfirów. W najwyższych partiach występują lodowce. Charakterystycznym elementem są płytowe przestrzenie, tzw. syrty, występujące na różnych wysokościach. Dolne partie gór są pustynne i półpustynne, na wysokości 1200–2600 m n.p.m. na zboczach północnych rosną lasy i łąki, w wyższych piętrach – roślinność subalpejska i alpejska. W zachodniej części gór wydobywa się polimetale i antymon.
WAłatau Zailijski – pasmo górskie w Tienszanie, na granicy Kirgistanu i Kazachstanu, rozciągające się na długości ok. 400 km. Najwyższym szczytem jest położony w Kazachstanie Tałgar, wznoszący się na wysokość 4973 m n.p.m. U podnóża gór znajduje się miasto Ałmaty.
WBaltoro Muztagh – najwyższa grupa górska w paśmie Karakorum umiejscowiona pomiędzy przełęczami Old Muztagh Pass na zachodnim krańcu a Abruzzi Saddle na wschodnim. Jest częścią granicy pomiędzy Pakistanem a Chinami. Nazwa pochodzi od spływającego na południowy zachód lodowca Baltoro.Ośmiotysięczniki w paśmie Baltoro Muztagh:K2 - 8611 m n.p.m. Gaszerbrum I - 8068 m n.p.m. Broad Peak - 8047 m n.p.m. Gaszerbrum II - 8035 m n.p.m.
WBogda Shan – pasmo górskie we wschodnim Tienszanie, w regionie autonomicznym Sinciang, w zachodnich Chinach. Rozciąga się na długości ok. 300 km i ogranicza od północy Kotlinę Turfańską. Najwyższym szczytem jest Bogda Feng, który wznosi się na wysokość 5445 m n.p.m. Pasmo zbudowane jest głównie ze skał prekambryjskich i paleozoicznych. Dominuje alpejska rzeźba terenu. U podnóży przeważa krajobraz pustynno-stepowy. Na wysokości 1700–2900 m n.p.m. zbocza pokryte są łąkami i lasami iglastymi, wyżej – wysokogórskimi krzewami i łąkami alpejskimi. W najwyższych partiach występują wieczne śniegi i lodowce górskie.
WBrama Dżungarska – przełęcz między Ałatau Dżungarskim a górami Byrlyktau i Majłytau w Kazachstanie, przy granicy z Chinami. Znana ludom koczowniczym jako dogodne przejście pomiędzy Azją Środkową a Kazachstanem.
WKotlina Fergańska – wyżynna kotlina śródgórska w Azji Centralnej, między pasmami Tienszanu na północy a Ałajem i Górami Turkiestańskimi na południu, w dorzeczu Syr-darii, podzielona między Uzbekistan, Kirgistan i Tadżykistan. Rozciąga się na długości ok. 300 km i szerokości do 170 km. Zajmuje ok. 22 tys. km². Powierzchnia kotliny jest dosyć wyrównana i opada – ze wschodu na zachód – od 1000 m n.p.m. do 320 m n.p.m.
WGóry Akademii Nauk - pasmo górskie będące częścią Pamiru. Znajduje się w całości w Tadżykistanie. Jest to centralna część Pamiru. Pasmo ma długość 110 km. 24 szczyty przekraczają wysokość 6000 m. Najwyższym szczytem jest Szczyt Ismaila Samaniego, który osiąga 7495 m. Najniższą przełęczą jest Kamaloyak (Камалояк) na wysokości 4340 m.
WGóry Fergańskie – pasmo górskie w Tienszanie, w zachodnim Kirgistanie, rozciągające się na długości ok. 225 km, od Zbiornika Toktogulskiego do granicy z Chinami. Najwyższy szczyt ma wysokość 4940 m n.p.m. Występują lodowce górskie i złoża węgla kamiennego.
WGóry Kirgiskie – pasmo górskie w Tienszanie, w Kirgistanie i Kazachstanie. Rozciąga się na długości ok. 370 km, od jeziora Issyk-kul na wschodzie, do rzeki Tałas, w okolicach miasta Taraz na zachodzie. Najwyższy szczyt Alamüdün Zachodni ma wysokość 4875 m n.p.m. Powyżej granicy 3700 m n.p.m. znajdują się wieczne śniegi i lodowce górskie. Występują źródła mineralne.
WGóry Kuramińskie – pasmo górskie w zachodnim Tienszanie, na granicy Tadżykistanu i Uzbekistanu, stanowiące zachodnie przedłużenie Gór Czatkalskich. Rozciąga się na długości ok. 170 km i ogranicza od północnego zachodu Kotlinę Fergańską. Najwyższy szczyt ma wysokość 3769 m n.p.m. Pasmo zbudowane jest z łupków metamorficznych, piaskowców i granitów. Niższe partie porośnięte bylinami; w wyższych partiach występują suchorośla, orzechy włoskie, jałowce i kostrzewy.
WGóry Zarafszańskie – pasmo górskie w Hisaro-Ałaju, w Uzbekistanie i Tadżykistanie. Rozciąga się na długości ok. 370 km. Najwyższym szczytem jest znajdujący się w Tadżykistanie Czimtarga, sięgający 5489 m n.p.m. W górach występują lodowce górskie, a w zachodniej części kras.
WHelan Shan – pasmo górskie w północnych Chinach, na północny zachód od miasta Yinchuan, na granicy regionów Mongolia Wewnętrzna i Ningxia. Rozciąga się na długości ponad 250 km i oddziela zachodnią część zakola Huang He od pustyni Ałaszan. Najwyższy szczyt wznosi się na wysokość 3556 m n.p.m. Pasmo zbudowane jest z prekambryjskich gnejsów oraz paleozoicznych wapieni i łupków. Zbocza pasma są strome i silnie rozczłonkowane. U podnóży dominuje krajobraz pustynny, zaś w wyższych partiach – stepowy. Na stokach północnych i północno-zachodnich występują lasy iglaste.
WHoh Xil Shan – pasmo górskie w południowo-zachodnich Chinach, w centralnej części Kunlunu. Rozciąga się na długości ponad 700 km i wznosi się ze wschodu na zachód. Najwyższy szczyt (Gangzhari) osiąga wysokość 6305 m m.p.m. Pasmo składa się z wielu oddzielnych masywów, które charakteryzują się płaskimi szczytami. W wysoko położonych równinach między masywami znajdują się liczne jeziora słone. W części zachodniej i centralnej pasma występują także lodowce górskie. Dominuje krajobraz chłodnej pustyni wysokogórskiej.
WKaratau – pasmo górskie w południowym Kazachstanie.
WKotlina Kaszgarska, Kotlina Tarymska – kraina geograficzna w Azji Centralnej, w zachodniej części Chin. Powierzchnia ok. 1 mln km².
WKüngej Ałatau – pasmo górskie w Tienszanie, w Kirgistanie i Kazachstanie. Rozciąga się na długości ok. 275 km, ograniczając od północy Kotlinę Issykulską z jeziorem Issyk-kul. Najwyższy szczyt ma wysokość 4771 m n.p.m. W wyższych partiach gór występują lodowce górskie.
WMugodżary – niski łańcuch górski w Kazachstanie. Stanowi południowe przedłużenie Uralu.
WNizina Turańska – rozległa nizina w zachodniej części Azji Centralnej.
WNurota (Nuratau) – pasmo górskie w Hisaro-Ałaju, we wschodnim Uzbekistanie, stanowiące północno-zachodnie przedłużenie Gór Turkiestańskich. Pasmo rozciąga się na długości ok. 170 km, wchodząc na zachodzie w pustynię Kyzył-kum. Najwyższy szczyt ma wysokość 2169 m n.p.m.. W wyższych partiach występują stepy.
WOqtov – pasmo górskie we wschodnim Uzbekistanie, pomiędzy pasmem Nurota na północy a rzeką Ak-darią na południu. Graniczy od zachodu z pustynią Kyzył-kum. Najwyższy szczyt osiąga 2006 m n.p.m..
WPamir – łańcuch górski w Azji Centralnej; węzeł orograficzny, z którego rozchodzą się góry Hindukusz, Karakorum, Kunlun i góry systemu ałajskiego, łączącego się z Tienszanem. Przeważająca część Pamiru leży w Tadżykistanie, skrajne części zaś w Chinach i Afganistanie. Region tworzy nieregularny czworobok ograniczony od północy Kotliną Ałajską, od wschodu Górami Kaszgarskimi, od południa grzbietem Hindukuszu, a od zachodu doliną rzeki Pandż. Najwyższym szczytem Pamiru jest położony w Tadżykistanie Szczyt Ismaila Samaniego, który osiąga wysokość 7495 m n.p.m..
WPogórze Kazachskie, do 2005 Pogórze Kazaskie – obszar wyżynno-górski w Kazachstanie.
WTarbagataj – pasmo górskie w centralnej Azji, na granicy Kazachstanu i Chin.
WTerskej Ałatoo – pasmo górskie w Tienszanie, we wschodnim Kirgistanie, ograniczające od południa Kotlinę Issykulską z jeziorem Issyk-kul. Rozciąga się na długości ok. 375 km i szerokości ok. 40 km. Najwyższy szczyt, Karakoł, ma wysokość 5216 m n.p.m.. Stoki południowe są łagodne, północne zaś strome i wysokie, rozcięte wąskimi dolinami. Góry zbudowane są głównie z granitów, łupków metamorficznych i wapieni. Występują lodowce górskie.
WTienszan, Tien-szan – łańcuch górski w Azji Centralnej, na pograniczu Kazachstanu, Uzbekistanu, Kirgistanu i Chin. Długość łańcucha wynosi około 2500 km, najwyższym szczytem jest Szczyt Zwycięstwa.
WKotlina Turfańska – bezodpływowa kotlina pochodzenia tektonicznego położona w zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang, we wschodnim Tienszanie, między pasmami Bogda Shan na północy i Qoltag na południu. Rozciąga się na długości ok. 200 km i szerokości do 70 km. Dno kotliny leży 154 m p.p.m., brzegi jej zaś znajdują się ponad 1000 m n.p.m. Kotlina Turfańska jest rowem tektonicznym utworzonym w trzeciorzędzie, w fazie silnych dyslokacji, które ogarnęły Tienszan w orogenezie alpejskiej. Panuje tu klimat kontynentalny, skrajnie suchy, z bardzo gorącym latem i chłodną zimą. Głównym miastem kotliny jest oaza Turfan.
WGóry Turkiestańskie – część systemu górskiego Hisaro-Ałaju, w Uzbekistanie, Tadżykistanie i Kirgistanie; ograniczają od południowego zachodu Kotlinę Fergańską. Rozciągają się równoleżnikowo na długości 340 km. Najwyższy szczyt (Askały) osiąga 5621 m n.p.m. Góry zbudowane z dolnopaleozoicznych piaskowców i łupków. Na zboczach północnych występują zarośla jałowca, w zapadliskach – łąki, zbocza południowe prawie zupełnie pozbawione roślinności. W górnych partiach występują lodowce. W północnej części znajdują się złoża węgla brunatnego (Sülüktü) i rtęci (Chajdarkan).
WWachsz – pasmo górskie w Tadżykistanie rozciągające się na długości ok. 80 km wzdłuż środkowego biegu rzeki Wachsz. Najwyższy szczyt osiąga 3141 m n.p.m. Pasmo zbudowane z piaskowców, wapieni, zlepieńców i iłów. Przeważa roślinność efemeryczna, charakterystyczna dla obszarów półpustynnych i stepowych.
WWandż – pasmo górskie w zachodnim Pamirze, w Tadżykistanie. Rozciąga się od południowego krańca Gór Akademii Nauk do rzeki Pandż, między rzekami Wandż i Jazgulom. Ma ok. 85 km długości. Wysokość przekracza 5000 m n.p.m. Pasmo zbudowane z granitów, piaskowców i zlepieńców. Zbocza są strome, poprzecinane wąwozami. Stoki porośnięte jałowcem i krzewami. Powyżej 4000 m n.p.m. występują lodowce górskie.
WWyżyna Mongolska – wyżyna w środkowej Azji na terytorium Mongolii i północnych Chin. Na wschodzie graniczy z Wielkim Chinganem, na południu z górami Qilian Shan, na zachodzie z kotlinami Kaszgarską i Dżungarską, a na północy z górami południowej Syberii. Jej powierzchnia wynosi około 3 mln km².
WKotlina Zajsańska – kotlina śródgórska w Chinach i Kazachstanie, ograniczona od północy południową częścią Ałtaju oraz pasmami Tarbagataj i Saur od południa. Najniżej położonym punktem kotliny jest jezioro Zajsan, najwyżej położone punkty znajdują się na wysokości 900–1000 m n.p.m. Kotlina zbudowana jest z kenozoicznych piasków rzecznych i jeziornych oraz gliny. Dominuje krajobraz półpustynny. Wody rzek spływających z okolicznych gór są używane do nawadniania pól uprawnych. W delcie Czarnego Irtyszu występują pastwiska i lasy łęgowe.