
Walter Arndt – niemiecki zoolog i lekarz.

Ludwig August Theodor Beck – generał pułkownik Wehrmachtu, szef Sztabu Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych na początku rządów partii nazistowskiej w Niemczech, jeden z twórców Wehrmachtu.

Eugen Anton Bolz – niemiecki prawnik, polityk katolickiej partii Centrum, poseł do Reichstagu, w 1919–1920 członek Zgromadzenia Narodowego, członek wirtemberskiego Landtagu (1913–1933), minister sprawiedliwości (1919–1924), minister spraw wewnętrznych (1924–1933) a także prezydent Landu Wirtembergia (1928–1933). Opozycjonista, aktywnie zaangażowany w antynazistowską działalność konspiracyjną, m.in. w przypadku powodzenia zamachu z 20 lipca 1944 na Adolfa Hitlera, miał objąć stanowisko ministerialne w strukturach nowego rządu Carla Friedricha Goerdelera. Aresztowany, skazany na śmierć przez nazistowski Trybunał Ludowy, stracony w więzieniu Plötzensee.

Dietrich Bonhoeffer, Dieter Bonhoeffer – niemiecki duchowny ewangelicki, teolog i działacz antynazistowski. Po nieudanym zamachu na Hitlera z dnia 20 lipca 1944 wraz z innymi działaczami ruchu oporu uwięziony i po procesie przed trybunałem doraźnym stracony na dwa tygodnie przed wyzwoleniem obozu KL Flossenbürg przez Amerykanów.

Wilhelm Franz Canaris – admirał niemiecki, szef wywiadu i kontrwywiadu wojskowego Abwehry od 1935 do 1944 roku, wysoki dygnitarz III Rzeszy, a zarazem przeciwnik polityki Adolfa Hitlera, wieloletni członek tajnej antyhitlerowskiej organizacji Czarna Orkiestra. Był monarchistą, zdeklarowanym antykomunistą i członkiem Freikorps.

Alfred Delp – niemiecki teolog i jezuita, opozycjonista w okresie III Rzeszy związany z Kręgiem z Krzyżowej.

Hans von Dohnányi – wysoki funkcjonariusz Abwehry, radca sądowy, członek tajnej organizacji Czarna Orkiestra, przeciwnik narodowego socjalizmu.

Johann Georg Elser – niemiecki stolarz, socjalista i przeciwnik nazizmu, jeden z najbardziej znanych samotnych zamachowców na Adolfa Hitlera.

Erich Fellgiebel – generał niemiecki, szef wydziału łączności niemieckiego Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych i szef relacji łączności w Naczelnym Dowództwie Wehrmachtu, uczestnik spisku na życie Hitlera z 20 lipca 1944, za udział w spisku skazany na karę śmierci i stracony.

Carl Friedrich Goerdeler – konserwatywny polityk niemiecki.

Hans-Bernd August Gustav von Haeften – niemiecki prawnik oraz członek niemieckiego ruchu oporu przeciwko Adolfowi Hitlerowi.

Werner Karl von Haeften – niemiecki oficer, porucznik Wehrmachtu. Opozycjonista, aktywnie zaangażowany w antynazistowską działalność konspiracyjną, uczestnik spisku na życie Adolfa Hitlera, znanego jako zamach 20 lipca.

Paul von Hase – generał niemiecki, uczestnik I wojny światowej i II wojny światowej, członek ruchu oporu, uczestnik spisku na życie Hitlera z 20 lipca 1944, za udział w którym został skazany na karę śmierci i stracony.

Ulrich von Hassell – niemiecki dyplomata w okresie II wojny światowej. Należał do niemieckiego antyhitlerowskiego ruchu oporu. Za domniemany udział w zamachu na Hitlera został skazany na śmierć.

Helmuth Hübener – niemiecki nastolatek, najmłodsza ofiara nazistowskiego Volksgerichtshofu, skazany na karę śmierci za rozpowszechnianie ulotek o treści antywojennej.

Julius Leber, także Jules Leber – niemiecki polityk Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, poseł do Reichstagu (1924–1933), dziennikarz, redaktor naczelny socjaldemokratycznego dziennika “Lübecker Volksbote” (1921-1933), członek Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold.

Albrecht Ritter Mertz von Quirnheim – oficer niemiecki w stopniu pułkownika, jeden z członków i głównych organizatorów ruchu oporu przeciwko reżimowi hitlerowskiemu.

Helmuth James Graf von Moltke – niemiecki prawnik wojskowy, założyciel organizacji „Krąg z Krzyżowej”.

Friedrich Olbricht − generał niemiecki.

Hans Paul Oster – niemiecki generał, wiceszef Abwehry i bliski współpracownik Wilhelma Canarisa, jedna z czołowych postaci Widerstandu - niemieckiego ruchu oporu w latach 1938-1943, członek tajnej organizacji antyhitlerowskiej Schwarze Kapelle.

Johannes Popitz – pruski minister finansów, członek opozycji antyhitlerowskiej w III Rzeszy w okresie II wojny światowej.

Sophie Scholl, właśc. Sophia Magdalena Scholl – niemiecka działaczka antynazistowskiego ruchu oporu w czasach III Rzeszy.

Friedrich-Werner von der Schulenburg – niemiecki dyplomata. Ambasador Niemiec w Persji (1922–1931), Rumunii (1931–1934) i ZSRR (1934–1941).

Fritz-Dietlof hrabia von der Schulenburg – niemiecki prawnik i urzędnik; arystokrata; członek NSDAP i oficer Wehrmachtu; opozycjonista antyhitlerowski związany z Kręgiem z Krzyżowej; obok Clausa von Stauffenberga główny organizator zamachu stanu z 20 lipca 1944 roku. W latach 1939–1940 zastępca nadprezydenta niemieckiej prowincji Śląsk.

Claus Philipp Maria Schenk Graf von Stauffenberg – oficer niemiecki (pułkownik), szef sztabu armii rezerwowej. Należał do grupy spiskowców, którzy zaplanowali i zrealizowali nieudany zamach na życie Hitlera 20 lipca 1944 w kwaterze führera koło Kętrzyna na Mazurach. Stauffenberg podłożył bombę w baraku, w którym odbywała się narada wyższych dowódców Wehrmachtu z udziałem Hitlera. Wybuch bomby jedynie lekko zranił Hitlera, a Stauffenberg został tego samego dnia aresztowany i rozstrzelany.

Hellmuth Stieff – niemiecki generał w czasie II wojny światowej, inicjator zamachu na Adolfa Hitlera.

Carl-Heinrich von Stülpnagel – niemiecki generał, uczestnik spisku na życie Hitlera z 20 lipca 1944, za udział w spisku skazany na karę śmierci i stracony.

Elisabeth Adelheid Hildegard von Thadden – niemiecka działaczka podziemia antyhitlerowskiego, stracona na mocy wyroku hitlerowskiego sądu.

Adam von Trott zu Solz – niemiecki prawnik oraz dyplomata, przeciwnik rządów nazistowskich.

Erwin von Witzleben niemiecki feldmarszałek.

Peter Graf Yorck von Wartenburg – niemiecki prawnik i urzędnik. Współzałożyciel antyhitlerowskiego Kręgu z Krzyżowej i jeden z liderów zamachu z 20 lipca 1944.