WArctocyon ("niedźwiedziopies") – rodzaj wymarłych ssaków prakopytnych żyjących we wczesnym i późnym paleocenie około 60 milionów lat temu.
WBarylambda – rodzaj wymarłego ssaka ze środkowego i późnego paleocenu, dobrze znanego ze szczątków zachowanych w Ameryce Północnej. Była zwierzęciem pięciopalczastym stopochodnym. Znane są 3 gatunki. Barylambda wyginęła w późnym paleocenie wraz z pojawieniem się jej większego, bardziej rozwiniętego krewniaka, pantodonta Coryphodona.
WBisonalveus browni - gatunek wymarłego ssaka z rodziny Pentacodontidae. Był prawdopodobnie spokrewniony z dzisiejszym pangolinem.
WCarodnia – wymarły rodzaj ssaka z grupy południowoamerykańskich kopytnych Meridiungulata obejmujący gatunki zamieszkujące tereny obecnej Brazylii, Argentyny i Peru od epoki paleocenu do wczesnego eocenu. Carodnia należy do rzędu Xenungulata, obejmującego też Etayoa i Notoetayoa.
WCarpolestes – wymarły rodzaj przypominającego naczelne ssaka z rzędu Plesiadapiformes żyjącego w późnej epoce paleoceńskiej w Ameryce Północnej. Pojawił się około 58 milionów lat temu. Wyróżnia się 4 gatunki, które zdają się tworzyć jedną linię ewolucyjną. Najwcześniejszy z nich to Carpolestes dubius, uważany za przodka gatunku typowego Carpolestes nigridens. Z tego ostatniego z kolei wyewoluował najpóźniejszy z gatunków tego rodzaju, Carpolestes simpsoni.
WCatopsalis – rodzaj wymarłego ssaka żyjącego w paleocenie na terenie Ameryki Północnej. Niektóre kanadyjskie szczątki mogą pochodzić z późnej kredy. Był to duży przedstawiciel grupy wieloguzkowców, z których większość nie dorównywała mu rozmiarami.
WChriacus – wymarły prehistoryczny ssak z grupy prakopytnych żyjący 63 miliony lat temu.
WDisaccus – rodzaj prymitywnego drapieżnego kopytnego o rozmiarach szakala czy kojota. Zamieszkiwał Azję w środkowym paleocenie, stamtąd się też wywodził, lecz rozprzestrzenił się na takie tereny, jak Europa czy Ameryka Północna. Skamieniałe pozostałości z Europy sugerują, że był palcochodny, jak jego krewni Sinonyx czy Pachyaena. Siostrzanym rodzajem jest dużo większy Ankalagon.
WEctoconus – wymarły ssaki wielkości owcy należący do prakopytnych, zamieszkiwał dzisiejszą Amerykę Północną w wczesnym paleocenie. Należy do tzw. fauny z Puercan. Gatunek Ectoconus ditrigonus, znaleziono w USA, a dokłądniej w Nowym Meksyku, uważa się nawet za najlepiej poznanego przedstawiciela tej fauny.
WEritherium azzouzorum – najstarszy znany przodek trąbowców, do których należą też znane słonie. Zwierzę to znalazł w okolicach Casablanki w Maroku lokalny amator skamieniałości, które do badań przejął Emmanuel Gheerbrant z Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu który je opisał, zaklasyfikował i nazwał.
WPhosphatherium – wymarły gatunek prymitywnych trąbowców, żyjący w paleocenie i eocenie, 56 milionów lat temu w północnej Afryce.
WHapalodectes – rodzaj przypominającego wydrę mezonycha z późnego paleocenu i wczesnego eocenu. Pozostałości odnaleziono w eoceńskich warstwach w Wyoming, ale rodzaj pochodzi z Mongolii, gdzie najstarszy gatunek, H. dux, został znaleziony w późnopaleoceńskiej formacji Naran Bulak. Zasugerowano pokrewieństwo tego rodzaju z prawaleniami z powodu podobieństw w anatomii czaszki i zębów.
WJiangxia – rodzaj mezonycha zamieszkującego dzisiejsze Chiny w górnym paleocenie. Prawdopodobnie był spokrewniony z takimi rodzajami, jak Pachyaena czy też Hessolestes.
WOxyaena – wymarły rodzaj ssaków pradrapieżnych zwanych także kreodontami (Creodonta).
WPachyaena – rodzaj silnie zbudowanego ssaka z wymarłego rzędu Mesonychia. Posiadał proporcjonalnie krótkie łapy. Pochodził z Azji, jego gatunki rozprzestrzeniły się też po Ameryce Północnej i Europie. Żył w paleocenie i wczesnym eocenie.
WPantolambda – wymarły rodzaj ssaka żyjącego w środkowym paleocenie.
WProtungulatum − rodzaj wymarłego ssaka z kladu Eutheria o niepewnej pozycji filogenetycznej, żyjącego pod koniec późnej kredy i w paleocenie. Żył na obszarach dzisiejszych Stanów Zjednoczonych i Kanady.
WPsittacotherium – rodzaj wymarłego ssaka zaliczanego do rzędu Cimolesta. Zamieszkiwał on tereny dzisiejszej Ameryki Północnej we wczesnym paleocenie.
WPtilodus – rodzaj ssaka z rzędu wieloguzkowców, należącego do rodziny Ptilodontidae. Żył w paleocenie na terenie Ameryki Północnej.
WPurgatorius – rodzaj kopalnego ssaka łożyskowego o niepewnej pozycji filogenetycznej, osiągającego rozmiary małego szczura.
WTeniolabis (Taeniolabis) – wymarły rodzaj ssaka z rzędu wieloguzkowców (Multituberculata), należący do rodziny Taeniolabididae.
WTrigonostylops − rodzaj wymarłego ssaka z rzędu astrapoteriów, z rodziny Trigonostylopidea, zamieszkującego tereny Argentyny w późnym paleocenie i wczesnym eocenie. Trigonostylops mierzył ok. 1,5 m długości.
WYangtanglestes – przypominający łasicę rodzaj odnalezionego w Chinach ssaka wymarłego już rzędu Mesonychia. Jest to najwcześniejszy znany nam przedstawiciel tej grupy, pojawił się bowiem już we wczesnym paleocenie. Pochodziły od niego takie żyjące razem z nim rodzaje, jak Dissacus, Sinonyx oraz Jiangxia.