W

Królowie Jerozolimy – chrześcijańscy władcy Królestwa Jerozolimskiego utworzonego podczas pierwszej krucjaty w 1099 r. Przestało ono istnieć w 1291 r. po upadku Akki.

W

Amalryk I – hrabia Jafy i Aszkelonu, król Jerozolimy (1163-1174).

W

Amalryk II de Lusignan – król Cypru 1194-1205, król Jerozolimy 1198-1205.

W

Baldwin I z Boulogne – hrabia Edessy (1098–1100) i król Jerozolimy (1100–1118).

W

Baldwin z Le Bourg, przez większą część życia nazywany Baldwinem II z Edessy – lotaryński rycerz, uczestnik I wyprawy krzyżowej, hrabia Edessy (1100–1118) i król Jerozolimy (1118–1131). Kuzyn Baldwina z Boulogne, po którym odziedziczył oba te stanowiska. Z racji bycia suzerenem wszystkich państw łacińskich na Bliskim Wschodzie dwukrotnie sprawował funkcję regenta Księstwa Antiochii i jednokrotnie – regenta Hrabstwa Edessy (1122–1123). Jedna z czołowych postaci w historii krucjat.

W

Baldwin III – król Jerozolimy (1143—1163).

W

Baldwin IV Trędowaty – król jerozolimski od 1174 roku.

W

Baldwin V Dziecię – król Jerozolimy (1185-1186).

W

Fryderyk II, niem. Friedrich II. – król Sycylii od 1198, król Rzymian (Niemiec) od 1212, książę Szwabii od 1212 do 1216, Święty Cesarz Rzymski od 1220 i król Jerozolimy od 1225 do 1228, z dynastii Hohenstaufów.

W

Fulko V Młody – hrabia Maine i Andegawenii (1109-1131), król Jerozolimy (1131-1143), syn hrabiego Andegawenii Fulka IV i Bertrady, córki Szymona I, pana de Montfort.

W

Gwidon z Lusignan, Guy de Lisignan – regent, później król Jerozolimy (1186-1192), a następnie Cypru (1192–1194).

W

Henryk II Cypryjski, Henryk II de Poitiers-Lusignan – król Cypru (1285–1324) i ostatni król Królestwa Jerozolimskiego (1285–1291).

W

Henryk II – hrabia Szampanii od 1181 r., niekoronowany władca Królestwa Jerozolimskiego od 1192 r..

W

Hugo III Cypryjski, Hugo III de Poitiers-Lusignan – syn Izabeli de Lusignan i Henryka z Antiochii. Król Cypru w latach 1267-1284 oraz regent i następnie król Jerozolimy (1268-1284) – jako Hugo I.

W

Jan I Cypryjski, Jan I de Poitiers-Lusignan – król Cypru i król Jerozolimy w latach 1284-1285.

W

Jan z Brienne – król Jerozolimy w latach 1210–1212, ostatni cesarz łaciński w latach 1231– 1237.

W

Karol I Andegaweński, fr. Charles Ier d’Anjou, it. Carlo I d’Angiò – król Sycylii, Neapolu, Jerozolimy i Albanii, książę Achai, hrabia Andegawenii, Maine, Prowansji i Forcalquier, syn króla Francji Ludwika VIII Lwa i Blanki Kastylijskiej, córki króla Alfonsa VIII Szlachetnego. Jego starszymi braćmi byli król Ludwik IX Święty, hrabia Robert I d’Artois i Alfons z Poitiers.

W

Karol I Wojownik – książę Sabaudii i Piemontu, hrabia Aosty i Maurienne 1482-1490, tytularny król Cypru i Jerozolimy 1485-1490, margrabia Saluzzo 1487 – 1490.

W

Karol II Andegaweński, zwany Kulawym – król Sycylii i Neapolu, tytularny król Jerozolimy. Syn króla Neapolu i Sycylii Karola I Andegaweńskiego i Beatrycze, córki hrabiego Prowansji – Rajmunda Berengara IV.

W

Karol II Jan Amadeusz – książę Sabaudii i Piemontu, hrabia Aosty i Maurienne 1490-1496, tytularny król Cypru i Jerozolimy 1490-1496, margrabia Saluzzo 1490-1496. Faktycznym władcą była jego matka Blanka.

W

Konrad IV, Konrad Hohenstaufen, – jako Konrad II był królem Jerozolimy od 1228 do 1254. Jako Konrad IV był królem Niemiec w latach 1237-1254. Jako Konrad I był królem Sycylii w latach 1250-1254.

W

Konrad z Montferratu – przez krótki czas władca Królestwa Jerozolimskiego w 1192 roku.

W

Konradyn von Hohenstaufen, znany także jako pretendent do tronu niemieckiego jako Konrad V Młody – książę Szwabii, niekoronowany król Jerozolimy w latach 1254-1268, król Sycylii.