
Acotango lub Cerro Acotango – najwyższy szczyt na granicy Boliwii i Chile. Należy do grupy Nevados de Quimsachata, do której należą też Humarata i Cerro Capurata. Stratowulkan jest dość mocno wyerodowany, ale wycieki lawy na północnym zboczu świadczą o tym, że morfologicznie jest dość młody.

Ancohuma – jeden z dwóch szczytów w masywie wulkanicznym w Cordillera Real, w Boliwii, 6 427 m n.p.m..

Cabaray – nieczynny stratowulkan w boliwijskich Andach. Leży między dwoma innymi wulkanami Isluga i Tata Sabaya, niedaleko granicy z Chile.

Cerro Michincha – stratowulkan na granicy Boliwii i Chile. Na wschód od niego leży Olca. Jedyną zarejestrowaną erupcją była ta z lat 1865-1867.

Irruputuncu – stratowulkan na granicy między Chile a Boliwią. Szczyt nie jest wybitny, ponieważ otoczony jest gruzem po licznych erupcjach. Na szczycie znajdują się dwa kratery. W 1995 r. miała miejsce pierwsza odnotowana erupcja.

Macizo de Larancagua to stratowulkan w boliwijskich Andach.

Licancabur – symetryczny stratowulkan w południowej części granicy Chile i Boliwii.

Nevado Anallajsi – stratowulkan w boliwijskich Andach.
Olca – stratowulkan na granicy Chile i Boliwii. Leży między Cerro Minchincha, a Parumą. Ostatnia zarejestrowana erupcja miała miejsce ok. 1865 r.

Macizo de Pacuni – stratowulkan w boliwijskich Andach.

Parinacota – stratowulkan na granicy chilijsko-boliwijskiej. Ostatnia erupcja Parinacoty miała miejsce ok. 230 r. n.e. ± 300 lat. Około 8000 lat temu erupcja spowodowała lawinę o objętości 6 km³. Ta lawina zablokowała niektóre odpływy wody w okolicy, przez co powstało jezioro Chungará.

Paruma – stratowulkan leżący na granicy Boliwii i Chile. Na zachód od niego leży wulkan Olca, a starszy wulkan Cerro Paruma leży na wschód. Ostatnio wulkan ten był aktywny w latach 1865-1867.

Patilla Pata – stratowulkan w boliwijskich Andach, w pobliżu granicy z Chile.

Payachata lub Paya Chata – kompleks dwóch potencjalnie aktywnych wulkanów na granicy Boliwii i Chile. Położone są bezpośrednio na północ od jeziora Chungará. Kompleks zawiera dwa wierzchołki: Pomerape na północy i Parinacotę na południu. Na boliwijskiej stronie wulkany znajdują się w departamencie Oruro w prowincji Sajama. Na chilijskiej stronie leżą w regionie Arica y Parinacota w prowincji Parinacota.

Pomerape – stratowulkan leżący na granicy boliwijsko-chilijskiej. Należy do grupy Nevados de Payachata razem z wulkanem Parinacota, leżącym na południe od niego. Wulkan uformował się w epoce plejstocenu. Ostatnia erupcja miała miejsce około 290 r. n.e ± 300 lat. Podawana wysokość szczytu różni się w zależności od źródła i waha się od ok. 6200 m n.p.m. do 6348 m n.p.m.

Sajama – szczyt w Andach, w południowo-zachodniej Boliwii, w departamencie Oruro. Jest najwyższym wierzchołkiem tego państwa. Wznosi się na wysokość 6542 m n.p.m. Jest wygasłym stratowulkanem. Po raz pierwszy zdobyty w 1939 roku przez Piero Ghiglione i Josepha Prema. Góra znajduje się w Parku Narodowym Sajama, około 16–24 kilometrów od granicy z Chile i około 290 km od stolicy kraju, La Paz.

Tata Sabaya – stratowulkan w boliwijskich Andach. Leży niedaleko wulkanu Cabaray. W 1995 r. wulkan wykazywał pewną aktywność, jednak do erupcji nie doszło.