W

Albrecht Fryderyk Hohenzollern – syn księcia Albrechta i Anny Marii Brunszwickiej; książę pruski w latach 1568-1578. Ostatni Hohenzollern z linii pruskiej.

W

Albrecht Hohenzollern, niem. Albrecht von Brandenburg-Ansbach – ostatni wielki mistrz zakonu krzyżackiego przed sekularyzacją państwa zakonnego, w latach 1511–1525. Wystąpił z niego razem ze znaczną liczbą innych rycerzy, co praktycznie zakończyło działalność zakonu w Prusach. 10 kwietnia 1525 złożył hołd lenny królowi Polski Zygmuntowi Staremu w Krakowie i od tego czasu, aż do śmierci w 1568 r. sprawował władzę książęcą w dawnym państwie zakonnym przemianowanym na Prusy Książęce, kanonik gnieźnieński.

W

Fryderyk I Hohenzollern – od 1688 roku elektor Brandenburgii z dynastii Hohenzollernów, od 1701 roku pierwszy pruski król, jako Król w Prusach.

W

Fryderyk II Wielki, niem. Friedrich II von Hohenzollern – król Prus w latach 1740–1786. Pod jego rządami Prusy stały się jednym z najpotężniejszych państw europejskich.

W

Fryderyk III, urodzony jako Friedrich Wilhelm Nikolaus Karl von Hohenzollern – cesarz niemiecki i król Prus, wolnomularz, dowódca wojskowy w stopniu feldmarszałka. Panował jedynie 99 dni, od 9 marca do 15 czerwca 1888. Zmarł na zapalenie płuc niedługo po wykonanej tracheotomii z powodu raka krtani pod postacią tzw. guza Ackermana.

W

Fryderyk Wilhelm – elektor brandenburski i książę pruski z dynastii Hohenzollernów, nazwany Wielkim Elektorem.

W

Fryderyk Wilhelm I – od 1713 roku król w Prusach i elektor Brandenburgii, twórca militarnej potęgi Prus.

W

Fryderyk Wilhelm II, niem. Friedrich Wilhelm II von Hohenzollern – król pruski i elektor brandenburski od 1786 jako bratanek i następca Fryderyka II Wielkiego, wolnomularz.

W

Fryderyk Wilhelm III – z dynastii Hohenzollernów, król pruski od 1797 r.

W

Fryderyk Wilhelm IV – król Prus od 1840 z dynastii Hohenzollernów.

W

Jan Zygmunt Hohenzollern – elektor brandenburski 1608–1620, regent księstwa pruskiego 1608–1618, książę pruski 1618–1620. Syn elektora brandenburskiego Joachima Fryderyka.

W

Jerzy Wilhelm Hohenzollern – od 1620 r. władca państwa Brandenburgia-Prusy, jako elektor brandenburski i książę pruski.

W

Wilhelm I Hohenzollern, urodzony jako Wilhelm Friedrich Ludwig von Preußen – regent, a później król Prus w latach 1861–1888 z dynastii Hohenzollernów, prezydent Związku Północnoniemieckiego w latach 1867–1871, a od 1871 cesarz niemiecki. Współtwórca II Rzeszy Niemieckiej. Wilhelm był drugim synem króla Fryderyka Wilhelma III Pruskiego i królowej Luizy z dynastii meklemburskiej.

W

Wilhelm II – ostatni niemiecki cesarz i król Prus, przedstawiciel dynastii Hohenzollernów. Honorowy Großadmiral Kaiserliche Marine. Jego panowanie charakteryzowało się militaryzmem i dążeniem do uczynienia z Niemiec światowej potęgi. Po zakończeniu I wojny światowej abdykował i osiadł w Holandii.