W

Topografia – dział geografii zajmujący się badaniem kształtu i rysów (cech) powierzchni Ziemi lub innych planet, księżyców.

W

Batymetria – dział hydrologii zajmujący się pomiarami głębokości cieków i zbiorników wodnych.

W

Granicą kultur – w dyscyplinach orientacji terenowej nazywa się linię oddzielającą obszary, na których znajdują się różne formacje roślinne.

W

Karte des westlichen Russlands – mapy w skali 1:100 000 wydawane od końca XIX wieku do ok. 1919 r. przez niemieckie wojskowe służby kartograficzne

W

Krzywa hipsograficzna to wykres liniowy w układzie współrzędnych prostokątnych ilustrujący strukturę wysokościową i głębokościową dowolnego obszaru. Należy uwzględnić tworząc ją najwyższy i najniższy punkt i zaznaczyć go na wykresie. Dla każdego dowolnie obranego przedziału należy znaleźć dane procentowego udziału danych wyniosłości dla obszaru.

W

Mapa hipsometryczna, mapa warstwobarwna – mapa ogólnogeograficzna, na której przy pomocy poziomic i barw między nimi zawartych jest odwzorowane ukształtowanie powierzchni lądu. Mapa hipsometryczna przedstawia wybrane wysokości oraz plastycznie obrazuje układ nizin, wyżyn i gór. Na szczegółowych mapach hipsometrycznych można odczytać wypukłe formy terenu, oraz formy wklęsłe.

W

Mapa topograficzna – opracowanie kartograficzne o treści przedstawiającej elementy środowiska geograficznego powierzchni Ziemi i ich przestrzenne związki.

W

Mapy Reymanna – zbiór map wydawanych, przez niemieckich kartografów, w okresie 1806 – 1908 w skali 1:200 000. Mapy, drukowane w kilku kolekcjach oraz jako pojedyncze arkusze, obejmują swoim zasięgiem tereny od zachodniej Francji po Polskę i Litwę. Jedne z dokładniejszych i bardziej czytelnych map XIX-wiecznych, miały bardzo duży wpływ na dalszy rozwój kartografii wojskowej.

W

Messtischblatt (Meßtischblätter) – niemiecka mapa topograficzna w skali 1:25 000, charakteryzująca się bardzo wysoką szczegółowością i nadzwyczajną dokładnością odwzorowania topografii terenu. Messtischblatty wydawane były od schyłku XIX wieku do 1944 roku. Są jednym z najlepszych źródeł informacji na temat przeobrażania się przestrzeni, które zaszły w przyrodzie przez ostatnie 120 lat.

W

Minimalna deniwelacja względna, inaczej wybitność szczytu – minimalna wysokość potrzebna do zejścia z danego szczytu przed wejściem na inny wyżej położony teren. Określa to w pewnym stopniu, na ile szczyt wyróżnia się ze swojego otoczenia. Wybitność definiuje się też jako różnicę wysokości między danym szczytem i warstwicą o najniższej wartości go okalającą, która nie obejmuje żadnego wyższego szczytu. Wartość tej warstwicy określa wysokość przełęczy zwanej kluczową, oddzielającej dany szczyt od wyższego, kolejnego szczytu na grzbiecie (wododziale). Spośród przełęczy oddzielających dany szczyt od wyższych sąsiadów przełęczą kluczową jest przełęcz najwyższa. Wybitność szczytu to inaczej jego wysokość względna nad przełęczą kluczową.

W

Profil hipsometryczny to pionowy przekrój lądu przedstawiający rozkład wysokości. Tworzony jest w oparciu o zebranie danych wysokościowych z poziomic przecinających linię zakreśloną na mapie. Dopiero wtedy można wykonać wykres przedstawiający rzeźbę terenu wzdłuż danej linii. Składa się on z osi pionowej przedstawiającej wartości wysokości bezwzględnych oraz poziomej, która ilustruje położenie danego punktu. Profil hipsometryczny pomaga w uzyskaniu informacji o rzeźbie danego terenu.

W

Profil topograficzny – wykres, na którym na osi poziomej przedstawiono odległości wzdłuż wybranej linii poprowadzonej przez teren, a na osi pionowej wysokości bezwzględne.

W

RODM – polski algorytm stosowany przez NASA i ESA w tworzeniu trójwymiarowych modeli małych obszarów Marsa. W przeciwieństwie do innych algorytmów stosowanych w stereoskopii korzysta głównie z narzędzi topologicznych, a w szczególności z twierdzenia Irvinga Fishera oraz z twierdzenia Banacha o punkcie stałym. RODM powstał jako praca Jana Kotlarza podczas seminarium topologicznego prof. Mariana Turzańskiego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Algorytm znajduje się pod opieką stowarzyszenia Mars Society Polska.

W

Topograficzna Karta Królestwa Polskiego jest wydaną w 1843 r., w skali 1:126 000, 59 arkuszową mapą topograficzną przedstawiająca obszar Królestwa Polskiego. Mapa ta uznawana jest za jedno z szczytowych osiągnięć polskiej kartografii w XIX w.

W

Wysokość bezwzględna – pionowa odległość (wysokość) danego punktu względem przyjętego punktu odniesienia, którym jest średni poziom morza. Wysokość bezwzględna oznaczana jest skrótem n.p.m., czyli nad poziomem morza.