W

Gajusz Wipsaniusz Agrypa, Gajusz Juliusz Cezar Wipsanian, Gajusz Cezar – syn Julii, jedynej córki Oktawiana Augusta i jej drugiego męża – Marka Agrypy.

W

Gaius Cassius Longinus, – rzymski wódz, jeden z zabójców Cezara, później walczył przeciw II triumwiratowi. Jeden z ostatnich obrońców republiki.

W

Korbulon, właściwie Gnaeus Domitius Corbulo – urodzony w Peltuinum rzymski wódz. Pochodził z arystokratycznej linii rodu Domicjuszów.

W

Krassus, Marcus Licinius Crassus – rzymski polityk i wódz, członek I triumwiratu.

W

Publiusz Sulpicjusz Kwiryniusz – rzymski dowódca wojskowy i senator z czasów początku pryncypatu. Jest wzmiankowany w Ewangelii Łukasza w związku z narodzeniem Jezusa Chrystusa.

W

Lucjusz Munacjusz Plankus – rzymski senator, konsul w 42 r. p.n.e. i cenzor w 22 r. p.n.e. razem z Emiliuszem Lepidusem Paullusem. Obok Talleyranda osiemnaście wieków później stanowi przykład osoby, która potrafiła przetrwać niesprzyjające okoliczności przez ciągłe zmiany sojuszy.

W

Lucjusz Witeliusz - czwarty syn Publiusza Witeliusza, konsul w 34, 43 i 47, prokonsul Syrii 35-37, cenzor 47-48. Jako prokonsul Syrii odwołał Poncjusza Piłata z urzędu prefekta Judei.

W

Lucjusz Woluzjusz Saturninus, Lucius Volusius Saturninus – rzymski polityk i senator.

W

Marcus Ulpius Traianus – rzymski dowódca i senator z I w n.e. Ojciec cesarza Trajana.

W

Marek Wipsaniusz Agrypa – rzymski polityk i dowódca wojskowy. Był synem Lucjusza Wipsaniusza Agrypy oraz zięciem, stronnikiem i przyjacielem cesarza Augusta. Był także rówieśnikiem Oktawiana i studiował razem z nim w Apolonii. Za jego radą po zamachu na Gajusza Juliusza Cezara, Oktawian wyruszył natychmiast do Rzymu. Agrypa odegrał znaczącą rolę w wojnie przeciwko Lucjuszowi Antoniuszowi i Fulwii, bratu i żonie Marka Antoniusza zakończonej zdobyciem Peruzji.

W

Marcus Valerius Messala Corvinus – polityk rzymski, mówca i mecenas literatów. Urodzony ok. 70-60 p.n.e.; syn Marka Waleriusza Messali Nigra konsula w 61 p.n.e.

W

Publiusz Helwiusz Pertynaks lub Pertinaks – cesarz rzymski w 193, syn Helviusa Successusa. Z żoną Flawią Titianą miał syna o tym samym imieniu – Pertynaks.

W

Gajusz Pescenniusz Niger, Gaius Pescennius Niger Iustus – namiestnik Dacji, Syrii, senator, cesarz rzymski od kwietnia 193 do śmierci.

W

Publiusz Kwinktyliusz Warus – rzymski polityk i dowódca, dowodził trzema legionami rzymskimi zniszczonymi w Lesie Teutoburskim przez Germanów pod wodzą Arminiusza.

W

Kwintus Cecyliusz Metellus Pius Kornelian Scypion Nazyka Quintus Caecilius Metellus Pius Cornelianus Scipio Nasica – rzymski wódz i polityk. Syn Publiusza Korneliusza Scypiona Nazyki, pretora w 93 p.n.e., i Licynii. Adoptowany w 63 p.n.e. do rodu Cecyliuszy testamentem przez Kwintusa Cecyliusza Metellusa Piusa, konsula w 80 p.n.e. Zajął miejsce przybranego ojca w kolegium pontyfików. W 59 p.n.e. był trybunem ludowym, edylem w 57 p.n.e., zorganizował wówczas igrzyska gladiatorskie dla uczczenia przybranego ojca, pretorem w 55 p.n.e.; interrexem w 53 p.n.e. Starając się o konsulat na 52 p.n.e. aktywnie uczestniczył w organizowaniu ulicznych zamieszek. Senat wyznaczył Pompejusza konsulem bez kolegi dla uspokojenia nastrojów. Pompejusz, poślubiwszy córkę Metellusa Scypiona, mianował tego ostatniego swoim kolegą w konsulacie na pozostałą część roku. Jako konsul doprowadził do uchwalenia prawa przywracającego cenzorom władzę ograniczoną prawami Klodiusza. Zacięty przeciwnik Cezara, wielokrotnie podnosił w senacie sprawę przekraczania uprawnień przez Cezara w Galii. Stronnik Pompejusza w wojnie domowej. Jako prokonsul w 49 p.n.e. organizował wojska i flotę dla Pompejusza w prowincjach Syrii i Azji. Obwołany imperatorem. W 48 p.n.e. przyprowadził swoją armię do Grecji i połączył się z Pompejuszem. W bitwie pod Farsalos dowodził centrum. Po klęsce zbiegł do Afryki i objął naczelne dowództwo nad pompejańczykami. W 46 p.n.e. poniósł klęskę w bitwie pod Tapsus, próbował uciekać morzem, lecz atakowany przez flotę Cezara popełnił samobójstwo.