W

Castellanus (cas) – gatunek chmur, które w górnej części przynajmniej miejscami wykazują wypukłości w postaci wieżyczek, nadających tym chmurom na ogół wygląd ząbkowany. Wieżyczki te, z których część ma większą wysokość niż szerokość, posiadają wspólną podstawę i wydają się ułożone wzdłuż pewnych linii. Wieżyczkowaty charakter chmur castellanus jest szczególnie dobrze widoczny, gdy są one obserwowane z boku. Ich obecność świadczy o chwiejności warstwy atmosfery, na której się znajdują.

W

Cumulonimbus calvus – gatunek chmury Cumulonimbus, w którego górnej części przynajmniej pewne wypukłości zaczynają zatracać zarysy chmur kłębiastych, lecz nie wykazują jeszcze cech chmur pierzastych. Wypukłości i części pączkujące wykazują tendencję do utworzenia białawego masywu o mniej lub bardziej pionowym prążkowaniu. Chmury te mogą szybko rozbudowywać się do znacznych wysokości, co jest spowodowane przez silną energię konwekcji w nich występującą. Często przekształcają się wtedy w chmury Cumulonimbus capillatus.

W

Cumulonimbus capillatus – gatunek chmur Cumulonimbus. Charakteryzuje się tym, że pewne części chmury są wyraźnie pierzaste, o budowie włóknistej lub prążkowanej, często w kształcie kowadła, pióropusza albo zwichrzonej czupryny. Stanowi kolejne stadium rozwojowe w stosunku do chmury gatunku Cumulonimbus calvus, od której odróżnia Cb cap wierzchołek uformowany ze zlodzonych, dobrze widocznych, pierzastych pasm, ukierunkowanych przez wiatr.

W

Cumulus congestus (con) – wypiętrzona chmura kłębiasta, przeważnie o dużej rozciągłości pionowej. Jej górna pączkująca część często ma wygląd kalafiora. Chmury tego typu potrafią wypiętrzać się do wysokości nawet kilku kilometrów. W związku z tym dają niekiedy krótkotrwałe, przelotne opady deszczu lub śniegu o natężeniu słabym lub umiarkowanym. Ze względu na to, że wypiętrzają się dość wysoko, opady z chmur Cumulus congestus zwykle mają grubą frakcję. Chmury te często przy braku warstw hamujących przekształcają się w chmury Cumulonimbus. Natomiast gdy je napotkają, przekształcają się w chmury Stratocumulus cumulogenitus.

W

Cumulus fractus, czyli chmury kłębiaste postrzępione – gatunek chmur kłębiastych (Cumulus) charakteryzujący się postrzępionym, nieregularnym kształtem. W odróżnieniu od chmur warstwowych postrzępionych chmury kłębiaste postrzępione są na ogół bielsze, mniej przezroczyste i mogą posiadać zarysy tworzących się kopulastych wierzchołków. Występują na wysokości powyżej 0,5 km, natomiast strzępy chmur warstwowych mogą sięgać powierzchni Ziemi.

W

Cumulus humilis – chmury kłębiaste o małej rozciągłości pionowej, zwykle wyglądają jak gdyby spłaszczone. Posiadają mniej lub bardziej regularną płaską podstawę i kopulasty wierzchołek. Są stosunkowo małe, więc nie dają opadów. Występują w sytuacji zalegania wyżu. Nazywane są "chmurami pięknej pogody".

W

Cumulus mediocris – chmury Cumulus o umiarkowanej rozciągłości pionowej, których wierzchołki wykazują niewielkie wypukłości. Chmury te potrafią wypiętrzyć się na wysokość ponad kilometra. Z tego powodu zdarza się, że wywołują słaby przelotny opad deszczu lub śniegu, ale przeważnie nie dają opadów. Ze względu na to, że Cumulus mediocris często jeszcze nie są zbyt grube, frakcja opadu nie jest duża. Chmura ta stanowi pośrednie stadium rozwoju pomiędzy Cumulus humilis a Cumulus congestus.

W

Fibratus (fib) – gatunek chmur Cirrus lub Cirrostratus. Zbudowane są z mniej więcej prostych włókien. Nie są one zakończone haczykiem lub kłaczkiem, jak chmury z gatunku uncinus.

W

Floccus (flo) – gatunek, w którym każdy człon chmury jest małym kłębiastym kłaczkiem; dolna część kłaczka jest mniej lub bardziej postrzępiona i często towarzyszy jej virga.

W

Fractus (fra) – gatunek chmur z rodzaju Stratus i Cumulus o nieregularnych kształtach i wyraźnie postrzępionym wyglądzie.

W

Nebulosus (neb) – chmura w postaci mglistej zasłony lub warstwy, niewykazującej wyraźnych szczegółów. Określenie to odnosi się do chmur Cirrostratus i Stratus.

W

Cirrus spissatus (spi) zwany zwyczajowo Cirrus fałszywy – gatunek chmur Cirrus na tyle gęstych optycznie, że mają wygląd szarawy, gdy są obserwowane w kierunku Słońca. Chmura ta jest nieco niższa od typowego cirrusa i od niego gęstsza. Pochodzi często z kowadła chmury burzowej.

W

Stratiformis (str) – chmury rozpostarte w postaci rozległego poziomego płata lub warstwy. Określenie to odnosi się do chmur Altocumulus, Stratocumulus i w pewnych przypadkach Cirrocumulus.

W

Uncinus (unc) – gatunek chmury cirrus. Często określa się go mianem cirrus haczykowaty lub ogon klaczy.

W

Volutus – chmura w postaci poziomej rolki, gatunek chmur stratocumulus i altocumulus. Został oficjalnie wprowadzony do klasyfikacji chmur wraz z publikacją nowego wydania Międzynarodowego atlasu chmur w 2017 roku.