WJan Chrzciciel Albertrandi, inna forma nazwiska: Albetrandy, pseud. i krypt.: Antykiewicz; Jeden z tegoż Towarzystwa; Nieukolubski; Ten, który pierwotne tłumaczenie przed 40 laty wykonał; X. A. S. J.; X. A. Soc. Jesu; X. I. A. N. K. K. W.; X. J. A.; X. J. A. S. J., – polski biskup rzymskokatolicki, jezuita, biskup pomocniczy poznański w latach 1796–1798, biskup pomocniczy warszawski w latach 1798–1808, dziekan płocki, wikariusz generalny w archidiakonacie warszawskim w latach 1796-1797, prepozyt kapituły kolegiackiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie w 1779 roku, kanonik kapituły katedralnej gnieźnieńskiej fundi Wiewiec w 1786 roku, historyk, tłumacz, poeta, publicysta i bibliotekarz, główny cenzor mianowany przez rosyjskiego komendanta Warszawy gen. Friedricha von Buxhoevedena po stłumieniu insurekcji kościuszkowskiej.
WSzczepan Hołowczyc, właśc. Szczepan Hołłowczyc herbu Pierzchała – polski biskup rzymskokatolicki, polityk, biskup diecezjalny sandomierski w 1819, arcybiskup metropolita warszawski i prymas Królestwa Polskiego w latach 1819–1823.
WJózef Koblański, zniekształcona forma nazwiska: Kobylański, krypt.: I. K.; I. K. S. Y.; J. K.; J. Kob., – polski poeta, tłumacz, pedagog i działacz edukacyjny.
WHugo Stumberg Kołłątaj herbu Kotwica, inna forma nazwiska: Kołłontay, ps. i krypt.: Anonim; Jeden Obywatel; H. K.; X. H. K.(?) – polski polityk, mąż stanu, publicysta oświeceniowy, pisarz polityczny, katolicki prezbiter, kanonik, satyryk, poeta, geograf, historyk. W latach 1782–1786 rektor Szkoły Głównej Koronnej, referendarz wielki litewski od 1786, podkanclerzy koronny od 1791, radca wydziału skarbu Rady Najwyższej Narodowej w 1794. Jeden z twórców Konstytucji 3 maja.
WOnufry Kopczyński SchP, właściwie Andrzej Kopczyński, krypt.: X. K. S. P. – ksiądz pijar, poeta łaciński, pedagog, językoznawca, prekursor badań nad polską gramatyką, autor pierwszego podręcznika gramatyki języka polskiego, członek konfederacji targowickiej, członek Izby Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego w 1808 roku.
WSimon Antoine Jean L’Huillier; nazwisko zapisywane też w postaci: L’Huilier, Lhuilier, Lhuillier; – szwajcarski matematyk wywodzący się z francuskich hugenotów. Był członkiem polskiego Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych.
WSamuel Bogumił Linde – polski slawista, leksykograf, językoznawca, tłumacz, bibliograf, pedagog i bibliotekarz, autor monumentalnego Słownika języka polskiego (1807–1814), członek Rady Ogólnej Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w 1830 roku, członek Izby Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego w 1808 roku.
WMichał Jerzy Wandalin Mniszech herbu Mniszech, inna forma nazwiska; Mniszek, krypt.: M. M., – marszałek nadworny litewski w latach 1781-1783, marszałek wielki koronny w latach 1783-1793, szef kancelarii nadwornej od 1780, sekretarz wielki litewski od 1778, cześnik koronny od 1777, członek Komisji Policji Obojga Narodów w 1792 roku, członek Komisji Edukacji Narodowej w latach 1777-1783, pułkownik regimentu królowej w 1757. Starosta lubelski, jaworowski, słonimski, rostocki, porosiatkowski. Filozof, pedagog, historyk i prawnik. Hrabia cesarstwa.
WDaniel Kazimierz Narbutt lub Kazimierz Daniel Narbutt herbu Trąby – polski pijar, filozof, nauczyciel, tłumacz, profesor filozofii Collegium Nobilium pijarów w Warszawie.
WFeliks Oraczewski herbu Szreniawa, inna forma nazwiska: Feliks Szczęsny Oraczewski, krypt.: F. O.; F. O. P. K., – polski działacz polityczny i oświatowy, komedio- i dramatopisarz, poeta, publicysta i pedagog, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej we Francji w latach 1790-1794, poseł ekstraordynaryjny Rzeczypospolitej w Paryżu w 1792 roku, członek Komisji Edukacji Narodowej w latach 1786-1792.
WGrzegorz Piramowicz, Pisandro; Pyram – polski duchowny rzymskokatolicki, kaznodzieja, pedagog, działacz oświatowy, pisarz i poeta oświeceniowy, teoretyk wymowy i poezji, filozof, pochodzenia ormiańskiego.
WRoman Ignacy Franciszek Potocki herbu Pilawa, pseud., krypt., i alonimy: anonim; I. P.; J.P.; Jan K. Szabrański – minister policji w 1791 roku, marszałek wielki litewski w latach 1791–1794, minister policji w Straży Praw, marszałek Rady Nieustającej i członek Departamentu Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej w 1779 roku, członek Komisji Edukacji Narodowej w latach 1773–1791, w latach 1781–1784 wielki mistrz Wielkiego Wschodu Narodowego Polski, polski polityk i działacz patriotyczny, publicysta, dramatopisarz, poeta, pedagog, historyk i tłumacz.
WWojciech Anzelm Szweykowski, inna forma nazwiska: Szwejkowski – polski pijar, pedagog, językoznawca, teolog i wolnomularz, kustosz płockiej kapituły katedralnej w 1829 roku, kanonik płockiej kapituły katedralnej.
WFranciszek Ksawery Mikołaj Zabłocki herbu Łada, krypt.: F*** D*** Z***; F. M. D. Z.; F. Z.; F*** Z***, – komediopisarz i poeta polski, publicysta, tłumacz, ksiądz katolicki, wolnomularz, członek czynny loży wolnomularskiej Świątynia Izis, protokolista Komisji Edukacji Narodowej, sekretarz Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, regent Wydziału Edukacji Kancelarii Straży Praw.
WIgnacy Zaborowski – polski pijar, matematyk i geodeta, profesor geometrii, członek Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, autor podręcznika Geometria praktyczna i Logarytmy dla szkół narodowych – pierwszych polskich tablic logarytmicznych, za które uzyskał od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego Medal Merentibus.