WWybrzeże – obszar na granicy lądu i zbiornika wodnego obejmującego część nadwodną i podwodną. Pas ten jest szerszy niż brzeg i strefa brzegowa, lecz jego zasięg nie jest precyzyjnie określony granicami. Zbiornik wodny i ląd wybrzeża są rozdzielone linią brzegową.
WWybrzeże dalmatyńskie (dalmat) – typ wybrzeża morskiego wysokiego, które powstało w wyniku zalania gór ułożonych równolegle do linii brzegowej. Powstaje w ten sposób system wydłużonych wysp i półwyspów, ułożonych równolegle do wybrzeża. Pomiędzy nimi znajdują się liczne głębokie cieśniny. Na wybrzeżach dalmatyńskich często zachodzą zjawiska krasowe.
WWybrzeże ferdowe (föhrdowe) – typ wybrzeża morskiego wysokiego, powstałego w wyniku zalania przez morze akumulacyjnych form lodowcowych, urozmaiconych rynnami subglacjalnymi. Wybrzeże to charakteryzuje się obecnością rozległych i głębokich rynien, ciągnących się od strony lądu w kierunku morza. Wybrzeże to występuje m.in.: we wschodniej Danii, na zachodnim i południowo-zachodnim brzegu Zalewu Szczecińskiego, czy w okolicach Nowego Jorku.
WWybrzeże fiordowe – rodzaj wybrzeża wysokiego, które powstaje w wyniku zalania morzem długich, wąskich, głębokich (U-kształtnych) dolin polodowcowych (fiordów) na obszarach górskich. Doliny te tworzą zatoki o stromych ścianach sięgających kilometra wysokości. Wybrzeże to występuje m.in.: w płn.-zach. Norwegia, Nowa Zelandia, Szkocja, Alaska, Antarktyda, Grenlandia, pd. Chile.
WWybrzeże koralowe (rafowe) – typ wybrzeża organogenicznego. Występuje ono w strefie zwrotnikowej, w ciepłych morzach oraz w strefie pływów o dużych amplitudach, ale przy niewielkiej energii fal. Udział w ich budowie mają korale – organizmy z podgromady koralowców (Corrallium). W skład rafy wchodzą także mszywioły, stułbiopławy i wapienne wodorosty. W pobliżu brzegu tworzą one rafy koralowe. Rafy tworzą też bariery w pewnym oddaleniu od brzegu, a wtedy na nich skupia się największa energia fal i brzeg jest chroniony przed ich niszczącą działalnością. Między wybrzeżem a barierą występuje często płytka laguna. Po stronie rafy wybrzeże ma stoki łagodne, zaś od strony morza strome. Brzeg może narastać pod wpływem plątaniny powstałej przez korzenie słonolubnych roślin. Wybrzeża tego typu możemy spotkać na: Sri Lance, Tunezji, Sumatrze, Nowej Gwinei, Kubie, Belize, Kolumbii, Zatoce Bengalskiej.
WWybrzeże lagunowe – wybrzeże wyróżniające się piaszczystym wałem, zwanym lido, nadbudowanym od strony morza przez fale. Lido, wynurzając się z morza, odcina część zatoki, powstaje wówczas płytka i słabo zasolona laguna. Z czasem laguna wypłyca się i tworzą się na niej wyspy. W niektórych przypadkach w okresie przypływu dno laguny znajduje się pod powierzchnią wody, a na czas odpływu wynurza się, tworząc tzw. watty. Wybrzeża lagunowe występują w Zatoce Weneckiej, na zachodnim wybrzeżu Włoch i Morza Azowskiego, a także na wschodzie Florydy.
WWybrzeże limanowe/sowinowe – typ wybrzeża, na którym w czasie przypływu zalewane są ujściowe odcinki rzek o charakterze lejkowym. Wraz z odpływem fale morskie unoszą muł z rzeki i budują wał między ujściem a otwartym morzem. Powstaje liman, czyli zatoka utworzona z ujściowego odcinka jaru rzeki. Po jej całkowitym odcięciu przez mierzeję może powstać jezioro limanowe, którego wody przesiąkać będą do morza. Jest to forma charakterystyczna dla obszarów o budowie płytowej.
WWybrzeże Moskitów – fragment wybrzeża Morza Karaibskiego w Nikaragui i południowym Hondurasie, między 11° 45’ to 14° 10’ N.
WWybrzeże namorzynowe, zwane też mangrowym – typ niskiego wybrzeża porośniętego słonolubnymi lasami namorzynowymi, o dużej amplitudzie pływów i małym falowaniu, charakterystyczny dla strefy międzyzwrotnikowej. Korzenie słonolubnych roślin tworzą plątaninę, w której gromadzą się osady – brzeg narasta. Wybrzeża tego typu występują m.in.: na Sumatrze, Nowej Gwinei, Kubie, w Kolumbii, na Morzu Południowochińskim, w Zatoce Bengalskiej.
WWybrzeże riasowe – wybrzeże na skraju obszaru górskiego lub wyższego, rozcięte przez głębokie doliny rzeczne będące obecnie zatokami, powstałe w wyniku podnoszenia się poziomu wód morskich lub obniżenia lądu. Wybrzeże to obfituje w długie i kręte zatoki, wyspy i półwyspy prostopadłe do lądu. Występuje m.in. w zachodniej części Irlandii, Portugalii, Wielkiej Brytanii i Hiszpanii, a także na Islandii i Krymie.
WWybrzeże szkierowe (szerowe) – rodzaj wybrzeża morskiego, powstałego w wyniku częściowego zatopienia silnie zmutonizowanego obszaru polodowcowego, czyli terenu, na którym występują płytkie doliny polodowcowe. Charakteryzuje się obecnością setek małych, sterczących wysepek, zwanych szkierami. Występuje m.in. w Szwecji, Finlandii i w USA (Alaska).
WWybrzeże wydmowe – rodzaj wybrzeża morskiego powstałego wskutek nanoszenia przez wiatr i fale materiału wydmowego.
WKlif, faleza, urwisko brzegowe, brzeg wysoki – stroma, często pionowa ściana brzegu morskiego lub jeziornego, utworzona wskutek podmywania brzegu przez fale zachodzącego u jej podstawy na styku z platformą abrazyjną.