WAkindżi (Akindżajowie) – nieregularna jazda turecka uzbrojona w łuki i szable, występująca od czasów Seldżuków do XVIII wieku.
WAzab, również azap – w Turcji osmańskiej rodzaj piechoty na żołdzie sandżakbejów i bejlerbejów. Dowódca tej formacji w obrębie jednego ejaletu nosił tytuł agi azabów (azapów).
WBaszybuzucy – w XIX i na początku XX wieku żołnierze nieregularnych wojsk tureckich, pochodzących z ochotniczego naboru.
WBaza lotnicza Incirlik – baza lotnicza zlokalizowana w Incirlik, części miasta Adana w Turcji. W bazie znajdują się amerykańskie głowice jądrowe udostępnione w ramach natowskiego programu Nuclear Sharing.
WDolman, dołman, dołoman, huzarka – wywodzący się z Turcji narodowy strój węgierski.
WJanczarzy, także janczarowie – doborowe oddziały piechoty tureckiej stanowiące trzon wojsk Imperium osmańskiego od XV do XIX wieku.
WSejmen – w Turcji część janczarów, którzy pilnowali z początku psiarni sułtańskiej, a także rodzaj piechoty na żołdzie paszów. W Chanacie krymskim jedna z dwóch formacji stałego wojska uzbrojonego w broń palną, różniąca się od kapykułów tym, iż otrzymywała żołd od Imperium Osmańskiego, a nie od chana Krymu.
WSerdar – w Turcji osmańskiej zazwyczaj tytuł wodza naczelnego, którym bywał wielki wezyr. Każdy Serdar na znak swojej władzy otrzymywał od sułtana świętą chorągiew proroka Mahometa i klucz do Kaaby, świętego miejsca islamu.
WSiły Powietrzne Imperium Osmańskiego – lotnictwo Imperium Osmańskiego.
WSpahisi – feudalne oddziały nieregularnej jazdy tureckiej za czasów imperium osmańskiego. Spahisi byli tureckimi odpowiednikami europejskiego rycerstwa. Zwani byli także timariotami, jako lennicy niewielkich posiadłości ziemskich zwanych "timar". Po raz pierwszy zorganizowane ok. 1326 roku. Od XVI wieku stopniowo tracili na znaczeniu, zaś w XIX wieku Mahmud II tę formację zlikwidował. Do służby wojskowej w kampaniach sułtana powoływani byli przez sandżakbejów – lokalnych namiestników, odpowiadających przed bejlerbejami.
WTürk Deniz Kuvvetleri – turecka marynarka wojenna, jeden z rodzajów tureckich sił zbrojnych, odpowiada za kontrolę tureckich wód terytorialnych na morzach: Czarnym, Egejskim, Marmara i Śródziemnym. W obecnej formie istnieje od 1949, ale jej tradycje sięgają roku 1081, kiedy w Anatolii miała powstać pierwsza taka formacja. Nazwy okrętów tureckiej marynarki wojennej poprzedzane są skrótem TCG. Obecnie trwa modernizacja techniczna, w najbliższych latach do służby powinno wejść 8 korwet i 4 fregaty projektu Milgem oraz 6 okrętów podwodnych typu 214.
WTureckie siły zbrojne – składają się z wojsk lądowych, sił powietrznych, marynarki wojennej i wojsk ochrony wybrzeża. Łączna liczba żołnierzy, służących w TSZ wynosi ok. 622 tys.. Około 36 tys. żołnierzy stacjonuje w Republice Tureckiej Cypru Północnego. Służba wojskowa trwa 18 miesięcy. Budżet wojsk tureckich w 2010 wynosił równowartość 25 mld USD, co stanowiło 2,7% PKB. Według rankingu Global Firepower (2016) tureckie siły zbrojne stanowią dziesiątą siłę militarną na świecie, z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 18,2 mld dolarów (USD).
WTürk Yıldızları – zespół akrobacyjny Tureckich Sił Powietrznych powstały 7 listopada 1992 w Bazie Wojskowej tureckiego lotnictwa wojskowego w Konyi.