WSanktuarium – termin, którym określa się miejsce uznawane za święte, często identyfikowane ze świątynią, budowlą wzniesioną na miejscu uznawanym za święte.
WBelintasz, Bełantasz, Bełyntasz, Beli taszi – skalny płaskowyż oraz pomnik przyrody w Rodopach, noszący ślady działalności człowieka. Przyjmuje się, że jest to obiekt kultowy, pochodzący ze starożytności, który był używany do rytualnych potrzeb mieszkańców okolicznych plemion trackich, lecz jego charakter i cel wciąż nie są w pełni poznane.
WDiecezjalne Sanktuarium św. Franciszka z Asyżu w Jutrzynie – katolickie sanktuarium poświęcone św. Franciszkowi z Asyżu, położone w województwie dolnośląskim i należące do Metropolii Wrocławskiej. Erygowane 2 października 2016 roku dekretem Metropolity Wrocławskiego arcybiskupa Józefa Kupnego z dnia 10 czerwca 2016 roku. Jego siedzibą jest kościół parafialny p.w. św. Franciszka z Asyżu w Jutrzynie.
WGöbekli Tepe – stanowisko archeologiczne w południowo-wschodniej Turcji, w bezpośrednim sąsiedztwie wioski kurdyjskiej Xirabreşk, w odległości ok. 15 km od miasta Şanlıurfa, kryjące pozostałości prehistorycznego sanktuarium. Odkrycie to, razem z Nevalı Çori, doprowadziło do rewizji wiedzy o neolicie w Eurazji. Göbekli Tepe jest najstarszym znanym miejscem kultu stworzonym przez człowieka.
WKościół w Judytach – gotycka świątynia w dawnej dzielnicy Judyty w zachodniej części Kaliningradu, w średniowieczu katolicka, od XVI w. do 1948 luterańska, obecnie prawosławna.
WKromlech – krąg zbudowany z ustawionych pionowo kamieni, często wokół grobowca lub miejsca kultu. Stawiane były w neolicie oraz w epoce brązu, najczęściej na terenach Bretanii, Anglii i Irlandii – pierwsze kromlechy pojawiły się w drugiej połowie IV tysiąclecia p.n.e. Było to najprawdopodobniej miejsce kultu i zebrań plemiennych. Do najbardziej znanych należy Stonehenge.
WMiejsce święte – miejsce uznawane przez wyznawców danej religii za święte, uświęcone obecnością istoty boskiej lub świętego, albo z innego powodu uznane za takie. Miejsca święte bywają celem pielgrzymek.
WSan Juan de la Peña – klasztor położony na południowy zachód od Jaca, w Huesca w Hiszpanii. Był jednym z najważniejszych klasztorów Aragonii w średniowieczu. Dwukondygnacyjny kościół jest częściowo wyrzeźbiony w skale, która jest też jego fundamentem. San Juan de la Peña oznacza "Św. Jan na skale".
WSeitenkyū – największe w Japonii sanktuarium taoistyczne w mieście Sakado, w prefekturze Saitama.
WParafia św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy w Starym Wielisławiu znajduje się w dekanacie polanickim w diecezji świdnickiej. Prowadzą ją ojcowie sercanie biali. Była erygowana w XIII w., ale prawdopodobnie świątynia istniała w tym miejscu już w X wieku. Kościół parafialny pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej pochodzi z wieków od XV do XVIII. Jest on znany także jako Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. Znajdują się tutaj ponadto relikwie Krzyża św. i św. Jana Pawła II.
WStonehenge – jedna z najsłynniejszych europejskich budowli megalitycznych, pochodząca z epok neolitu i brązu. Kromlech ten położony jest w odległości 13 km od miasta Salisbury w hrabstwie Wiltshire w południowej Anglii. Najprawdopodobniej związany był z kultem Księżyca i Słońca. Księżyc mógł symbolizować tutaj kobietę, Słońce – mężczyznę. Składa się z wałów ziemnych otaczających duży zespół stojących kamieni. Obiekt od 1986 roku jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO wraz z Avebury oraz innymi okolicznymi stanowiskami neolitycznymi. Stonehenge ma status Scheduled Ancient Monument od 1882 roku, kiedy wprowadzono pierwszą legislację w celu ochrony historycznych zabytków w Wielkiej Brytanii. Właścicielem Stonehenge jest Korona Brytyjska, a zarządza nim organizacja English Heritage.
WŚwięte góry – góry otaczane w danej kulturze specjalną czcią. Góry od tysiącleci były otaczane czcią, co spowodowane było najczęściej ich majestatycznością, niedostępnością, tajemniczością. Góry często spowite chmurami, przynoszącymi groźne burze, uznawano za siedziby bogów. Góry były groźne i ludzie zapuszczali się w nie bardzo rzadko - były one siedzibą złowrogich mocy, dusz zmarłych. Jednocześnie pojedyncze, wystające ponad równinę góry budziły szacunek, były symbolem mocy i trwałości. Góry były więc zarówno przedmiotem kultu, jak i szczególnym miejscem kultu.
WWzgórze Lecha, Góra Królewska, Gnieźnieńska Góra, Góra na Gnieźnie, Góra Lecha – wzniesienie będące najstarszą częścią Gniezna.