Archiwum Leoša JanáčkaW
Archiwum Leoša Janáčka

Archiwum Leoša Janáčka – zbiory druków, manuskryptów i innych dokumentów związanych z osobą czeskiego kompozytora Leoša Janáčka (1854–1928). Ponieważ ukazują nie tylko sylwetkę muzyka, ale i historię muzyki, w 2017 zostały wpisane na listę Pamięci Świata.

Artysta narodowyW
Artysta narodowy

Artysta narodowy – honorowy tytuł Republiki Czechosłowackiej przyznawany artystom narodowości czeskiej lub słowackiej. Przyjęty został ustawą Zgromadzenia Narodowego Republiki Czechosłowackiej 20 kwietnia 1948 roku. Prawo weszło w życie z dniem 6 maja 1948 roku ustawą nr 130/1948. Na jej mocy prezydent mógł przyznać tytuł artyście narodowości czeskiej lub słowackiej, którego działalność artystyczna prezentuje szczególnie wysoki poziom i wyjątkowe znaczenie dla wzbogacania kultury narodowej. Nagroda mogła zostać też przyznana pośmiertnie.

Chebska intarsja reliefowaW
Chebska intarsja reliefowa

Chebska intarsja reliefowa – odmiana barokowej intarsji, charakterystyczna dla rzemieślników z czeskiego miasta Cheb.

Jára CimrmanW
Jára Cimrman

Jára Cimrman – fikcyjna postać wymyślona w 1966 przez Ladislava Smoljaka i Zdenka Svěráka.

Czeskie Centrum w WarszawieW
Czeskie Centrum w Warszawie

Czeskie Centrum w Warszawie − instytucja promocji kultury czeskiej w Warszawie.

Czeskie odrodzenie narodoweW
Czeskie odrodzenie narodowe

Czeskie odrodzenie narodowe – okres odrodzenia literatury i języka czeskiego na ziemiach austriackich zamieszkałych przez Czechów, datowany umownie na lata 1774–1859. Czeskie odrodzenie narodowe charakteryzowało się sprzeciwem wobec germanizacji przy jednoczesnym inspirowaniu się kulturą niemieckojęzyczną. Do rewolucji marcowej (1848) miało ono wyłącznie charakter kulturalno-oświatowy; nadejście Wiosny Ludów skutkowało rozbudzeniem świadomości narodowej, co doprowadziło do wprowadzenia czeskich posłów pod przewodnictwem Františka Palackiego do Sejmu Ustawodawczego.

GottlandW
Gottland

Gottland – zbiór reportaży Mariusza Szczygła poświęconych Czechom wydany w 2006 w Wołowcu przez Wydawnictwo Czarne; wybór czytelników Nagrody „Nike” 2007, nagrodzony Nagrodą im. Beaty Pawlak 2007 oraz Europejską Nagrodą Książkową 2009.

Jeż w klatceW
Jeż w klatce

Jeż w klatce – łamigłówka polegająca na wyciągnięciu kulki z wystającymi kolcami z cylindrycznej klatki.

Kinematografia czeskaW
Kinematografia czeska

Kinematografia czeska – ogół produkcji i dystrybucji filmowej na terenie Czech, przez które rozumiane są: do 1918 – terytorium księstwa czeskiego w ramach Austro-Węgier, w latach 1918–1939 i 1945–1992 – czeska część terytorium federacyjnej Czechosłowacji; w latach 1939–1945 – Protektorat Czech i Moraw w obrębie III Rzeszy; po 1992 – jako odrębne państwo. Kinematografia czeska w tym artykule jest jako twórczość osób o narodowości czeskiej, dla odróżnienia jej od reżyserów identyfikujących się jako Słowaków.

Lech, Czech i RusW
Lech, Czech i Rus

Lech, Czech i Rus – legenda o trzech braciach: Lechu, Czechu i Rusie, którzy osiedli na zachodzie, południu oraz wschodzie i dali początek oddzielnym krajom zachodniosłowiańskim: Polsce, Czechom i wschodniosłowiańskiej Rusi.

Pochód KrólówW
Pochód Królów

Pochód Królów, Jazda Królów – dwudniowy festyn folklorystyczny organizowany na wiosnę w weekend majowy, dawniej w ramach obchodów święta Zesłania Ducha Świętego, w regionach etnograficznych Slovácko i Haná południowo-wschodnich Moraw w Czechach; uroczyste orszaki odbywają się w miejscowościach: Hluk, Kunovice, Skoronice i Vlčnov.

ŠemíkW
Šemík

Šemík – koń z czeskich legend. Jego panem był władyka neumetelski Horymír, którego Šemík uratował przed pewną śmiercią skacząc odważnie ze skały koło Wyszehradu. Sam przy tym zginął. Według legendy został pochowany Neumětelach, gdzie dotąd znajduje się jego grób. Horymír i jego koń Šemík nie występują w źródłach historycznych.

Spejbl i HurvínekW
Spejbl i Hurvínek

Spejbl (ojciec) i Hurvínek (syn) – dwie marionetki, najpopularniejsze postacie czeskiego teatru lalkowego, stworzone przez lalkarza Josefa Skupę. Spejbla wyrzeźbił w 1919 r. Karel Nosek. Po raz pierwszy wystąpił on w 1920 roku. Hurvínek wyszedł spod dłuta Gustava Noska w roku 1925. Po śmierci Josefa Skupy głosu użyczali lalkom najpierw Miloš Kirschner, a obecnie Milan Klásek.