W

Awentyn – wysunięte najbardziej na południe wzgórze w starożytnym Rzymie.

W

Celius – jedno z siedmiu wzgórz w obrębie Rzymu, położone pomiędzy Eskwilinem i Awentynem. W starożytności było dzielnicą zamieszkaną przez zamożnych Rzymian. Do dnia dzisiejszego zachowały się m.in.: Mury Aureliańskie, fundament świątyni Klaudiusza, ruiny willi rodu Lateranii Plautii.

W

Eskwilin – jedno z siedmiu wzgórz rzymskich, położone w środkowo-wschodniej części miasta pomiędzy wzgórzami Wiminał i Celius.

W

Janikulum – wzgórze w obrębie Rzymu, stolicy Włoch, na prawym brzegu Tybru. Na jego szczycie stoi pomnik Giuseppe Garibaldiego. Mimo że jest jednym z najwyższych w granicach dzisiejszego Rzymu, nie jest zaliczany do historycznych siedmiu wzgórz; leży bowiem na zachód od Tybru i poza murami starożytnego miasta.

W

Kapitol – wzgórze w Rzymie na północny zachód od Palatynu i Forum Romanum, o dwóch wierzchołkach. Nazwę wywodzi się tradycyjnie od czaszki ludzkiej odkrytej przy kładzeniu fundamentów pod główną świątynię. Nie należało do pierwotnej osady palatyńskiej ani do tzw. Septimonium. Według tradycji kiedy Latynowie osiedlili się na Palatynie, a Sabinowie z Cures na Kwirynale, Kapitol został wybrany na miejsce wzniesienia zamku (arx) na wierzchołku północnym i głównej świątyni na wierzchołku południowym.

W

Kwirynał – najwyższe z siedmiu wzgórz Rzymu, znajdujące się w centrum miasta, po wschodniej stronie Tybru. W czasach antycznych składało się z trzech szczytów: Latiaris, Mucialis i Salutaris, które zniknęły z powodu prac budowlanych prowadzonych od XVI wieku.

W

Monte Testaccio – sztuczne wzgórze w Rzymie usypane prawie wyłącznie z testae, kawałków potłuczonych amfor, z których część była oznakowana za pomocą tituli picti, datowane na okres Cesarstwa Rzymskiego. Jest to jedna z największych hałd z odpadami pochodzących z antycznego świata, o podstawie zajmującej powierzchnię 20 000 m², objętości 580 000 m³ i zawierająca szczątki 53 milionów amfor. Jej obwód wynosi prawie 1 kilometr, a wysokość 35 m, ale w czasach antycznych była przypuszczalnie znacznie większa. Hałda stoi w niewielkiej odległości od wschodniego brzegu Tybru, blisko Horrea Galbae, w których pod koniec II wieku n.e. były przechowywane kontrolowane przez państwo zapasy oliwy. Usypisko miało w późniejszym okresie zarówno militarne, jak i religijne znaczenie.

W

Palatyn – jedno z siedmiu wzgórz Rzymu, według tradycji uważane za miejsce najstarszej osady rzymskiej zwanej Roma quadrata. Tu w grocie zwanej Lupercal miała wilczyca karmić Romulusa i Remusa. Znajdowały się tu m.in. świątynia Wiktorii, świątynia Jowisza Statora, Dom Liwii, pałac Septimusa Sewera, pałac Domicjana. W okresie republiki Palatyn był dzielnicą bogatych willi.

W

Siedem wzgórz Rzymu – siedem wzniesień, na których został zbudowany Rzym. Wszystkie mieszczą się po wschodniej stronie Tybru. Pełniły one bardzo ważną rolę w mitologii, religii i w polityce antycznego Rzymu. Według tradycji miasto zostało ufundowane przez Romulusa na Palatynie.

W

Wiminał – jedno z siedmiu wzgórz rzymskich, położone w środkowo-wschodniej części miasta pomiędzy wzgórzami Kwirynał i Eskwilin. Nazwane od zarośli wierzbowych (vimen).

W

Wzgórze Watykańskie, skrótowo Watykan – wzgórze w Rzymie, po prawej stronie Tybru. Od 1929 roku większość jego obszaru administracyjnie należy do państwa Watykan.